Het sportmoment van Nuongirl
FOK!sport introduceert "Het Sportmoment van..." Elke keer vertelt een ander crewlid van FOK!sport wat hun ultieme of memorabele sportmoment is. Dit keer is het de beurt aan Nuongirl. Het vorige sportmoment was van WeebI. |
Al sinds dat ik een klein meisje was ben ik dol op allroundschaatsen. Alle grote evenementen volg ik, NK's tot World Cups en alles daar tussenin en dat terwijl ik zelf voor geen meter kan schaatsen. Vroeger hield ik alle tijden ook bij via sheets zodat ik kon vergelijken, iets wat ik nu niet meer doe vanwege tijdgebrek. Mijn sportmoment heeft dan ook met schaatsen te maken en vond plaats tijdens de Olympische Winterspelen van 1998 in Nagano.
Het waren de Spelen van Gianni Romme en Marianne Timmer, allebei goed voor tweemaal goud. Ook was er goud voor Ids Postma op de 1.000 meter. Mijn sportmoment speelt zich echter op de 500 meter voor mannen af. Tijdens de eerste 500 meter reed Erben Wennemars onder de 36 seconden, waardoor hij nog steeds kans maakte op een medaille. Voor Wennemars moest Nagano het toernooi worden waarin hij door zou breken. In de zomer van het jaar daarvoor had hij met 1.49,89 als eerste schaatser onder de 1.50 gereden, maar omdat de wedstrijd niet was aangemeld bij de ISU werd het wereldrecord niet officieel erkend.
Ik verwachtte van Wennemars dan ook heel wat op de 1.500 meter die later nog op het programma stond, maar eerst nog de tweede 500 meter. Ik kan me nog herinneren dat ik, gewapend met een grote bak thee, op de bank zat. Op de tweede 500 meter moest Wennemars het opnemen tegen de Noor Grunde Njøs. Beiden gingen goed van start, maar in de laatste bocht viel de Noor en nam Wennemars in zijn val mee. Het geschreeuw van de pijn van Wennemars is iets wat me altijd zal bijblijven als ik aan Nagano 1998 denk. Ik denk dat ik daarbij niet de enige ben, want bij de val raakte de schouder van Wennemars uit de kom, waardoor de Spelen voor hem voorbij waren.
De tweede 500 meter van Wennemars
Ondanks vele andere titels heeft hij olympisch goud tot nu toe niet gehaald. Wel won hij tijdens de Spelen van 2006 brons op de 1.500 meter en op de ploegenachtervolging.