Forum Weblog Zoek Actieve Items Nieuws Columns Reviews Previews Specials Archief

Krachtige aardbeving in Pakistan

Redactie

Een aardbeving met een kracht van 6,6 heeft zondag de noordwestelijke provincie Chitral van Pakistan getroffen. De beving deed zich voor op een diepte van 210 kilometer in een afgelegen en bergachtig gebied bij de grens met Afghanistan en Tadzjikistan.

De aardschok werd gevoeld in de hoofdsteden van beide landen, Islamabad en Kabul. Ook in de Indiase hoofdstad New Delhi en in de Indiase deelstaat Kashmir werd de beving geregistreerd. In New Delhi werd uit voorzorg de ondergrondse enige tijd stilgelegd.

Er zijn nog geen meldingen over slachtoffers of schade in Chitral.

Het gebied werd eind oktober vorig jaar ook al door een beving (kracht 7,5) getroffen. Destijds kwamen meer dan driehonderd mensen om en werden duizenden huizen vernietigd.

Krachtige aardbeving in Pakistan (Foto: ANP)

Help ons; deel dit item als je het leuk vond

Heb je een leuk of interessant bericht gevonden dat je graag op FOK! terug ziet? Tip ons dan via de submit!

Zoek jij altijd de leukste nieuwtjes en kun je daar leuk over schrijven? Meld je aan als nieuwsposter!

11 reacties

zondag 10 april 2016, 20:22 uur #2

Bushmaster

Microschoft

En natuurlijk een foto met een ~~huilend~~hoofdpijnkind.
Allah will sort em out.

Eigen brokjes eerst.

zondag 10 april 2016, 20:27 uur #3

CyberCow

Kan iemand mij uitleggen hoe een aardbeving op die diepte kan ontstaan terwijl de aardkorst nergens ter wereld zo dik is?

zondag 10 april 2016, 20:37 uur #4

Mr-Mackey

Libertariër

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 20:27 schreef CyberCow het volgende:
Kan iemand mij uitleggen hoe een aardbeving op die diepte kan ontstaan terwijl de aardkorst nergens ter wereld zo dik is?

Ook al is die korst zo dik, er is altijd tectonische activiteit: de schollen schuiven, omdat onder de schollen vloeibaar gesteente zit. Uiteindelijk krijg je spanningen in het gesteente. Zodra die spanningen te groot worden, krijg je een aardbeving. Bij een dikke korst zijn die vaak heftiger, omdat er meer spanning opgebouwd kan worden.

De progressief en de allochtoon vormen een symbiose.
_{Dat die parasiteert op de samenleving in zijn geheel, moet natuurlijk verzwegen worden.}

zondag 10 april 2016, 20:48 uur #5

CyberCow

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 20:37 schreef Mr-Mackey het volgende:

[..]

Ook al is die korst zo dik, er is altijd tectonische activiteit: de schollen schuiven, omdat onder de schollen vloeibaar gesteente zit. Uiteindelijk krijg je spanningen in het gesteente. Zodra die spanningen te groot worden, krijg je een aardbeving. Bij een dikke korst zijn die vaak heftiger, omdat er meer spanning opgebouwd kan worden.

Dus als ik het goed begrijp word de activiteit waargenomen onder de korst en dat is de trigger voor de beving?

zondag 10 april 2016, 20:51 uur #6

flufffy

totò schillaci

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 20:22 schreef Bushmaster het volgende:
En natuurlijk een foto met een ~~huilend~~hoofdpijnkind.
Allah will sort em out.

Zoveelste sluier reclame voor:
-een stille tocht
-crowdfunding giro 555 tissue bijeenkomst
-liefdadigheid voor die pedo profeet

zondag 10 april 2016, 20:59 uur #7

hummels

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 20:51 schreef flufffy het volgende:

[..]

Zoveelste sluier reclame voor:
-een stille tocht
-crowdfunding giro 555 tissue bijeenkomst
-liefdadigheid voor die pedo profeet

Sluier reclame ?

zondag 10 april 2016, 22:24 uur #8

BlackLining

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 20:27 schreef CyberCow het volgende:
Kan iemand mij uitleggen hoe een aardbeving op die diepte kan ontstaan terwijl de aardkorst nergens ter wereld zo dik is?

Ja. Heb je even?

Allereerst is er niet een harde grens tussen waar de korst ophoudt, en de mantel begint. Daarnaast moet je je voorstellen dat wat men doorgaans de mantel noemt, geen vloeibare magma is. Het heet plastisch deformeerbaar en is een beetje te vergelijken met de struktuur van boter of teer. Het is niet vloeibaar, maar het is wel te bewegen. Ook daarin zitten weer variaties, de mantel heeft niet overal dezelfde mate van viscositeit. Dieper in de aarde kunnen dus gerust wat vastere stukken gesteente zitten die langs elkaar bewegen.

Aarbevingen ontstaan, omdat zowel de mantel als de korst, enigszins rekbaar zijn. Ze zijn als het ware elastisch. Als je kijkt naar aardbevingen die zich echt in de korst voordoen, moet je het zo zien dat de mantel daar onder horizontaal in beweging is. Het midden van een tektonische plaat wordt daardoor meegetrokken. Als aan de randen van die plaat wrijving met andere platen of schollen optreedt, dan blijft dat daar stil staan. Langzaamaan bouwt zich, door het verder verschuiven van de mantel, een kracht op in de tektonische plaat of schol. Wanneer die kracht groter is dan de weerstand aan de randen, dan schiet het gedeelte los en krijg je een aardbeving.

De Indiase plaat had, voordat die op Eurasië botste zo'n 40 a 50 miljoen jaar geleden, nog een stuk oceanische korst liggen in wat nu het noorden is. Oceanische korst is zwaarder dan continentale korst, dus bij de botsing is dat deel onder Eurazië geschoven. De invloed daarvan kun je heel mooi zien op sattelietfoto's, het Tibetaans hoogland is door dat geklooi ónder Eurazië ook losgebroken en omhoog gekomen:

foto

Je ziet dat de plooiiing van de Himalaya doorwerkt tot in Pakistan. Waarschijnlijk zijn het restanten van wat ooit India was, die nu in de mantel van de aarde langs elkaar schuiven. En dat kan gerust op dergelijke dieptes gebeuren

Mijn tweet klopt niet.

maandag 11 april 2016, 01:20 uur #9

MurderMetal

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 22:24 schreef BlackLining het volgende:

[..]

Ja. Heb je even?

Allereerst is er niet een harde grens tussen waar de korst ophoudt, en de mantel begint. Daarnaast moet je je voorstellen dat wat men doorgaans de mantel noemt, geen vloeibare magma is. Het heet plastisch deformeerbaar en is een beetje te vergelijken met de struktuur van boter of teer. Het is niet vloeibaar, maar het is wel te bewegen. Ook daarin zitten weer variaties, de mantel heeft niet overal dezelfde mate van viscositeit. Dieper in de aarde kunnen dus gerust wat vastere stukken gesteente zitten die langs elkaar bewegen.

Aarbevingen ontstaan, omdat zowel de mantel als de korst, enigszins rekbaar zijn. Ze zijn als het ware elastisch. Als je kijkt naar aardbevingen die zich echt in de korst voordoen, moet je het zo zien dat de mantel daar onder horizontaal in beweging is. Het midden van een tektonische plaat wordt daardoor meegetrokken. Als aan de randen van die plaat wrijving met andere platen of schollen optreedt, dan blijft dat daar stil staan. Langzaamaan bouwt zich, door het verder verschuiven van de mantel, een kracht op in de tektonische plaat of schol. Wanneer die kracht groter is dan de weerstand aan de randen, dan schiet het gedeelte los en krijg je een aardbeving.

De Indiase plaat had, voordat die op Eurasië botste zo'n 40 a 50 miljoen jaar geleden, nog een stuk oceanische korst liggen in wat nu het noorden is. Oceanische korst is zwaarder dan continentale korst, dus bij de botsing is dat deel onder Eurazië geschoven. De invloed daarvan kun je heel mooi zien op sattelietfoto's, het Tibetaans hoogland is door dat geklooi ónder Eurazië ook losgebroken en omhoog gekomen:

[ afbeelding ]

Je ziet dat de plooiiing van de Himalaya doorwerkt tot in Pakistan. Waarschijnlijk zijn het restanten van wat ooit India was, die nu in de mantel van de aarde langs elkaar schuiven. En dat kan gerust op dergelijke dieptes gebeuren

Allemaal speculatie.

maandag 11 april 2016, 12:20 uur #10

CyberCow

quote:
Op zondag 10 april 2016 @ 22:24 schreef BlackLining het volgende:

[..]

Ja. Heb je even?

Allereerst is er niet een harde grens tussen waar de korst ophoudt, en de mantel begint. Daarnaast moet je je voorstellen dat wat men doorgaans de mantel noemt, geen vloeibare magma is. Het heet plastisch deformeerbaar en is een beetje te vergelijken met de struktuur van boter of teer. Het is niet vloeibaar, maar het is wel te bewegen. Ook daarin zitten weer variaties, de mantel heeft niet overal dezelfde mate van viscositeit. Dieper in de aarde kunnen dus gerust wat vastere stukken gesteente zitten die langs elkaar bewegen.

Aarbevingen ontstaan, omdat zowel de mantel als de korst, enigszins rekbaar zijn. Ze zijn als het ware elastisch. Als je kijkt naar aardbevingen die zich echt in de korst voordoen, moet je het zo zien dat de mantel daar onder horizontaal in beweging is. Het midden van een tektonische plaat wordt daardoor meegetrokken. Als aan de randen van die plaat wrijving met andere platen of schollen optreedt, dan blijft dat daar stil staan. Langzaamaan bouwt zich, door het verder verschuiven van de mantel, een kracht op in de tektonische plaat of schol. Wanneer die kracht groter is dan de weerstand aan de randen, dan schiet het gedeelte los en krijg je een aardbeving.

De Indiase plaat had, voordat die op Eurasië botste zo'n 40 a 50 miljoen jaar geleden, nog een stuk oceanische korst liggen in wat nu het noorden is. Oceanische korst is zwaarder dan continentale korst, dus bij de botsing is dat deel onder Eurazië geschoven. De invloed daarvan kun je heel mooi zien op sattelietfoto's, het Tibetaans hoogland is door dat geklooi ónder Eurazië ook losgebroken en omhoog gekomen:

[ afbeelding ]

Je ziet dat de plooiiing van de Himalaya doorwerkt tot in Pakistan. Waarschijnlijk zijn het restanten van wat ooit India was, die nu in de mantel van de aarde langs elkaar schuiven. En dat kan gerust op dergelijke dieptes gebeuren

Mooi en duidelijk antwoord dank je wel

maandag 11 april 2016, 12:47 uur #11

BlackLining

quote:
Op maandag 11 april 2016 @ 01:20 schreef MurderMetal het volgende:

[..]

Allemaal speculatie.

Helaas wel, want we kunnen niet 200 kilometer diep in de aarde kijken. Het bekijken en analyseren van zichtbare tektonische activiteit in de omgeving is desondanks het beste wat we kunnen doen, tot we technieken ontwikkelen die de bodem tot zo diep in kaart kunnen brengen. Gelukkig wordt daar al heel hard aan gewerkt