Schaf de nationale feestdag af
Alles draait gewoon door als wij onze bevrijding of arbeidsrechten zouden moeten vieren. Ik neem toch aan dat iedereen in dit land deze geneugten wel hoog heeft zitten. Toch werken de meeste mensen vandaag. Wat mij helemaal bevreemd is het volgende: de kerken zijn nog nooit zo leeg geweest, Christenen nemen vaak alleen met Kerst even de tijd hun vereringsplek te bezoeken. Daarbij neemt het aantal Christenen ook erg af in ons land. Toch zijn we wel verplicht vrij van ons werk op de door het Christendom bepaalde feestdagen.
Mocht in ons land straks gesteld worden dat Christendom geen grond is om vrij voor te geven, vervallen dus Pasen, Hemelvaart, Goede vrijdag, Kerst en Pinksteren.
De stemmen om de monarchie af te schaffen nemen ook met de dag toe, zeker als schandalen in de kranten staan omtrent deze adellijke familie. Daar gaat dan ook Koninginnedag.
Ik wil af van alle verplichte vrije dagen. Waarom klinkt dit gek? Kom op, niemand viert echt met gevoel die dagen. Vraag de mensen welke Christelijke feestdag bij welke gebeurtenis omtrent Jezus Christus hoort en het merendeel zal het niet weten. Daarbij zijn we multicultureel en buiten die domme term, ja omschrijven schept immers onderscheid, zijn er ook veel autochtonen die een andere religie hebben dan het Christendom. Andere religies hebben andere feestdagen. Wat moet een Moslim op zijn verplichte Kerstdagen? Ja leuk meegenomen maar wellicht heeft hij liever ieder jaar op zijn heilige dagen vrij.
Het blijkt dat, schrik niet, de helft van Nederland denkt dat op 30 april koningin Beatrix jarig is. Nederlanders zijn zelden zo massaal op de been als die dag en de helft heeft dus geen idee wat ze vieren. Terecht dus dat we niets verplicht vieren vandaag. Terecht dat de meeste mensen gewoon werken op 1 en 5 mei. We voelen er niets bij, er is geen bezieling.
Een collega van me heeft morgen vrij genomen. Hij wil wijlen Pim Fortuyn herdenken. Dat moet ook kunnen naar mijn mening, want in tegenstelling tot de verplichte vieringen, verplicht hij zichzelf tot een herdenking, en die echte emotie moet gerespecteerd worden.
Er moeten dingen veranderen om dat soort pure bezieling terug te krijgen. Ik pleit voor een recht op vrije tijd voor rituele, traditionele of religieus bepaalde herdenkings- of vieringsmomentenn die men zelf mag invullen ongeacht de planning van de werkgever, mits deze momenten uiteraard ruim van te voren aangekondigd zijn. Hiermee vervallen alle wettelijk verplicht vrije dagen en moet men zelf kiezen welke dagen vrij te willen zijn. Een monarchist krijgt bijvoorbeeld 30 april en een republikein krijgt 1 mei vrijaf. Ik denk dat ik mij tot het Joodse geloof bekeer. Naar mijn berekening zijn dat de meeste vrije dagen!
'Ja dat kan natuurlijk niet,' hoor ik de bond der werkgevers, oftewel het kabinet, al roepen, 'dat zou een chaos worden als iedereen maar te pas en te onpas vrij kan nemen' Er moet houvast zijn voor de planning en zeker gezien het belang van kleinere ondernemingen, die heel afhankelijk zijn van iedere individuele medewerker. Ook daar ben ik het mee eens, maar rechtlijnig als ik ben hou ik van consequent gedrag. Dus in iedere besluitneming zie ik dan graag dat ze rekening houden met de kleine ondernemer. Geen koopzondag meer en op koninginnedag zijn winkels gewoon dicht. Dit alles om rekening met diezelfde ondernemer te houden.
Laat ik nog even terug komen naar het eigenlijke moraal van dit stukje, we vieren van alles en nemen de verplichte vrije tijd als vanzelfsprekend en als leuk meegenomen, maar weinigen belijden of bejubelen de aard van de dag. Toch is de kalenderindeling nu van oudsher zo en accepteren we het bijna blindelings.
We bepalen namelijk zelf wel wat we doen met onze tijd en wat we wel en niet belangrijk vinden.
GAAF, nu met deze conclusie voel ik me even diep gelukkig met de vrijheid die we toch hebben hier, je mag je er nog over uitspreken ook. Vieren is geen plicht maar een recht, je eigen vrije recht. Mijn opgenomen vrije dag heeft even een moment van echte emotie in teken van de bevrijding van 5 mei gehad.
Gelukzalig schuifel ik naar het station, kijk een gozer aan die mijn glimlach beantwoordt met een: "Wat mot je joh, kijk voor je eikel." Doorschuifelend en hem uit angst negerend zoek ik tevergeefs naar de bezieling van het bevrijdingsgevoel van daarnet, maar ik ben het net zo snel weer kwijt als dat het aan kwam vliegen.
Nou, volgend jaar weer een kans.
MEnnO
