CD: Morrissey - Ringleader Of The Tormentors
Iedereen heeft zo zijn muzikale helden. Samen met Tom Barman is mijn grote held The Moz, The Man Who Put The M in Manchester. Oftewel: Morrissey. Ook al werd ik pas rond het uitkomen van Strangeways, Here We Come geboren, The Smiths blijft één van mijn favoriete bands. Mocht ik gelovig zijn, dan zou ik elke dag God bedanken dat ik Morrissey's niet onverdienstelijke solocarrière nog actief mag meemaken. Er zijn zelfs fans die beweren dat Morrissey God is. Dat gaat mij weer wat te ver, maar dit album is wel weer een godsgeschenk.I once was a mess of guilt because of the flesh / It's remarkable what you can learn / Once you are born zingt Morrissey op afsluiter At Last I Am Born. Muzikaal herboren was hij al met zijn geweldige comeback You Are The Quarry, en met Ringleader Of The Tormentors bevestigt hij dat hij nog steeds alive and kicking is. Veel is er niet veranderd, en dat is maar goed ook. De lyrics zijn even cynisch en geniaal als altijd, de zanglijnen zijn perfect, en ook al zullen we de heerlijke riffs van Marr voor altijd moeten missen, de muziek zit ook weer goed in elkaar.
Wel zijn er op het laatste vlak een aantal vernieuwingen. Zo is opener I WIll See You In Far Off Places een apocalyptisch bombastisch muziekspektakel, terwijl Dear God, Please Help Me een rustig pianoballade is, maar dan wel gecomponeerd door niemand minder dan Ennio Morricone. Deze verandering in instrumentaal opzich is vooral te danken aan producer Visconti, die eerder al met grote namen als T.Rex en Bowie werkte. Voor je er erg in hebt schieten de blazers en kinderkoortjes je om de oren. Iets dat we niet echt gewend zijn van onze held, maar het geeft dit achtste solo-album zowel een vertrouwde als een vernieuwende sound.
Als liefhebber van de pure up-tempo popliedjes is er ook nog genoeg om van te genieten, maar helaas staat er geen The First Of The Gang To Die-achtig nummer op. Die teleurstelling verdwijnt echter al snel als je o.a. het Smiths-achtige The Father Must Be Killed hoort, of naar de geweldige lyrics van Life Is A Pigsty luistert. Het nummer dat voor mij de kloof van een goed naar een geniaal album overbrugt is het up-tempo pop/rock nummer I Just Want To See The Boy Happy. Het heeft alles waarom wij zo van Morrissey houden. Een simpel pakkend refreintje met dito gitaarriff, maar o zo lekker. Op het eind gooit Visconti er ook nog een geweldig blaasensemble tussen, en een parel van een song is gecreëerd.
Of dit nu zijn beste solo-album is, daar zullen de meningen weer flink over verschillen. Voor mij staan er een beetje teveel fillers op. Nummers die Morrissey kan schrijven terwijl hij tv kijkt en tegelijkertijd het gras maait. Zonde, want er staat weer zoveel moois op Ringleader Of The Tormentors. Vandaar de vier sterren, om Morrissey te stimuleren de volgende keer zijn definitieve solomeesterwerk te creëren. Dit album is eerder een overgangsfase daar naartoe.
My one true love is under the ground / And i'll never be anybody's hero now.
Mijn held zal hij echter altijd blijven, en dit album versterkt mijn liefde voor zijn muziek alleen nog maar meer.
Label: Attack Releasedatum: 31-03-2006 Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!