Game Review: The Omega Stone
Eerlijk gezegd ziet het spel er een beetje uit alsof het een paar jaar geleden is gemaakt. Gek genoeg is het tijdens de kleine filmpjes die je te zien krijgt als je een deur opent, een trap oploopt of een hendel overhaalt allemaal veel scherper. In de stilstaande beelden is alles wat wazig, korrelig. Er is gebruik gemaakt van echte acteurs en er is veel gefilmd op de echte lokaties, zodat wat je ziet er wel authentiek uitziet.
Geluid
De achtergrondmuziek is sfeervol en mysterieus. Ik had wel wat problemen met het instellen van het niveau. Als ik het geluid zachter zette, bleven de geluiden van het maken van een foto of het omslaan van een bladzijde oorverdovend, terwijl ik het commentaar dat een "archeoloog" mij gaf nauwelijks meer kon verstaan.
Gameplay
Het spel is moeilijk. De puzzels zijn erg pittig, je moet er echt van houden om tientallen documenten en boeken door te lezen en op de kleinste details te letten. Dit is een spel waarbij je stapels aantekeningen en schetsjes maakt. Je hebt ook de beschikking over een fototoestel zodat je van dingen die je niet mee kan of mag nemen toch een afbeelding kan maken. Je moet een paar keer door een doolhof lopen, je moet allerlei voorwerpen combineren, codes kraken, symbolen herkennen, er zijn wiskundige puzzels, logische puzzels, een alchemie-puzzel... The Omega Stone is een goede uitdaging voor iedereen die de meeste adventures van de laatste paar jaar (veel te) makkelijk vond. Ik heb me er in ieder geval prima mee vermaakt.
De besturing is soms onlogisch en frustrerend. Vooral in het gangenstelsel van Chichen Itza raak je snel verdwaald omdat "rechtdoor" niet altijd rechtdoor is maar soms een hoekje om. Soms draai je zo ver, dat twee keer rechtdoor in feite een draai van 180 graden betekent. Ook kan je gemakkelijk iets over het hoofd zien. Zo heb ik na uren zoeken eens een walkthrough geraadpleegd omdat ik echt niet verder kwam. Ik bleek ergens een spleet in een steen gemist te hebben, die ik met een breekijzer moest openwrikken. Zelfs met de walkthrough kon ik de spleet nauwelijks vinden.
De inventaris is een ander minpuntje. Je kan niets weggooien. Alles wat je oppakt komt in je rugzak en het aantal voorwerpen loopt flink op! Je ziet maar vijf dingen tegelijk in beeld, en als je dus het juiste voorwerp zoekt ben je flink aan het scrollen. Gelukkig kan je de voorwerpen wel een beetje orderen zodat je gelijksoortige dingen vlak bij elkaar hebt staan.
In het spel kan je kiezen of je een man of een vrouw bent. Alle brieven die je vindt waarin je wordt genoemd zijn dan aan de situatie aangepast ("my assistant ... she"). Wanneer je echter flink aan het klimmen bent, klinkt het gehijg en gesteun altijd mannelijk. Het heeft verder ook geen enkele invloed op je prestaties of de reacties van je "tegenspelers".
