Boek: Sabine Kuegler - Terug naar de Jungle
Sabine Kuegler heeft haar hele jeugd doorgebracht bij een Fayu-stam in West-Papoea, midden in de jungle. Op haar zeventiende werd ze door haar ouders naar Zwitserland gestuurd om te studeren. Over haar jeugd verscheen eerder het boek Dochter van de Jungle, dat in 20 landen is uitgebracht. Nu is er Terug naar de Jungle, waarin ze beschrijft hoe ze na 15 jaar uiteindelijk weer terugkeert naar 'haar' stam. Inmiddels 32 jaar, moeder van vier kinderen, twee mislukte huwelijken achter de rug en niet zeker van het feit of ze nu westers is of Papoea.Het genre van de waargebeurde dramaverhalen is enorm populair en elke week verschijnt er wel een nieuw boek over een meisje dat in een groep wilde honden opgroeit, over een vrouw die het slachtoffer is geworden van eerwraak, over een vrouw die getrouwd is met een Masai-krijger (De Blanke Masai - Corine Hofmann) of over een vrouw die uit Afrika komt en nu als topmodel terugblikt op haar leven in Somalië (Mijn Woestijn - Waris Dirie). Het is een sterk groeiend genre, dus het is een kunst om op te vallen tussen die massa's nieuwe titels. Sabine Kuegler doet dat al heel aardig door zichzelf op de cover van het boek te zetten. Ze is een opvallende verschijning; mooie ogen, volle lippen en een onbevangen, open blik.
In het boek wordt beschreven hoe ze voor korte tijd weer terug keert bij haar Fayu-stam, de Iyarike, die haar erg enthousiast verwelkomt. Ze beleeft een korte, heftige cultuurshock als ze in de stinkende chaos van het dorp komt, waar tijd niet bestaat en niemand haast heeft. Al snel valt ze echter zelf ook weer terug in het ritme van de jungle en voelt ze alle spanning van zich af vallen. Na een paar dagen stopt ze zelfs met zich drie keer per dag douchen met zeep en houdt ze het bij eenmaal per dag alleen met water wassen. Niet alleen maakt ze zich zelf minder druk om haar uiterlijk, ook blijven dan eindelijk de muggen en vliegen uit haar buurt, die de zoete geur van haar blanke zeephuidje wel erg lekker vonden. Ze ziet nu met haar westerse ogen hoe het de stamleden vergaat en vindt het moeilijk om de kinderen met dikke buikjes van eenzijdig voedsel te zien. In het boek laat ze het bij wat opmerkingen over het gebrek aan medische zorg en goede voeding, omdat dit tenslotte hun manier van leven is.
Kuegler is geen enorm getalenteerde auteur, maar haar onhandige en eerlijke manier van schrijven is verfrissend. Je hebt als lezer nergens de indruk dat het verhaal mooier gemaakt is om de bestsellerlijsten te halen. Het is een rauw en direct verslag van haar hereniging met de Fayu. Het is erg leuk om te lezen hoe ze als westerse binnen een paar dagen weer went aan de manieren van de stam en even zorgeloos en onverschillig wordt. De toevoeging van (grotendeels zwart-wit) foto's geeft het boek nog meer realiteitswaarde. Ergens halverwege het boek wordt een tweede verhaallijn ingevlochten, over een latere terugkeer naar West-Papoea. Haar bezorgdheid om het land, de stammen en de economische en politieke onderdrukking laat ze duidelijk merken. Dit gedeelte maakt het boek een stukje minder geschikt 'leesvoer', maar wel interessanter, omdat je een completer beeld krijgt van de toestand in West-Papoea. In haar epiloog eindigt ze met een lange opsomming van uitspraken over West-Papoea, van o.a. Robert Kennedy, Henry Kissinger en Benny Wenda. Een rauw en puur boek over de liefde voor een land en haar bewoners.
Uitgever: Sirene ISBN: 978 90 5831 442 0 Pagina's: 239
Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
