Historisch: Australië 1989

De kortste Formule 1-wedstrijd ooit werd in 1991 verreden op het stratencircuit van Adelaide in Australië. Na slechts vierentwintig minuten werd de laatste race van het seizoen gestopt vanwege hevige regenval. Ayrton Senna won de race, terwijl aartsrivaal Alain Prost niet meereed: hij was zojuist ontslagen bij Ferrari. Twee jaar eerder reed Prost ook niet mee, maar dit keer om hele andere redenen: hij weigerde te rijden in de Australische regen.

Het Formule 1-circus kwam in 1989 naar Adelaide na een controversiele beslissing van de FIA. President Jean-Marie Balestre had Ayrton Senna in Japan gediskwalificeerd na een aanrijding tussen de Braziliaan en Alain Prost in de chicane. Senna beschuldigde Balestre van manipulatie van het kampioenschap, maar pakte wel de pole-position in Australië, met Prost naast zich op de voorste startrij. Senna moest deze race èn een protest tegen de diskwalificatie winnen om nog kampioen te kunnen worden.

De race kreeg een valse start. Het hemelwater kwam met bakken naar beneden en Alain Prost, gesteund door een groot aantal collega's, maakte zich hard voor uitstel van de wedstrijd. De start werd toch gegeven en Prost reed aan het einde van de eerste ronde direct de pits in. Hij stapte uit en weigerde verder deel te nemen. Ondertussen spinden beide Ligiers van de baan, evenals Stefano Modena, voordat de race na slechts enkele minuten werd gestopt.

Terwijl Prost zich tegenover journalisten kwaad maakte dat de wedstrijd überhaupt was gestart en walgde van de beslissing van de wedstrijdleiding, bleef teamgenoot Senna in zijn auto wachten op de herstart. Die kwam een kwartiertje later. Senna pakte de leiding en reed in slechts een paar ronden naar een halve minuut voorsprong op de competitie, maar achter hem brak de hel los.

Veteraan René Arnoux spinde bij het uitkomen van één van de vele haakse bochten die Adelaide rijk was. Jean Alesi aquaplaneerde zijn Tyrrell het gras op, Gerhard Berger raakte Philippe Alliot tijdens een uitremactie, Derek Warwick vernielde zijn auto toen hij de muur in spinde, Emanuelle Pirro draaide achterwaarts de grindbak in en zelfs Nigel Mansell kon zijn wagen niet in het rechte spoor houden. Overal op de baan stonden verlaten wagens, terwijl de regen door bleef beuken op het toch al gladde stratencircuit.

Senna leek na tien ronden ongeveer de enige coureur die nog niet ten prooi was gevallen aan de verraderlijke omstandigheden, maar ook hij kon niet voorkomen dat zijn McLaren opeens een eigen leven ging leiden. Na een aantal pirrouettes kon de Braziliaan zijn weg vervolgen, maar toch zou hij de finishvlag niet zien. Opeens miste de rood-witte wagen van Senna het linkervoorwiel en het bleek dat hij in de dikke waterspray de langzamere Martin Brundle over het hoofd had gezien. Senna klapte hard achterop de Brabham en zo reed opeens Thierry Boutsen aan de leiding.

Nelson Piquet deed de misser van zijn landgenoot nog eens dunnetjes over toen hij op de achterkant van Pierluigi Ghinzani reed, maar Thierry Boutsen wist alle melée te ontwijken. Op één-derde van de raceafstand werd het rustiger op de baan, niet zozeer omdat de regen minder werd, maar vooral omdat de deelnemers bijna op waren. Tussen ronde 27 en de finish (na 70 ronden) viel er nog slechts één coureur uit en wisten uiteindelijk acht wagens het einde van de slopende wedstrijd te bereiken. Boutsen won de loterij, gevolgd door Alessandro Nannini en Riccardo Patrese. McLaren trok haar protest tegen Senna's diskwalificatie in Japan in en Prost was de wereldkampioen van 1989.