Vrouwen slaan is cultuurgebonden
Het eerste uitgebreide onderzoek van huiselijk en eergerelateerd geweld door allochtone Nederlanders uit het perspectief van de daders, werd vandaag, onder de noemer 'Huiselijke Vrede', aan demissionair minister Verdonk van Integratie aangeboden. De onderzoekers ondervinden dat "allochtone mannen hun machts- en statusverlies ervaren als gezichtsverlies. Hierdoor ontstaan conflicten die in relaties kunnen leiden tot geweld."Uit de gesprekken is naar voren gekomen dat allochtone Nederlandse mannen geweld in relaties niet veroordelen. Psychisch en seksueel geweld wordt niet afgekeurd. Alle geïnterviewden waren ten aanzien van seksuele vrijheid over één ding eens: mannen mogen doen wat ze willen, vrouwen niet in het minst.
De verschillen tussen Marokkaanse, Turkse en Antilliaanse Nederlanders zijn opmerkelijk. Laatstgenoemden kenden tijdens hun opvoeding dikwijls geen vader en steunden veel op hun moeder. Later hebben ze een verwrongen beeld van de vrouw als autonoom individu. Er wordt van haar verwacht dat ze zowel de rol van moeder als van vader vervult. De kans is groot dat een relatie uit de hand loopt, omdat ze te veel verwachten van hun vrouw.
In Turkse gezinnen staat hiërarchie hoog in het vaandel. Allereerst is er de man, daarna de rest. Als de vrouw besluit te gaan werken of anderszijds de rol van onderdanige echtgenote te verlaten, kan dat voor problemen zorgen. De geïnterviewde Turken herstelden het rolpatroon met behulp van geweld. In Marokkaanse gezinnen is er vaak weinig binding tussen de vader en de kinderen en de ouders zelf. Bij een conflict kiezen moeders voor hun zonen, vaders kunnen niets doen. Dat voert de spanning op, en soms escaleert het.
