Vieze, smerige, hoerige, gore kutkrant!
Geachte redactie van De Telegraaf,
in navolging van uw eigen redactionele hoogstandjes, heb ik besloten om mijn commentaar op uw geweldige krant te openen met een pakkende titel. U hoeft dit vanzelfsprekend niet persoonlijk op te vatten. Het is enkel een toepassing van een door u zo vaak toegepaste tactiek, dus neem ik aan dat u dit zeker kunt waarderen in de schrijfsels van ondergetekende amateurcolumnist.
Gaarne vraag ik uw permissie om middels dit schrijven toch enkele zaken aan te stippen, die me bij het lezen van uw krant enigszins tegen zijn gaan staan. Nogmaals. Ik waardeer uw werk en geniet dagelijks van met name uw showbizz-katern. Ik bewonder enorm de moeite en de energie die u steekt in het volgen en rapporteren van de uitermate vermakelijke belevenissen van Patty, Jan, Frans, Geer, Goor, Jamai, Yolanthe, Annie, Paul en al die andere omhooggevallen kuttenkoppen. Uw krant zorgt er samen met SBS6 voor dat ik me welhaast familie van deze geweldige landgenoten ben gaan voelen.
De laatste tijd kan ik me echter niet meer aan de indruk onttrekken dat u de gehele binnen- en buitenlandse redactie heeft vervangen door die van uw showbizz-sectie. Of dat u deze redacties inmiddels volledig heeft bezet met stagiaires van een MBO-opleiding journalistiek, die opdracht hebben gekregen een nieuwe concurrent voor de Story of de Weekend op de markt te brengen.
Ik begrijp dat geen enkele zichzelf respecterende journalist bij een krant wil werken, die na de oorlog in principe een verschijningsverbod van twintig jaar opgelegd heeft gekregen, maar dat neemt niet weg dat u geen moeite meer hoeft te doen om niet enkel smerige rioolratten in huis te halen. Van mijn installateur verwacht ik een cv-monteur met twee armen. Van uw krant verwacht ik journalisten met een beetje moraal en minimaal de vaardigheid om samen met een spellingchecker een redelijk stukje te kunnen schrijven.
Maar goed. Mij viel dus al op dat uw gerenommeerde dagblad de laatste tijd wat vaker over lijken lijkt te gaan.
Uw aannames betreffende Joran van der Sloot vond ik al wat aan de voorbarige kant. De klakkeloos overgenomen getuigenverklaringen van criminele dealers werden wat aan de vlotte kant als feiten gepubliceerd en de bekentenissen van een pathologische leugenaar werden iets te snel als sluitend bewijs gebracht.
De wijze waarop u berichtte over de dramatische dood van Milly Boele was ook wel enigszins aan de gluiperige kant. Uw wijze van journalistiek bedrijven leek verdacht veel op de wijze waarop een pedoseksuele moordenaar zijn slachtoffers verleidt: met leugens werden de lezers belazerd, ter meerdere glorie en ziekelijke zelfbevrediging van uw zelfingenomen personeel. Het liefst had u een video van de daad zelf op uw site gezet, maar bij gebrek aan beter heeft u het maar afgedaan met misselijke roddels uit de buurt.
Nu dacht ik dat met Milly Boele het dieptepunt was bereikt. De actie van die kuthoer van een Jolande van der Graaf gaat daar echter weer dik overheen. Is het bij De Telegraaf een functie-eis om gewoon NUL sociale vaardigheden en NUL empathie te hebben? Waar haalt dat kutwijf het lef vandaan om ook maar een letter van het telefoongesprek aan te leveren aan de redactie? En waar haalt u het evenzo gore lef vandaan om het nog daadwerkelijk in uw papieren vod te zetten?
Even recapituleren. Een klein jongetje van negen ligt zwaargewond in een wildvreemd land in een ziekenhuis. Hij is zijn ouders en broer net kwijt, maar weet dit nog niet. De familie van het jongetje is nog amper op de hoogte en moet nog naar het ziekenhuis worden gevlogen. Iedereen deelt de mening dat dit vreselijke nieuws zeer voorzichtig en samen met zijn familie aan de jongen moet worden overgebracht.
Maar een kutjournaliste van De Telegraaf hangt al gezellig aan de telefoon met een Libische arts en krijgt "stomtoevallig" ook nog deze jongen aan de lijn.
Toeval? Journalistiek geluk? Nee! Dit is een bewuste keuze om als eerste de meest vreselijke zaken in het nieuws te brengen, zonder ook maar een greintje medeleven met de betrokkenen. Over al die andere 'saaie slachtoffers' wordt namelijk amper gerept door de debielen die aan uw journalistieke vod werken.
Ik ben beslist tegen ingrijpen van de overheid in de media. Maar ik ben er inmiddels wel voor dat de resterende zestien jaar van het verschijningsverbod van de Telegraaf, wegens het prostitueren van uw voddenblad aan de Nazi's, alsnog in kunnen gaan. Bruut politiegeweld bij de ontruiming van uw pand zal ik daarbij ten zeerste toejuichen. Jolande mag wat mij betreft in haar blote reet, en met haar blonde lokken verwijderd met een botte tondeuse, de straat op worden geschopt.
Hoogachtend,
Thako van den Heuvel
Je schaamt je toch rot voor zo'n krant!
Ik krijg bij de Telegraaf ook het gevoel dat ze hun nieuws het liefst in platte scheldwoorden en krachttermen zouden willen verpakken, maar ervan balen dat het niet mag. Alsof ze zich op zitten te vreten dat ze niet net dat stapje verder kunnen gaan. Waarop ze dan maar op een andere, zo smerig mogelijke manier, hun artikelen schrijven en dus toch die extra stap maken.
Ik heb het bericht in de column overigens vrijwel in dezelfde vorm, maar zonder de scheldwoorden naar de Telegraaf gestuurd. Nog geen antwoord.
Ik heb maar 1 naam,hoor!
Laat mij er ff buiten als je een reactie geeft.
Niet iedere journalist van de Telegraaf zal het overigens eens geweest zijn met deze afkeurenswaardige actie.
Beetje niveau is niet teveel gevraagd toch, meneer van den Heuvel?
Ik geloof ook meteen dat niet iedere journalist van de Telegraaf het hier mee eens is. En ik moet eerlijkheidshalve ook toegeven dat ander media ook niet bepaald terughoudend zijn gebleven, terwijl dezelfde media als eerste met de vraag komt of ze hier niet over de streep zijn gegaan.
Dan wordt het dus tijd dat ALLE journalisten en ALLE media eens ernstig na gaan denken.
Als mijn baas de medewerkers als stront behandeld en ik weet dat, moet ik dat aan de kaak stellen of vertrekken. Als ik dan mijn mond hou en blijf, omdat ik nu eenmaal goed betaald krijg, ben ik net zo fout.
Dat was de kop boven het geruchtmakende artikel in de Telegraaf. De zelfingenomenheid van de journaliste spatte vervolgens van het artikel daaronder af.
En dan lees ik hier commentaar op de titel boven deze column en over een enkele krachtterm? In dat soort commentaar lees ik veel meer normvervaging.
Verdorie DAT KIND IS ZIJN OUDERS EN BROER KWIJTTT,
En dan het slappe excuus van de Telegraaf: Het spijt ons als we de lezer het gevoel hebben gegeven....
Dat is geen excuus. Dan leg je het probleem eigenlijk bij de lezer. Slappe hap.
Het zijn gewoon lijkenpikkers bij de Telegraaf.
Goed gedaan!
Zelfs het ergste uur van je leven duurt toch niet langer dan 60 minuten.
Ik ben de laatste om te ontkennen dat ik als columnist niet vies ben van aandacht en dat ik nog graag erkenning voor mijn werk krijg ook.
Ik ben echter geen journalist. Ik geef als columnist in de eerste plaats juist mijn eigen mening en ik ben bereid om die vervolgens in een open discussie te verdedigen of zelfs te veranderen. Mijn publiek bestaat daarbij uit volwassen mensen, die hier alle vrijheid hebben om mijn mening aan te vallen.
Dezer discussie is op zich niet nieuw. Deze vorm van nieuwsgaring is al langer in opmars en er worden al langer vragen bij gesteld. Ik heb alleen nog nooit zoveel protesten op een enkel artikel gezien.
Ik zag het betoog van Prem Radhakishun in De Wereld Draait Door pas in de herhaling, na publicatie van deze column, maar hij gaf in dezelfde bewoording, met dezelfde krachttermen, hetzelfde commentaar als ik heb gedaan en ik heb van het publiek bij DWDD nog nooit zo'n enthousiast applaus gehoord.
Volgens mij is er dus wel degelijk een nieuwe grens overschreden.
Nogmaal. Stel je een zwaar gewond kind van negen op de IC voor. En leg daar dan dat misselijk makende sensatie-artikel naast.
[ Bericht gewijzigd door Okaht op zaterdag 15 mei 2010 @ 18:29 ]
Iedereen wil over dat kind lezen, de Telegraaf biedt het aan, zo simpel is dat. Ze had natuurlijk nooit mogen vertellen dat z'n ouders dood zijn, maar ik neem aan dat zij dat niet met opzet deed.
Er zijn wel ergere voorbeelden van vraag en aanbod. Dat de ene persoon hard moet werken voor z'n geld en de andere persoon miljoenen in z'n schoot geworpen krijgt enkel omdat hij toevallig wat beter kan omgaan met een bal vind ik veel erger.
Kortom gezeur om niks.
Er zijn grenzen aan het moeten voldoen aan vraag en aanbod. Er is in de wereld ook een redelijke vraag naar seks met kleine kinderen. Mogen we het dan goedkeuren als er mensen zijn die hier tegen een redelijke vergoeding hun kinderen voor leveren?
Bij een dergelijk ongeluk zijn er mensen die graag de afgerukte ledematen, uitpuilende darmen en halve schedels met inhoud van de slachtoffers willen zien. Ik meen toch niet dat de Telegraaf dergelijke foto's af heeft gedrukt.
Een zichzelf respecterende krant kan dus wel degelijk keuzes maken. En een journaliste ook.
Als het ging om een volwassen overlevende die nadrukkelijk geen aandacht wil, dan pas zou het respectloos zijn.
Het grootste deel van de mensen die schande spreken hebben gewoon een hekel aan de Telegraaf om politieke redenen en nu grijpen ze hun kans aan om heel hard boe te kunnen roepen.
Dit vind ik dan wel respectloos, itt een overlevend kind interviewen.
Verder ben ik het wel met je eens dat de Telegraaf nou niet bepaald een kwaliteitskrant is, door idd klakkeloos allerlei dingen als feiten te presenteren.
Maar itt andere kranten maakt de Telegraaf zich in ieder geval niet schuldig aan het achterhouden van informatie over de afkomst van criminelen, dan heb ik toch liever een krant die af en toe verkeerde informatie publiceert en dat later weer rechtzet.
De wet is zwart/wit maar de fatsoensnormen zijn flexibel. Die normen worden door de lezer, luisteraar en kijker bepaald, maar ook door de media zelf. Naar mijn mening hebben we daar dus allemaal een verantwoordelijkheid in.
Ik ga niet beweren dat alleen de Telegraaf rotzooi publiceert. Het is gewoon een tendens in de hele media. De NOS was er afgelopen week ook niet bepaald vies van. Alleen was het artikel van Jolande van der Graaf wel het meest aperte voorbeeld.
Voor wat deze column betreft geef ik mijn bescheiden mening over Jolande van der Graaf, die het interview deed en over de redactieleden, die het artikel hebben willen publiceren. Niet over een hele beroepsgroep.
Dat een aantal voorbeelden met name op de Telegraaf van toepassing zijn is verder louter toeval.
Wat ik overigens bedoel is dat het net zo'n onzin is om alle columnisten van FOK! verantwoordelijk te houden voor de bagger van één columnist en een hoofdredactielid dat besluit tot plaatsing.
Wat dat laatste betreft: touche
QFT
Dus blijf ik lopen door de sloten, het liefst in zeven tegelijk.
BZB - Zeven Sloten
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken