Hoe was je weekendwip? (deel 1)
Haastig loopt hij naar zijn auto. Een blik op zijn horloge vertelt hem dat hij veel later thuis zal zijn dan verwacht. Stom, dat hij zich toch door zijn collega’s heeft laten verleiden om ‘te bierelieren’, zoals ze de vrijdagmiddagborrel noemen op de zaak. Het was zijn eerste werkweek geweest na de huwelijksreis met Monique. Het was hen beiden zwaar gevallen om weer aan het werk te gaan, helemaal, omdat dat in zijn geval betekende dat hij de hele week van huis zou zijn. Toch had hij wel weer zin gehad om in zijn grote truck te stappen, om weer in zijn eigen wereldje te stappen. Om zichzelf te kunnen zijn.
Vanavond had hij zijn Scania vakkundig geparkeerd op het terrein bij de zaak, had zijn spullen overgeheveld in zijn auto en was van plan geweest om meteen naar huis te gaan. Maar daar had Sjaak een stokje voor gestoken. “Hee, Michael! Hoe was je liefdestripje? Was zeker wel weer effe afzien, deze week!” Sjaak had hem een hartelijke mep op zijn schouder gegeven. “Was een leuk feest, man! En dat wijffie van je mag er best wezen! Nog even bierelieren?” Michael had geaarzeld. Wim was er bij komen staan. “Ja, kom op, even een biertje pakken, je zit toch niet nu al onder de plak? Wippen heb je al genoeg gedaan de afgelopen tijd, 't meissie moet nog maar effe wachten!” Michael had zich laten overhalen en was met de jongens meegelopen naar de kantine. Met luid gejuich was hij verwelkomd.
“Kijk, daar heb je 'em! Hij loopt nog helemaal wijdbeens!”
“Vertel eens? Is je vrouw nu gelukkig en ben jij nu getrouwd?”
“Ik heb al tien jaar een sprookjeshuwelijk! Elk weekend als ik thuiskom zit er een heks op de bank!”
“Dus jij wilde meteen naar huis? Ja, de vonken vliegen bij jullie nog van de mat als je thuiskomt, ik snap het wel! Nou, geloof me, dat verandert wel, hoor!”
Het gelach was niet van de lucht geweest. Na het eerste biertje was er meteen een tweede voor hem neergezet, en ach, die had hem ook goed gesmaakt. Een paar jongens waren patat, frikadellen en hamburgers wezen halen en hij had ook goede trek gehad. Heerlijk, na zo’n werkweek lekker bierelieren en snacken! Hij had nog geprobeerd om iets over zijn huwelijksreis te vertellen, maar daar ging natuurlijk niemand serieus op in. Op vrijdagavond was niemand serieus.
Na het derde biertje was hij dan toch opgestaan. “Ik ga naar huis, lekker naar m’n moppie,” had hij verontschuldigend gezegd.
“Veel plezier met je weekendwip, we horen maandag wel hoe het geweest is,” had Wim gelachen en toen was hij snel naar zijn auto gelopen.
In de auto probeert Michael zijn kersverse echtgenote te bellen om te vertellen dat hij al heeft gegeten en iets later thuis is, maar hij krijgt de voicemail. Hij probeert om het gaspedaal niet al te diep in te trappen. Als hij nu aangehouden wordt, heeft hij een probleem. Het kost hem moeite, want Monique had hem twee uur geleden al thuis verwacht. Hij had nog gebeld vanuit de vrachtwagen dat hij binnen een uur thuis zou zijn. Dat was nu drie uur geleden.
Nou ja, hij mocht best wat drinken met zijn collega’s. Die had hij ook al een tijd niet gezien, Monique zou dat best begrijpen. Hij denkt terug aan de huwelijksreis. Het waren geweldige weken, maar toch was hij maar het liefste thuis. Of op de vrachtwagen. Hij hecht gewoon aan het leven dat hij heeft. De hele week hard werken en dan vrijdagavond bier drinken op de zaak, naar huis, lekker met zijn meisje op de bank, met de benen op tafel tv kijken. Dan een lekker potje vrijen, en dan is zijn weekend al goed. Hij hoeft niet zo nodig op vakantie of allerlei cultuurgoed ontdekken, hij ziet al genoeg van de wereld vanuit zijn Scania.
Af en toe heeft hij wel eens getwijfeld over zijn relatie met Monique. Zij komt uit zo’n cultureel, muzikaal kouwe-kak gezin. Ze kunnen daar nog geen boormachine bedienen, maar ze weten wel hoe het beter moet in de Tweede Kamer en hun humor is beslist niet de zijne. Maar goed, Monique kan er ook niks aan doen dat ze in zo’n nest geboren is. Het is gewoon een mooie lieve meid, en hij is stapelgek op haar. En haar minpuntjes neemt hij gewoon op de koop toe. Dat ze altijd maar wil praten, dat ze veel dingen ‘banaal’ vindt, ach, dat zal ze vanzelf wel afleren. Zijn ouders hadden hem wel gewaarschuwd: “Wat móet je met die meid? Ze is pienter zat, maar weet ze wel hoe ze haar handen moet gebruiken? En als jullie kinderen krijgen, weet ze dan wel hoe ze een gezin moet grootbrengen, helemaal als jij altijd op de weg zit?” Op de bruiloft was het duidelijk merkbaar geweest: twee families, die niet mengden, maar angstvallig bij elkaar waren blijven klitten. Hij had zich er niks van aangetrokken, maar Monique had dat wel moeilijk gevonden. Ook, toen zijn collega’s kwamen. Ze had het toch wel asociaal volk gevonden. Hij grinnikt plotseling hardop. Die jongens hadden nog wel zo hun best gedaan om er netjes uit te zien en om zich netjes te gedragen. Monique zou het vast niet kunnen waarderen dat ze hem nu een goede weekendwip hadden toegewenst! Hij gaapt, als hij de auto parkeert voor het huis. Dat wordt geen latertje, vanavond! Lekker even voor de tv met bier en chips, en dan lekker naar bed!
Ze parkeert haar auto voor de deur en tilt de zware boodschappentas naar binnen. Als ze nou opschiet, dan kan ze haar plan helemaal uitvoeren. Ze kijkt rond in het nette, gezellige huisje en zet eerst de bloemen die ze op de terugweg van kantoor gekocht heeft in een vaas en zet ze op het kleine tafeltje. Van een afstandje bekijkt ze nauwkeurig het resultaat en schikt hier en daar een bloem iets anders. Dan gaat ze de keuken in. Gisteravond heeft ze een leuk recept gevonden op internet. Ze haalt de ingrediënten uit de boodschappentas en gaat aan de slag. Vanavond komt Michael thuis. Wat heeft ze hem gemist, deze week! Drie weken lang zijn ze dag in dag uit samen geweest. Op huwelijksreis naar Curaçao. Het was geweldig geweest. Eerst al de aanloop naar de trouwdag, toen de huwelijksdag zelf en daarna nog een geweldige huwelijksreis. Dan is het wel moeilijk om weer met beide benen op de aarde te landen en weer aan het werk te gaan. Deze week was haar dan ook lang en zwaar gevallen. Maar nu ging ze een heerlijk feestmaal bereiden voor haar man!
Als de schotel in de oven staat, heeft Monique tijd om zich op te frissen. Ze kleedt zich mooi aan en maakt zich met zorg op. Het resultaat in de spiegel stemt haar tevreden. Ze is hartstikke bruin en het sexy jurkje staat haar goed. Ze kan zich nu al verheugen op de bewonderende blikken van haar kersverse echtgenoot. Even mijmert ze voor zich uit als ze op de rand van het bed haar pumps heeft aangetrokken. Ze denkt aan de reacties van haar familie, toen ze Michael een paar jaar geleden aan hen voorstelde als haar vriend. De familie was niet enthousiast geweest. Haar vader had gezegd: “Kijk, als jij een vriend wilt die minder hersens heeft dan jij, dan moet je het zelf maar weten. Die jongen weet alleen maar hoe je een vrachtwagen moet besturen, maar een normaal gesprek voeren is al moeilijk voor hem.” Monique was kwaad geworden. “De kouwe kak straalt er hier gewoon vanaf, geen wonder dat hij zich niet op z’n gemak voelt! Wij houden van elkaar en of je het nou leuk vindt of niet: ik wil de rest van mijn leven bij hem blijven.”
De bruiloft was mooi geweest, maar niet de dag van haar dromen. Dat had met de families te maken, die elkaar totaal niet aanvoelden. En ook wel een beetje met Michael. Veel van haar wensen had hij maar onzin gevonden. Zonde van het geld ook. “Je trouwt toch maar één keer?” had ze vaak gezegd. “Ja, maar het gaat niet om die ene dag, het gaat om het leven erna. Ik geef het geld liever uit aan een goede auto, daar heb je jaren wat aan,” had Michael gezegd. Ze hadden beiden water bij de wijn gedaan. Maar goed, het was toch een mooie dag geweest. Ook had een huwelijksreis voor hem niet zo gehoeven, maar die was hen aangeboden door haar ouders, dus daar had hij niet onderuit gekund. Het was voor het eerst geweest in hun relatie dat ze zo veel tijd samen hadden doorgebracht. Normaal gesproken wilde hij niet langer dan een week met vakantie. Dan miste hij zijn vrachtwagen alweer. Maar de huwelijksreis was geweldig geweest, al had ze de laatste week wel een bepaalde onrust bespeurd bij Michael. Hij had zich een beetje verveeld. Dat had haar geen prettig gevoel gegeven, maar maandagmorgen had hij het toch moeilijk gevonden om haar alleen te laten voor een week. En dat had een hoop goed gemaakt.
Monique kijkt op haar horloge. Ze schrikt. Opschieten, anders staat Michael straks op de stoep, en dan is ze nog helemaal niet klaar! Een laatste blik in de spiegel verzekert haar van het feit dat ze er mooi uitziet. Als ze beneden komt, kijkt ze door het raampje van de oven. Dat gaat allemaal goed. Ze dekt de tafel met het mooie servies en het zilveren bestek. De grote kandelaar wordt behoedzaam op tafel gezet. Ook in de rest van de kamer steekt ze kaarsjes aan. Het ziet er gezellig uit. O, nog een mooi achtergrondmuziekje. Ze schikt nog iets aan de bloemen en gaat dan op de bank zitten. Het eten zal over een kwartiertje klaar zijn. Ze zal er altijd voor zorgen, dat haar man het heerlijk vindt om weer naar huis te gaan.
Hij steekt de sleutel in het slot. Wat is het donker binnen! Hij ziet wat geflikker van kaarslicht. Arme meid. De stoppen zijn natuurlijk doorgeslagen, en dan is hij ook nog zo laat dat zij al die tijd in het donker heeft moeten zitten.
Hij doet de kamerdeur open. Monique zit op de bank. Ze kijkt hem aan met betraande ogen. Michael probeert de lichtknop. Niks aan de hand, het licht gaat gewoon aan. “Dacht je dat de stoppen waren doorgeslagen?” zegt hij. “Daar hoef je toch niet om te huilen? Het licht doet het gewoon weer, kijk maar.” Hij wil haar een kus op haar mond geven, maar deze belandt ergens bij haar rechteroor omdat ze haar hoofd heeft afgewend. Hij loopt naar de keuken en haalt een biertje uit de koelkast. “Ik heb al gegeten, hoor,” zegt hij als hij de mooi gedekte tafel ziet. “De jongens hadden patat en snacks gehaald.”
Monique staat op. “Ik ga naar bed,” zegt ze alleen maar. Hij kijkt verwonderd. “Ga maar lekker slapen, moppie. Je zult wel moe zijn na zo’n drukke werkweek.” Op het moment dat Monique de kamerdeur achter zich dichttrekt, heeft hij de afstandsbediening al in zijn hand. Hij leunt achterover in zijn stoel en maakt zijn biertje open. Michael legt zijn benen op de salontafel, neemt een teug van zijn pils en voelt zich volmaakt gelukkig.
