Flikker op met je schone kleren!
Even met de Schone Kleren gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Mevrouw Eyskoot in de buurt?” De Schone Telefoniste vroeg mij om een ogenblikje geduld, want Schone Marieke was even in de weer met haar Schone Laptop. Want ze moest nog wat Schone Mailtjes rondsturen. Dat kwam goed uit, want dat was precies waar ik haar even over wilde spreken, dus ik drong aan op een kordaat optreden. Met succes. Ik werd doorverbonden met Marieke Eyskoot, die mij vriendelijk vroeg, wat ze voor mij kon doen. “Dat Schone Kleren-gedoe van je, vind je ook niet dat die sympathieke gedachte ernstig wordt verpest door een gevalletje Schone Schijn? Of beter nog, Schone Schijnheiligheid?” Snibbig vroeg mevrouw Eyskoot, waar ik op doelde. Dus ik vervolgde: “Je wordt door sommigen ‘bescheiden’ genoemd. Altijd bezig voor het goede doel, en nooit voor jezelf. Dat klopt niet, hè?” Gepikeerd vroeg Marieke hoe ik het in mijn hoofd haalde om haar zo af te vallen. “Je bent kandidaat voor de titel van Amsterdammer van het Jaar, las ik in Het Parool. Leuk voor je, dat meen ik echt. Maar als je kandidaat voor zo’n eervolle uitverkiezing bent, staat het wel wat raar als je vervolgens glashard je eigen stemmen gaat zitten ronselen. Je weet waar ik op doel?” Stilte aan de andere kant van de lijn. En daarna een ingesprektoon. Het is natuurlijk ook wel vrij logisch, dat de Schone Wereldverbeteraarster nu met haar Schone Bek vol Schone Tanden staat. Want via-via kreeg ik een mailtje van haar doorgestuurd:
Dag allemaal,
Een heel gelukkig 2011! Ik hoop dat het een geweldig jaar voor jullie wordt - voor mij begint het in elk geval bijzonder: ik ben door Het Parool genomineerd als Amsterdammer van het Jaar! Ik kan het zelf bijna niet geloven, en vind het een enorme eer. Nu zou het zelfs nog mooier zijn als ik dan ook nog win, dus misschien zouden jullie op mij willen stemmen? Dat kan vanaf nu een week via parool.nl/avhj.
Mocht je ook je vriendenkring/netwerk willen vragen dan zou dat geweldig zijn. Voor het gemak staat hieronder de tekst die de Schone Kleren Campagne gebruikt, om eventueel aan te passen en door te sturen.
Alvast heel veel dank voor jullie steun!
Hartelijks,
Marieke (Eyskoot)
Jammer dat ik nu geen Schone Kleren meer heb. Want ik ging een tikkie over mijn nek, toen ik dat las. Zelfingenomen trol. Over het paard getilde nitwit. Egotrut. Aandachtshoer! Als je door een stemming meedingt naar een eretitel, dien je je gewoon afwachtend op te stellen, en te genieten van de stemmen die mensen spontaan op je uitbrengen. Niet ronselen en manipuleren, maar afwachten en genieten. Zodat al die waardering als een warme deken om je heen hangt.
Net als die warme deken op die brand in Moerdijk. Door de brandweer opgespoten om de boel een beetje af te blussen. Zeshonderdmiljoenmiljard liter chemische troep in de fik. Ik moet de hele tijd denken aan een bevriend journalist die kwaad twitterde dat de houdbare oliebollen van Albert Heijn niet te vreten waren geweest. Houdbare oliebollen? Onhoudbare oliebollen, zal ‘ie bedoelen. Van een substantie die het midden hield tussen ontbijtkoek en kauwgom, en met een rare chemische smaak. De journalist in kwestie kan gerust zijn. De ingrediënten van de oliebollen voor de komende jaarwisseling zijn dus in vlammen opgegaan. In Moerdijk. Albert Heijn zal komend seizoen zijn oliebollen weer gewoon op basis van beslag moeten maken, in plaats van ze op te piepen uit tri en tolueen. Over Appie gesproken: ik denk nog wel eens aan mijn vrolijke serie “Genaaid bij Albert Heijn”. Want het is weer zover. In een wanhopige poging, de consument wijs te maken dat ze niet duur zijn, heeft Albert Heijn gerotzooid met de bonnetjes. Verschillende soorten bronwater vergeleken, en de prijs van een kilo chips van een A-merk bij de concurrent vergeleken met het prijskaartje van drie gram AH-wokkels ofzoiets. Sinds dat boekhoudschandaal is het nooit meer wat geworden bij de firma Ahold.
Net als de NS. Wordt ook nooit meer wat. Hebben een soort compensatieregeling bedacht voor die winternarigheid. Een regeling waar geen hond wat aan heeft. In plaats van dat je nu schouder aan schouder op elkaar staat gepakt in de tweede klas, mag je schouder aan schouder op elkaar staan in de eerste klas. Compensatie, noemen ze dat bij het spoor. Ik vind het voor de reiziger meer een sigaar uit eigen doos. En dat ondanks het rookverbod op de perrons. Dat zeg ik, je hebt er geen moer aan. En de houders van eersteklaskaartjes worden ronduit geschoffeerd. Die hebben deze maand recht op een winterbrunch. Lijkt heel wat, maar valt vies tegen. Een klef broodje, een wormstekige appel en een kartonnen bekertje lauwe koffie. Fout. De Premium Reiziger Der Eerste Klasse dient te worden verwend met Kaviaar, Kreeft en Champagne. Prutsers. Zo schattig. Maar het wordt wel wat beschamend om nog te zeggen dat je de trein neemt. Dat kan je alleen nog maar doen als je absoluut geen haast hebt, en dol bent op lekker veel mensen om je heen.
Als dat niet zo is, dan rest je nog maar één ding. De auto. Maar dat kan dan weer niet als je de pech hebt dat je klein van stuk bent. Want dan heb je geen recht op de Wegenwacht. Zelf gehoord. Van ANWB-directeur Guido van Woerkom. Want die deed op zijn nieuwjaarstoespraak gewag van een aanzienlijke ledengroei. Met wel twee centimeter!
