De één zijn dood...
Wat doe je als je vanuit de anonimiteit plotseling maandenlang in de spotlights staat. Het onderwerp van gesprek bent, programmamakers en journalisten vechten om je een vraag te mogen stellen. Wat doe je als dit plots voorbij is en je weer een gewoon -net als de rest van ons- een oninteressant onderdeel van de grote massa bent? Dat zal de familie van comapatiënt Terri Schiavo zich hebben afgevraagd toen Terri eind maart stierf en de cameraploegen de volgende dag hun biezen pakten, op weg naar Santa Maria om de volgende hype te verslaan. Al of niet onwennig van hun herroepen celebratiestatus hebben ze in ieder geval een nieuw ideaal om voor te strijden gevonden, de anti-abortus beweging.Deze week werden ook de bevindingen van de autopsie van Terri Schiavo bekend gemaakt. Volgens de autopsie was de helft van Terri's brein verdwenen, was ze blind en was er geen enkele hoop op iets van herstel of verbetering. "Het is onmogelijk om zoiets uit een autopsie af te leiden", was de reactie van Wanda Franz, de voorzitter van het 'Recht op Leven Comité' tijdens een bijeenkomst van haar anti-abortus beweging. Ondanks dat ze toegaf het rapport zelf niet te hebben gelezen had volgens haar Terri zeker geholpen kunnen worden. De broer van de overleden Terri, Bobby Schindler, hield vervolgens een speech met als titel "Waar leven is... is hoop"
Okay, het is heel gemakkelijk om de spot met deze mensen te drijven. En toegegeven, ze vragen er ook een beetje om. Desalniettemin menen zij het allemaal bloedserieus en staan ze ook voor wat ze zeggen. Alles wat ook maar een beetje op leven lijkt is het verboden om te sterven. 'Kwaliteit van leven' komt dan wellicht niet in hun woordenboek voor, ze zijn bereid om voor alles wat een stofwisseling heeft naar de rechter te gaan. Daar kun je op zich respect voor hebben. En laten we wel wezen, er zijn natuurlijk ook grenzen.
Deze week werd in Kansas de "Affordable Medicine Clinic" van ene meneer Krishna Rajanna definitief gesloten. De abortuskliniek voldeed niet aan de gestelde eisen met betrekking tot de hygiëne. Zo lag er bijvoorbeeld overal afval en vuile afwas, liepen de kakkerlakken over de tafels, maakte men de instrumenten 'schoon' in een gewone afwasmachine en hing er een vreselijke stank. Geaborteerde foetussen bewaarde Rajanna in plastic bekers in een vriezer die daarnaast ook voor voedsel en drinken werd gebruikt. En als je denkt dat het niet erger kan, een van zijn werknemers getuigde dat ze had gezien hoe dokter Rajanna op een dag een foetus had gepakt, het in de magnetron had gestopt en het daarna had opgegeten. Dat is dan weer het andere uiterste.
