review
CD Review: Muse - Hullabaloo soundtrack
Muse bestaat uit Matthew Bellamy (gitaar/zang), Chris Wolstenhome(bas) en Dominic Howard (drums). Als jeugdvrienden uit een slaperig Engels plaatsje beginnen ze op hun dertiende een band. Vermoedelijk geloven ze in leven na de dood, want de band heette achtereenvolgens 'Gothic plague', 'Fixed penalty' en 'Rocket baby dolls', voordat ze in 1997 de rust in hun donder vonden om 'Muse' als vast ijkpunt te nemen. Voorwaar geen onverstandige keuze lijkt me...Een paar EP'tjes verder ('Muse' en 'Muscle Museum') tekende Muse bij Maverick Records, en in 1999 werd daar de eerste langspeler uitgebracht, 'Showbizz'. Twee jaar later (2001 dus) kreeg deze een broertje (of zusje), in de vorm van 'The Origin of Symmetry'. En dan natuurlijk nu 'Hullabaloo soundtrack': een dubbelcd met één maal (deel van) live-concert (28/29 okt. 2001 à Le Zenith - Paris) en een verzameling b-kantjes. Voor de echte liefhebber is er ook de DVD Hullabaloo, met daarin het héle live-concert!
Bij Muse krijgt men in de regel visioenen van Radiohead. Zonder meer door de stem van Matthew Bellamy, die toch wel veel gelijkenis toont met die van Tom Yorke. Ach, de één noemt het zeurderig gekweel, de ander noemt het geëngageerde kunst. Aan de lezer de keus, ik houd mijn kruit nog even droog (maar niet te lang, want niet geschoten is een dag niet geleefd, of zoiets).Een wolkje eigenzinnigheid is hen ook niet vreemd (en ze komen natuurlijk ook uit Engeland), maar daar houdt de gelijkenis met Radiohead wat mij betreft wel zo'n beetje op.
In de muziek van Muse kom je behalve een aardige dot getormenteerde gitaar ook keyboard en liefelijke pianopartijen tegen. Met Matthew Bellamy en zijn altijd veranderende (kleurige)haardracht als lichtend middelpunt. Voor de liefhebbers een even lichtend voorbeeld, voor tegenstanders op zijn minst een goed mikpunt, dacht ik zo.
