WK Kroniek (8): Boeventronie
Juist omdat het tot nu toe zo tegenvalt, was het fijn dat de eerste halve finale in ieder geval wel een mooie pot werd. Duitsland zocht zoals het hele toernooi steeds al vroeg de aanval, Italië besloot om de draad van de eerste match tegen Ghana qua intenties weer op te pakken. Dit betekende dat ook Italië probeerde aan te vallen waar het kon en dat is ook wel eens leuk. Natuurlijk is het fijn aanvallen in de wetenschap dat je Fabio Cannavaro achterin hebt, misschien wel de beste speler op dit toernooi.
De verlenging was natuurlijk helemaal genieten geblazen. Zowel Duitsland als Italië heeft namelijk de reputatie dat het erg laat een goal kan maken. Of beter gezegd: een goal maakt. Natuurlijk viel de winnende treffer dan ook na 119 minuten voetballen en was de 0-2 daarna slechts voor de statistieken van belang. Dat er niet eerder werd gescoord lag vooral aan de keepers. Zowel Jens Lehmann als Gianluigi Buffon keept een prima toernooi. Wellicht dat alleen de ravissante deelneemster Gaby Baby van het WK Lingerie nog opvallendere kwaliteiten toonde, maar dat had weer minder met keepen te maken.
Wie ook altijd opvalt is Gennaro Gattuso. Deze middenvelder van de Italianen is het prototype van de voetballer die je liever in je team hebt dan bij de tegenstander. Gattuso is de poetry slammer onder de verfijnde dichters op het middenveld. Niet de man van de ragfijne passing, zoals Andrea Pirlo. Zeker niet de man van de intelligente hoogstandjes, waar Francesco Totti voor ingehuurd is. Nee, Gattuso is de man die de tegenpartij stoort, die ballen verovert, die altijd onderweg is en de momenten lijkt te kunnen lezen waarop hij ergens een interceptie moet verrichten. Hij geniet in de schaduw van de publieksspelers en schakelt grote namen uit.
Dat is hij ook wel gewend, zei hij onlangs in een interview nog. Gattuso staat altijd tegen de beste middenvelder van de opponent en weet die duels doorgaans te winnen. Overigens is hij zelf, juist door zijn nimmer aflatende werklust en zijn fanatisme, ook een heuse publieksspeler. Prachtig om te zien natuurlijk. Hij heeft, met de Argentijnse captain Juan Pablo Sorín, de mooiste boeventronie van dit toernooi. Pikzwart haar, een stevige baard en een gemene uitstraling. In lang vervlogen tijden had je boekjes over de kabouters Wipneus en Pim, die diverse avonturen beleefden. In één ervan streden ze tegen rovers. De rovers op de voorkant leken, met uitzondering van hun hoeden, allemaal op Gattuso. Dankbare kop voor fotografen dus.
Nu staat hij in de finale en stuit hij zondag op Zinedine Zidane en Frankrijk. De oude maestro herrees als Phoenix uit zijn as en overvleugelde op weg naar de finale Spanje, Brazilië en Portugal. Wie had dat kunnen denken, toen Frankrijk na twee pouleduels op sterven na dood was? De zonnekoning en zijn lakeien stralen echter weer. De oude mannen gaan op voor een laatste kunstje. Had Van Basten misschien moeten doen met Davids. Want het is wel schrijnend. Edgar stuurt een open brief, de Fransen schrijven misschien geschiedenis.
Aardige bijkomstigheid trouwens, dat dit een herhaling is van de finale van het EK 2000. Toen meenden de Italianen de titel al in de tas te hebben. Frankrijk sloeg vervolgens op zijn Italiaans toe met een late gelijkmaker en winst via een golden goal. Aan Franse zijde zijn er nog aardig wat spelers over die destijds mochten juichen, waar Italië wel aardig vernieuwd heeft. Zondagavond weten we wat wijzer is geweest.
Eerst mogen de Duitsers nog even proberen de bronzen medaille op te halen. Eerzuchtig als het thuisland is, moet dit lukken. Het zou een passende beloning zijn voor een prima organisatie van dit toernooi en voor het gewaagde aanvalsspel dat de Duitsers speelden. Overigens, wat karakteristieke koppen betreft, misschien gunt Klinsmann zijn reservekeeper Oliver Kahn nog wat speeltijd, desnoods als invaller. Dat zou nog eens een mooi eerbetoon zijn. Liefst dan een Olli met Duitse vlaggetjes op de wangen!
