Jos Brink is dood

BazboRaar hè? Ik volgde hem niet eens. Toch vind ik het erg. Dat-ie dood is.
Erg wel: zijn partner overleeft hem. Frank Sanders had óók kanker, maar genas grotendeels, geloof ik. Ik weet het niet eens zeker. Ik volgde hem immers niet. Vroeger wel.

Een eerste herinnering. Een theatershow op tv van het cabaret-ensemble ‘Tekstpierement’, waarin hij met zijn partner zogenaamd een fles jenever in vijf minuten leegzuipt en ondertussen allerlei vunzige opmerkingen zit te maken. Mijn moeder vond Jos Brink leuk, maar kreeg hier toch wel rode oortjes van. Ik was een jaar of tien. Het moet halverwege de jaren zeventig geweest zijn.
Of het taalspelletje ‘Babbelonië’ op televisie bij de AVRO. Jos Brink in het panel. En Pim Jacobs. En Lous Haasdijk. En nog wat anderen. Kregen ze een onbekend woord, en moesten ze vertellen wat het betekende. Of een vreemd voorwerp. Jos Brink wist er altijd iets hilarisch van te maken. Menigmaal had het gehele panel de slappe lach. Vanwege zijn dubbelzinnigheden.
En in welk jaar hield hij de toespraak voor koningin Juliana? “Lieve koningin,” begon hij. En daarna volgde een lange uiteenzetting over “de gouden caravan” van Prinsjesdag en andere vrolijke kwinkslagen over het koningshuis. Zo onbevangen. Ik hoorde andere volwassenen erover praten dat het onbetamelijk was om zo tegen de koningin te spreken, maar door zijn bijna kinderlijke onschuld kwam hij ermee weg. Mijn vader had deze toespraak op een elpee met cabaret-hoogtepunten en we luisterden hem veel. Altijd lachen.
Volgens mij was hij één van de eersten die met grotere musicals de theaters rondtrok. In de begin jaren tachtig moet dat geweest zijn. Soms was er één op televisie, en dan keken we die. Lagen we weer dubbel.

Toch had hij ook een serieuze kant. Hij was homo. En voorganger/predikant. Maar met dat homo-zijn liep hij niet te koop. Dat waar Paul de Leeuw voortdurend dubbelzinnigheden over maakt, daar hield Brink gewoon zijn mond over.
Dat predikant-zijn is wel intrigerend. Hoe zou dat zo gekomen zijn? Wel bijzonder dat een homo predikant is of wordt. De laatste jaren maakte Brink dan ook programma’s bij de NCRV. Soms zeer serieuze programma’s. Ik verloor hem uit het oog. Maar ik verloor nóóit mijn respect voor hem.
Met het verscheiden van Jos Brink raakt Nederland een bijzondere persoonlijkheid kwijt. Ik vind het eigenlijk een vreemd idee dat een predikant, iemand die anderen ondersteunt bij levensbeschouwelijke zaken, zelf overlijdt. Alsof hij zelf het goede voorbeeld wil geven. Hij was écht een voorganger. Wie weet hoeveel lol God nu heeft nu hij bij Hem is.

Als uitsmijter een opmerking van Jos Brink die me mijn leven lang bij zal blijven. Herinneren we ons de grootschalige tv-show ‘Wedden Dat?’ nog? Nee? Ik wel! Tijdens één aflevering was er een vrouw met een bijzondere weddenschap. Zij was pedicure en kon de voeten van ál haar cliënten herkennen. Kregen we allemaal voeten te zien en vertelde zij de naam erbij. Die vrouw was fantastisch; ze noemde álle namen goed! Zei Jos Brink: “Volgende keer zit hier een gynaecoloog.”


Apeldoorn, 17 augustus 2007