Nieuws
Turkse CDA'ers erkennen genocide wel
Het zijn niet alleen Turken uit het CDA die de genocide op de Armeniërs ontkennen. Politici van Turkse komaf door alle politieke partijen heen doen dat, zo meldt dagblad Trouw vandaag. De krant heeft de hand gelegd op een e-maildiscussie uit de yahoo-chatgroep siyaset-nl. Daar barstte in juni een discussie los naar aanleiding van het voorstel van de ChristenUnie om ontkenning van genocide strafbaar te stellen. De meeste deelnemers aan die discussie waren Turkse gemeenteraadsleden en Statenleden. Ze behoren vooral tot het CDA en de PvdA, met een enkele VVD'er en één oud-GroenLinkser ertussen. Ze bespraken hoe ze konden voorkomen dat het ontkennen van de genocide strafbaar zou worden. Allen zijn, ongeacht of ze in Nederland rechts of links aanhangen, binnen het Turkse politieke spectrum aanhangers van rechts-nationalistische en religieuze filosofieën.
In de discussies mengt zich ook ene Recep Soysal. Hij vraagt zich af waarom zowel CDA, PvdA als VVD, ondanks alle Turkse stemmen, die ze krijgen, toch altijd tegen Turkse belangen stemmen. Hij vindt het onverstandig om de Armeense kwestie op de agenda te plaatsen: ''Het is volgens mij een val waarin ze ons willen laten lopen. Het is boze opzet om de Turkse politici af te leiden van hun eigenlijke agenda.''
Update: 13.15 uur
Vanmiddag werd gemeld dat de twee CDA kandidaat-Tweede Kamerleden die gisteren in het nieuws kwamen, Ayhan Tonca en Osman Elmaci, de genocide in 1915 op de Armeniërs wél erkennen.
In een vandaag uitgegeven verklaring scharen Tonca en Elmanci zich achter een motie van de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie waarin sprake is van de Armeense genocide.
In december 2004 sprak de Tweede Kamer, op initiatief van de ChristenUnie, unaniem uit dat de regering bij onderhandelingen met Turkije over toetreding tot de Europese Unie steeds de massamoorden op de Armeniërs aan de orde moet stellen. Frankrijk kwam in die periode met de eis dat de Turken de genocide moeten erkennen.
Bovenstaande geeft meteen goed aan hoe "links" PvdA eigenlijk nog is.
alles wat ze zeggen zijn leugens
in eigenland komen ze allemaal dingen niet na die ze moeten doen om bij de EU te komen
Het zijn allemaal leugenaars foto
er was een 2 a 3 jaar geleden hier ook al een discussie over en dat werd toen gevoerd door de lid staten
dat zij tegen Turkije zeiden dat het met moesten erkennen zo niet dat zij anders niet mochten toe treden !
er is nooit geloof ik een antwoord op gekomen ?
Als Nederlands politicus mag je toch geacht worden de belangen van Nederland te dienen, en niet die van Turkije. Maar goed, belangenverstrengeling komt wel vaker voor in de wereld die politiek heet. foto
Schijnheilig.
Hypocriet.
Dubbele agenda.
Hebben de oude koloniale mogendheden van Europa ook hun genocides
ooit erkend?
De Armeense genocide weegt nog zo waar omdat het van de "moderne" tijd is. Echter ook toen deed het Westen niets. Hitler concludeerde hieruit dat de wereld ook wel een oogje dicht zou dan als hij wat Joden zou afmaken. Dit is een feit.
Turkije is op een bepaalde manier nog gefrustreerd met haar huidige positie. Het imploderen van het Ottomaanse Rijk hebben ze daar nog steeds niet verwerkt.
Zoals Recep Soysal zegt het is een val, een complot om te verkomen dat Turkse politici geen succes krijgen in de Nederlandse politiek.
Turkse politici vertegenwoordigen de Turken in Nederland en daarom horen ze de Armeense genocide te ontkennen.
Valt niet op hoor foto
Vanmiddag werd gemeld dat de twee CDA kandidaat-Tweede Kamerleden die gisteren in het nieuws kwamen, Ayhan Tonca en Osman Elmaci, de genocide in 1915 op de Armeniërs wél erkennen.
In een vandaag uitgegeven verklaring scharen Tonca en Elmanci zich achter een motie van de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie waarin sprake is van de Armeense genocide.
Jaja nu erkennen ze het in een keer wel.was de cda bang dat ze anders teveel kiezers kwijtraken.
Schijnheilig.
Hypocriet.
Dubbele agenda.
Laten ze hun eigen land vertegenwoordigen, en wel in hun eigen land.
Lijkt mij beter, toch? foto
Zelf literair werk maken zoals; verhalen, gedichten, prozawerk, enz.
En al helemaal vanuit een Turks nationalistische en religieuze achtergrond...
Geloof je het zelf op deze manier?
Linkse Turk = Anti-Turks
Een rechtse Turk in Nederland kiest dan natuurlijk voor een Linkse Nederlandse partij...
De armenen krijgen dan een flink deel van het geld dat hiermee ons bespaard wordt, zodat deze fatsoenlijke Christenen in de Kaukasus een fatsoenlijk land kunnen opbouwen.
De Turken, die moeten niet zeuren,want zij zijn toch Turk, en turkije is groot, en een heel mooi land, met meer fucking mogleijkheden dan dit kleine klotenederland....
Als ik turk was, zou ik geen moment wachten om me in turkije te vestigen, zeker vandaag de dag.
nee, moet je eens in onze steden zien...en gelukkig dat ze zijn!!!
Maar ja, hier krijgen ze zo maar pensioen waar ze nooit voor gewerkt hebben, allerlei hulp en geld zomaar voor niets!
Ik werk hier en woon hier mijn vrienden zitten hier.
De familie die ik in TR heb zie ik niet eens als mijn echte familie, ik ben hier opgegroeid met mijn ouders en mijn vrienden en die vrienden zie ik als familie.
Mischien is dat ook de reden waarom Turken meestal met een groep komen als er ruzie is.
voor mij hadden ze afgedaan het moment dat ze met verdonk in bed stapten..
Kom maar op met je zogenaamde bewijzen dat dit nooit gebeurt is foto
Oh ja, en die ene Amerikaan die inmiddels zijn excuses heeft aangeboden over zijn beweringen.
Face it: de enigen die het roepen en/of geloven zijn Turken. Ik heb dr voor gestudeerd man. En jij?
(geldt wat mij betreft overigens ook voor de Holocaust)
Sleutelclub Sleuteltje 11
" Allen zijn, ongeacht of ze in Nederland rechts of links aanhangen, binnen het Turkse politieke spectrum aanhangers van rechts-nationalistische en religieuze filosofieën."
lijkt me duidelijk genoeg toch?
Kent iemand deze organisatie nog?
Wiki, niet de meest betrouwbare bron, maar wat meer info:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Grijze_Wolven
"Al die lui die te lui zijn om te werken, komen naar Nederland om onze banen in te pikken"
Om over na te denken...
The only thing I know for sure is that I don’t have the information I need to make decisions.
That’s the problem with having a degree in economics."
-- Scott Adams
De geschiedenis van de Armenen in de Ottomaanse rijk voert terug naar 1071, het jaar waarin de Armeniërs onder het gezag van de Sjeldjoeken kwamen. Hoewel de Armeniërs van veel vrijheid genoten onder de Sjeldjoeken, bereikte het pas zijn hoogtepunt onder het gezag van Fatih Sultan Mehmet, de Ottomaanse sultan die in 1453 Constantinopel had veroverd. Fatih Sultan Mehmet, had een verklaring afgegeven aan de Armeniërs dat de oprichting van de Armeense Patriarch mogelijk maakte. Dit betekende dat de Patriarch bevoegd was om geld te verzamelen, huwelijken te voltrekken en gevangenisstraffen uit te delen onder de Armeniërs. Tot het einde van de negentiende eeuw maakten de Armeniërs een gouden periode door. Ze waren vrijgesteld van dienstplicht en gedeeltelijk vrijgesteld van belasting. Ze vormden een welvarende laag van de bevolking. Ook hebben ze de kans gekregen om hoge functies te bekleden in handel, ambachten en zelfs in het bestuur van het Ottomaans rijk.
HET BEGIN
Het begin van de verslechtering van de Turks - Armeense relatie voert terug naar de tijd dat de Ottomaanse Rijk in staat van verval en al lang zijn glorietijd voorbij was. Ook voor andere minderheden binnen zijn eigen grenzen was het Ottomaanse rijk altijd erg tolerant geweest. Zo had het Ottomaanse rijk de joden die vluchten voor de Spaanse inquisitie met open armen ontvangen. In de vierhonderd jaar na hun "ontvangst" in het Ottomaanse rijk was de joodse gemeenschap gegroeid tot een welvarende laag van de bevolking. Het beleid van partiële autonomie verlenen aan minderheden zorgde ervoor dat het Ottomaanse rijk zeshonderd jaar staande kon blijven. Voor de westerse landen, die graag hun territoriale machten wilden uitbereiden, was de Ottomaanse Rijk tot dan toe altijd het grootste struikelblok geweest. Ze beseften erg goed dat de enige manier om het Ottomaanse rijk tot haar knieën te dwingen, om de minderheden die onder het gezag van het Ottomaanse rijk leefden zover te krijgen dat ze in opstand zouden komen tegen het Rijk.
ARMEENSE OPSTANDEN EN MASSASLACHTINGEN
De activiteiten op dit gebied werden al snel georganiseerd door middel van de consulaten en de vele missionaris scholen die toen in vele getallen opeerden in het oosten van het Rijk. De missionarisscholen die de hoop van het bekeren van de armenenen tot het protestants geloof verloren hadden werkten nu met volle macht om het nationalisme en revolutionisme tussen de Armenen aan te wakkeren. Deze activiteiten begonnen na enige tijd al hun vruchten af te werpen. De eerste opstand was in Erzurum in 1890, gevolgd door de Kumkapi manifestatie, Kayseri, Yozgat, Çorum , Merzifon, Sasoon opstanden, de Bab-i ali manifestatie, de Zeytun en Van opstanden, de bezetting van de Ottomaanse bank, de aanslag poging op Sultan Abdulhamit en de 1909 Adana opstand. Als gevolg van deze opstanden zijn er in 1914 tijdens de Zeytun opstand 100, tijdens de 1915 opstand 3000 en gedurende 1914-1915 Mus opstand ongeveer 20 000 Turken omgekomen door Armeense slachtingen.
DE EERSTE WERELD OORLOG
De ergste gevallen van massaslachtingen door toedoen van Armeniërs zijn gebeurt tijdens de eerste wereld oorlog. Tijdens deze periode hebben Armeniërs gespioneerd voor de Russen, niet gereageerd op en gevlucht voor de oproep van dienstplicht. Diegenen die zich wel hadden aangemeld zijn nadat ze de beschikking kregen over wapen overgestapt naar de Russen en massaal gecollaboreerd met de vijand. De Armeense guerrilla's die nog aan het begin van de oorlog Turkse troepen aanvielen, hebben door aanvallen op Turkse dorpen veel toegebracht aan de civiele bevolking. Bijvoorbeeld is de bevolking van het dorpje Zeve gelegen in Van met man, vrouw, kinderen en bejaarden totaal afgeslacht door Armeniërs.
DE DEPORTATIE WET, DE TOEPASSING EN DE ZOGENAAMDE ARMEENSE GENOCIDE
Ondanks alle goede bedoelingen van het Ottomaanse Rijk, bleef het aantal Armeense gebeurtenissen, de aanvallen op weerloze vrouwen en kinderen stijgen. Ook moesten de strijdkrachten op verschillende fronten tegelijk vechten. Door al deze gebeurtenissen ontstond de noodzaak om het gebied achter de fronten veilig stellen om te voorkomen dat plaatselijke opstanden zouden leiden tot massale collaboraties met de vijand.
Met deze doel op het oog werden op 24 april alle Armeense comités gesloten en 2345 bestuursleden gearresteerd onder beschuldiging van activiteiten tegen de staat. De datum 24 april, dat Armeniërs elk jaar als de dag van herinnering van de Armeense genocide hanteren, heeft dus met deze gebeurtenis te maken en niet met de deportaties. De sluiting van de comités, de arrestatie van de bestuursleden en sommige terroristen heeft de situatie niet verbeterd maar juist verslechterd. De Ottomaanse overheid heeft als laatste humane oplossing besloten om op 27 mei 1915 een deportatie - en vestigingswet uit te brengen dat inhield dat de Armeense bevolking en de personen die tegen de staat hadden gespioneerd van het oorlogsgebied te deporteren naar en vestigen in gebieden ver buiten het oorlogsgebied.
Degenen die gedwongen moesten verhuizen, werden binnen de grenzen van het rijk naar Ordu-Kastamonu, Malatya-Maras, Diyarbakir-Urfa-Adana en Syrië-Irak gestuurd. Het staat met officiële staatsdocumenten vast dat tot eind oktober 1916 totaal 702 900 mensen gedwongen moesten verhuizen. Volgens officiële data was het aantal Armeniërs 1.234.671. Dit getal is volgens de Armeense Patriarch 2.5 miljoen, volgens de Armeense delegatie tijdens het verdrag van Lausanne 2.2 miljoen, volgens het Franse gele boek 1.5 miljoen, Volgens de Britannica 1.5 miljoen en volgens Engelse data 1 miljoen. Gezien de data hierboven gegeven data en het feit dat ten hoogste 700.000 mensen gedwongen moesten verhuizen, kan het nooit waar zijn dat, zoals de Armeniërs het beweren, 2 tot 3 miljoen Armeniërs zijn gestorven.
Ondertussen zochten de Britten overal om bewijs te vinden tegen hen die naar Malta waren gestuurd. Ondanks de volledige medewerking van de regering van de Ottomaanse Liberale Unie kon niets belastend gevonden worden in de documenten van de Ottomaanse overheid. Soortgelijke onderzoeken in de Britse archieven bleven eveneens zonder resultaat. Uiteindelijk, ten einde raad, richtte het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken zich tot de Amerikaanse archieven in Washington, maar in antwoord op dit verzoek, schreef een van de vertegenwoordigers van deze laatste instantie, R.C. Craigie, het volgende aan Lord Curzon:
�Ik betreur het uwe excellentie te moeten informeren dat er niets bestaat met betrekking tot iets dat gebruikt zou kunnen worden als bewijs tegen de Turken die op dit moment op Malta gevangen zitten ... dat geen concrete feiten zijn aangegeven die een bevredigend belastend bewijs zouden kunnen vormen ... De rapporten in kwestie blijken in geen van de gevallen bewijzen te bevatten tegen deze Turken die ook zelfs maar zouden kunnen dienen om de informatie te bevestigen die reeds in het bezit is van Hare Majesteit's Regering . . �(40)
Onzeker wat nu te doen met de gevangenen, die al reeds twee jaar vast zaten zonder een voorgeleiding en zonder dat een aanklacht tegen hen was ingediend of dat bewijs was geproduceerd, richtte Buitenlandse Zaken zich tot de Rechts-Officieren van de Kroon in Londen, welk lichaam op 29 juli 1921 concludeerde:
�Tot nu toe zijn er geen verklaringen genoteerd van getuigen die de aanklachten die gemaakt zijn tegen de gevangenen bevestigen. Het is inderdaad onzeker dat enige getuigen gevonden kunnen worden.�(41)
Op dat tijdstip waren de 'documenten' geproduceerd door Andonian beschikbaar, maar ondanks de verwoede zoektocht naar bewijzen die gepresenteerd zouden kunnen worden bij de rechtbank hebben de Britten ze nooit gebruikt omdat het duidelijk was dat het vervalsingen betrof. Met als resultaat dat de gevangenen zonder ophef werden vrijgelaten in 1921, zonder dat er ook maar een aanklacht was gedeponeerd of enig bewijs was geproduceerd
Het is nuttig nog eenmaal de hoofdzaken in de bewijsvoering te herhalen die bewezen dat de documenten van Andonian allen regelrechte vervalsingen waren.
Teneinde zijn falsificaties te presenteren als 'authentieke Ottomaanse documenten' moest Andonian zich noodgedwongen verlaten op de handtekening van de Gouverneur van Aleppo, Mustafa Abdulhalik Bey, welke volgens hem onder verschillende van de 'documenten' in kwestie stond. Na bestudering van verscheidene authentieke handtekeningen van Mustafa Abdulhalik Bey, zoals bewaard op verscheidene contemporaine officiële documenten, werd vastgesteld dat de handtekeningen onder de 'documenten' van Andonian vervalsingen waren.
Op een van de vervalste documenten had Andonian de brief met de handtekening, toegeschreven aan Mustafa Abdulhalik Bey, gedateerd. Echter, na een vergelijking met de authentieke correspondentie tussen de Gouverneur van Aleppo en het Ministerie van Binnenlandse Zaken in Istanboel, bleek dat op de datum in kwestie niet Mustafa Abdulhalik Bey de Gouverneur van Aleppo was maar Bekir Sami Bey!
Door middel van een gedetailleerde vergelijking van de registraties gemaakt in het register van uitgaande stukken van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, waarin de datum en het referentienummer van iedere verzonden correspondentie door het ministerie wordt bijgehouden, en de data en referentie nummers waarmee Andonian zijn vervalsingen voorzag, is het bewezen dat zijn zogenaamde 'gecodeerde telegrammen' geen enkele relatie hadden met de werkelijke referentienummers op de correspondentie die verzonden was naar Aleppo door het ministerie in de relevante periode.
En wederom door een vergelijking van de Turkse 'originelen' van de 'gecodeerde telegrammen' van Andonian met authentieke gecodeerde Ottomaanse stukken uit die tijd, is gebleken dat de nummergroeperingen die hij gebruikte totaal geen verband hadden met de werkelijke codering in gebruik bij de Ottomanen in die periode. In een poging zijn vervalsingen geloofwaardig te maken creëerde hij een hele serie van onbruikbare, niet-bestaande referentienummers. En wat meer zij, van de data waarmee hij zijn vervalsingen in deze categorie voorzag, zouden de Ottomanen steeds dezelfde nummers gebruikt moeten hebben over een periode van zes maanden, iets wat simpelweg onmogelijk was. Met de publicatie van een hele serie documenten die beambten instrueren om de codering die zij gebruiken steeds te veranderen is het feit bewezen dat, gedurende de oorlogsjaren, de Ottomanen hun nummercodering iedere twee maanden veranderden.
Door de manier waarop de algemene Islamitische aanhef, de Besmele, in twee van Andonian's vervalste brieven werd geschreven te vergelijken met talrijke voorbeelden van de manier waarop dit in authentieke Ottomaanse documenten gebeurde, kan men argumenteren dat Andonian's onhandige vervalsing van deze terminologie waarschijnlijk voortkomt uit het feit dat niet-moslims, zelfs zij die het Ottomaans Turks machtig waren, deze terminologie niet gebruikten.
Een aantal van Andonian's vervalsingen maken duidelijk dat het gewoonweg onmogelijk is dat ook maar enige Ottomaanse ambtenaar een dergelijke zinsstructuur gebezigd zou hebben, laat staan dat zij zulke grammaticale vergissingen gemaakt zouden hebben. Hetzelfde gaat op voor een hele reeks van uitdrukkingen die zogenaamd gebruikt zouden zijn door prominente Ottomaanse beambtes, dit terwijl geen enkele Ottomaanse Turk dergelijke uitdrukkingen ooit gebruikt zou hebben. Wat zijn intenties waren in deze moge duidelijk zijn: hij wou niets minder dan dat de Turken zelf de misdaden leken te bekennen die hij zelf voor hen had gefabriceerd.
De vervalste documenten, twee uitgezonderd, waren allen geschreven op gewoon papier met geen van de gebruikelijke kenmerken die te vinden zijn op het officiële papier zoals gebruikt door de Ottomaanse bureaucratie in die periode. Het feit dat een van de vervalste Turkse originelen geschreven was op gelinieerd papier [zie pagina 166], wat de Ottomanen zelfs niet voor hun privé correspondentie gebruikten, is een nog grovere vergissing begaan door Andonian. Zelfs de twee vervalsingen die, op het eerste gezicht, geschreven leken te zijn op een soort van officieel Ottomaans briefpapier zijn eigenlijk geschreven op blanco telegram formulieren, zoals iedereen die zou hebben kunnen krijgen op elk Ottomaans postkantoor.
In de tijd dat de Britten naarstig op zoek waren in de archieven van de hele wereld naar iets dat maar gebruikt kon worden als 'bewijs' tegen de groep van Ottomaanse ambtenaren, die zij vasthielden om hen te berechten als zijnde "verantwoordelijk voor de Armeense incidenten", lijkt het er sterk op dat, door geen gebruik te maken van de 'documenten' van Andonian die in die tijd ruim voorhanden waren in de Engelse editie, de Britse regering volledig op de hoogte was van de ware aard van deze 'documenten'.
Zou het al het geval geweest zijn dat documenten van een dergelijke inhoud als die gefabriceerd door Andonian ooit zouden hebben bestaan, dan zou de vertrouwelijke aard hiervan gedicteerd hebben dat zij uit veiligheidsoverwegingen per koerier zouden zijn verstuurd; dit over het verzenden van het gemakkelijk te onderscheppen openbare telegram systeem. Bovendien, als deze documenten ooit werkelijk geschreven zouden zijn, dan is het onvoorstelbaar dat ze gewoonweg drie jaar lang in een archief zouden hebben gelegen, in plaats van ze te vernietigen zodra men ze had gelezen.
Ook zijn er talrijke verschillen tussen de Franse en de Engelse uitgaven van Andonian's boek. Deze verschillen echter zijn dusdanig belangrijk dat ze onmogelijk toe te schrijven zijn aan drukfouten, of aan fouten in de vertaling.
Tenslotte, het feit dat zelfs sommige schrijvers met nauwe banden met Armeense kringen, die ook gediend hebben als spreekbuis voor de Armeense zaak, aangegeven hebben hun twijfels te hebben aangaande de geloofwaardigheid van Andonian's 'documenten' dient niet over het hoofd te worden gezien.
Kort gesteld zijn dus de 'Talat Pasha Telegrammen' niets meer dan primitieve vervalsingen van begin tot eind, gefabriceerd door Andonian en zijn medewerkers. (42)
Wat meer zij, de Ottomaanse archieven bevatten een aantal orders, waarvan de authenticiteit definitief vastgesteld kan worden, die uitgegeven zijn op dezelfde data waarin Talat Pasha onderzoeken verordonneert om diegenen te vinden en te bestraffen die verantwoordelijk zijn voor de aanvallen op de deportatiekaravanen. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat hij met de ene hand de bevelen zou hebben geschreven voor de slachtingen en met de andere orders voor het onderzoeken en bestraffen van dergelijke misdaden.
Gedurende de deportaties, heeft de Ottomaanse regering zelfs een Amerikaanse hulporganisatie, genaamd de Vereniging voor Steun aan het Midden Oosten, toegestaan om in Anatolië te blijven en haar werkzaamheden aldaar te vervolgen. Zelfs toen de Verenigde Staten betrokken raakten in de oorlog aan de zijde van de Entente, en dus tegen het Ottomaanse Rijk, werd het dezelfde organisatie toegestaan om in Anatolië te blijven. Dit is vermeld in de rapporten van de Amerikaanse Ambassadeur in Istanboel, Elkus. Zou de Ottomaanse regering een Amerikaanse organisatie in de gelegenheid stellen om getuige te zijn van een �slachting�, als een dergelijk bevel gegeven zou zijn? In andere woorden, het is belachelijk te veronderstellen dat de Ottomanen tegen Amerika gezegd zouden hebben: �Wij gaan de Armeniërs afslachten, waarom komen jullie niet even kijken?� Een dergelijke beschuldiging kan nimmer een verklaring voor historische feiten vormen.
Tenslotte, en uiteindelijk het meest belangrijke punt, toen er een eind kwam aan de oorlog was de Armeense bevolking nog steeds substantieel aanwezig in West Anatolië, Thracie, en in Istanboel. Als de Ottomaanse regering inderdaad het bevel had gegeven tot genocide, dan zouden ook zij ongetwijfeld gedood zijn. En wat meer zij, als de Ottomaanse regering alle Armeniërs in het Ottomaanse Rijk had willen elimineren, dan had zij dit doel veel makkelijker kunnen realiseren door met hen af te rekenen en hen te doden op de plaats waar zij leefden dan door het ondernemen van een deportatie op grote schaal van hen die in de oorlogszone in het oosten leefden en dit onder de ogen van buitenlandse waarnemers.
De beschuldiging dat de Ottomaanse regering de algehele slachting van de Armeniërs in het Ottomaanse Rijk verordonneerde en uitvoerde kan bijgevolg dus niet worden onderbouwd en wordt zelfs tegengesproken door de feiten.
www.armenie.nl
gewooon effe checken
www.armenie.nl
De link is gekaapt door een stel Turken die dolgraag de discussie rond de genocide een andere kant op duwen...
Er zijn ongetwijfeld mensen die hebben opgeschreven of aan anderen verteld dat ze het meegemaakt hebben en dat het toch echt gebeurd is. Maar er zijn ook mensen die verteld of opgeschreven hebben dat het niet waar was, dat blijkt wel.
Begrijp me niet verkeerd, ik geloof dat de genocide op Armeniers echt gebeurd is. Ik ben ook in Auschwitz geweest en ik geloof ook dat de genocide op de Joden echt gebeurd is. Maar echt bewijzen kun je het niet. Wie zegt dat die schoenen in Auschwitz echt van de slachtoffers zijn? Wie zegt dat de haren die in matrassen verwerkt zijn, echt van Joden kwamen en niet van honden of zo? Wie zegt dat de verhalen echt zijn? Wie zegt dat er in die ovens echt mensen verbrand zijn? Mijn punt is: Ik geloof het wel maar was er niet zelf bij.
Wat ik maar wil zeggen: een objectieve waarheid bestaat niet, zeker niet als het gaat over iets wat 90 jaar geleden gebeurd is. Het hangt er maar helemaal van af wie en wat je gelooft. Ga niet om bewijzen vragen die je zelf ook niet kunt leveren.
The only thing I know for sure is that I don’t have the information I need to make decisions.
That’s the problem with having a degree in economics."
-- Scott Adams
Overigens zijn er duizenden ooggetuigenverslagen op band vastgelegd in de afgelopen 20, 30 jaar. Liggen in Hamburg geloof ik. En de foto's doken destijds al op. Vooral die van Armin Wegner lieten destijds al veel stof opwaaien.
dus laat ik daar nou meer waarde aan hechten dan aan gegoochel met cijfers (och, het waren er maar 300.000, waar praten we over), het goedpraten van het de woestijn injagen van mensen zuiver op hun afkomst en het dan afdoen als "een ongelukkig toeval" dat ze toen zomaar opeens dood waren.
In de definitie van genocide staat niet voor niets de regel opgenomen:
Wat dat betreft zijn de Armeense en Joodse genocide wel degelijk te vergelijken, in tegenstelling wat jij hireboven beweert. De gemeenschappelijke deler is een vernietigingscampagne gericht tegen een volk. Op beiden is de definitie van genocide van toepassing.
Eerst wat over de (kuch*) erkenning van de VN
Je kan alvast hier meer lezen over die misleiding Armenen;
http://www.anadolu.be/2005-07/31.html
(kunnen deze lui niet op een eerlijke wijze hun zaak aan de man brengen...)
Waar het omgaat:
Armenen vertellen slechts dat deze rapport is gebruikt door de ondercommissie van de VN, alsof de VN de Armeense genocide had goedgekeurd door de VN.
Maar ze vertellen niet bij dat het tenslotte door die commissie de grond was ingeboord.
Allereerst moeten ze uitleggen waarom de Turken zijn vrijgesproken met Malta-tribunalen 1919-21. Waarom toen de honderden getuigenissen, rapporten, verslagen missionarissen, consuls en andere christenen uit “Bryce Report”, “Germany and Armenia” en andere Mein Kampfs tegen het Turkse volk uit WO1 en erna NIET zijn gebruikt om de Turken te veroordelen.
Ook zullen ze moeten uitleggen waarom Spanje, Denemarken, Zweden en NEDERLAND niet kwamen opdagen toen de Turken in februari 1919 deze landen vroegen om JURIDISCHE EXPERTS te sturen voor een internationale onderzoekscommissie die de genomen relocatiemaatregelen zou gaan onderzoeken.
Deze maatregelen worden heden door de aanhangers van de Armeense genocide gezien als een methode om de Armeniërs uit te roeien. Geen enkele staat die net ervoor een genocide heeft gepleegd doet zo’n uitnodiging.
Verzoek Turken:
http://www.devletarsivler(...)inottoman/2b_223.htm
Afwijzing betreffende landen:
http://www.devletarsivler(...)inottoman/2b_261.htm
Afwijzing NEDERLAND:
http://www.devletarsivler(...)an/images/261_03.gif
Afwijzing Spanje:
http://www.devletarsivler(...)an/images/261_04.gif
Afwijzing Zweden:
http://www.devletarsivler(...)an/images/261_05.gif
Afwijzing Denemarken:
http://www.devletarsivler(...)an/images/261_06.gif
Het doen van zo'n verzoek Turken geeft al hun onschuld aan.
Ik ga van uit dat sommige namen zoals de racist en Turkenhater Henry Morgenthau (“Ambassador Morgenthau’s Story” uit 1918, bv pagina 195: “The Turks, like most primitive people,….”=De Turken zoals de meeste primitieve volkeren..”) en documentenfrauders zoals de christengeestelijke Johannes Lepsius door deze door Armenen opgetrommelde juridische experts genegeerd zullen worden. Anders hangen ze.
Hierbij de verschillen tussen de joodse en de verzonnen en vermeende armeense genocide http://www.tallarmeniantale.com/holocaust.htm
Hierbij vragen die onbeantwoord blijven door de luchtkasteelverdedigers aan Armeense kant en hun lovers.
www.tallarmeniantale.com/Questions.htm
Kiss of death van het verweer of moddergooiende Armeniërs
http://www.tallarmeniantale.com/3-trial.htm
De armenërs wassen hun handen wel erg in onschuld.
Armenen doen zich voor als onschuldige engelen, maar hebben bloed aan hun handen kleven. Ze hebben ruim 520.000 Turkse en Koerdische vrouwen en kinderen door de kling gejaagd.
Meer over deze taboe Armeniërs, zie foto's op
http://www.armenianrealit(...)res_in_anatolia.html klik op pictures
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken