(3)
“I’m starting to feel blank. Ik hoorde dat ergens. Geen idee waar. Maar het is zo toepasselijk.
Of nee. Het gáát over mij. Veel dingen gaan over mij. Dat wist ik nooit. Ik heb altijd gedacht dat het arrogant was om te veronderstellen dat iets om mij draait. Dat is het niet. Het gaat om mij. Heel veel gaat om mij. Berichten die ik op de radio hoor. Berichten op televisie. Soms is het rechtstreeks aan mij gericht. Soms gecodeerd. Ik weet niet of ik de enige ben die de berichten kan decoderen, maar ik ken niemand anders die het kan. Velen valt het niet eens op.”
[...]
“Ik verander. Ik voel het. Ik merk verandering. Mijn stem wordt lager. Ik spreek trager. Ik heb het aangegeven bij de dokter. Hij zegt dat ik goed moet slapen. Dat ik meer en beter moet slapen. Nachten van minimaal zeven uur maken. Dan komt het wel goed. Hij gelooft het niet. Hij bagatelliseert mijn problemen. Ik heb geen problemen, gevoelens bedoel ik. Is het normaal om op mijn leeftijd nog te veranderen? Ik heb het de dokter niet gevraagd. Hij begrijpt me toch niet. Ik heb hem ook niet verteld dat ik soms praat met iemand die er niet echt is. Ik zeg weer heel vaak ‘ik’ hè?”
[...]
"Maar hij geeft me geen pillen om beter te slapen. Ik krijg wel pillen om er voor te zorgen dat mijn gedachten wat rustiger zijn. Of worden. Die pillen neem ik niet. Hij begrijpt mijn probleem niet, maar schrijft wél mijn pillen voor. Zou jij ze dan nemen?""
[...]
“Ik ben niet psychotisch. Daarvoor verander ik veel te snel. Nee, juist niet. Ik bedoel. Mijn verandering gaat zo geleidelijk. Ik ervaar het zo duidelijk. Ik kan het volgen. Misschien zelfs wel sturen. Al heb ik dat niet geprobeerd. De gesprekken die ik voer met hem, hij die er niet is kan ik ook controleren.”
“Denk je dat?”
“Ja. Hou je mond.”
“Lul.”
“Dus misschien kan ik mijn verandering ook wel sturen. Ik ben niet psychotisch. Dat gaat veel… hoe noem je dat als iets van het een op het andere moment gebeurt?”
[...]
"En ik kan nog rationeel denken. Ik ben niet psychotisch. Ik ben niet eens gek."
[...]
“I’m starting to feel blank. Serieus. Maar zo klinkt het als of ik vlakker word. Of ik vervlak. Maar dat is het niet. Juist niet. Ik kan me beter concentreren. Omdat alles op de achtergrond steeds vager wordt. Wat niet relevant is op een bepaald moment verdwijnt. Of verdwijnt steeds verder. Ik leer me af te sluiten voor wat irrelevant is. Als ik spreek met hem, hij die niet bestaat, kan ik verstoten wat er om heen gebeurt. Of verstoten? Afsluiten is een beter woord. Me ervoor afsluiten.”
[...]
“Is er nog yoghurt? Ik eet tegenwoordig veel yoghurt. Ik las ergens dat, dat heel goed voor je is. Omdat het reinigt. Eerst leek me dat flauwekul. Maar nu eet ik het toch wel vaak. Misschien zelfs vaker dan nodig. Ik mag niet meer dan anderhalf pak yoghurt eten, van hem, per dag. Maar het reinigt. Ik ben niet vies. Dus ik heb het eigenlijk niet nodig. Maar ik kom wel vaak met mensen in contact die misschien niet zo rein zijn. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Is er nog yoghurt?”
