Vive la France

Jaap (portier)
Frankrijk, het land van de wijn, van het stokbrood en van de zomervakantie. Bijna elke zomervakatie besloten mijn ouders om voor drie weken naar 'la France' te verhuizen. Het land waar ik als klein ukkie me met geen mogelijkheid verstaanbaar kon maken en waar ze betaalden met rare munten. Jeugdtrauma's van winkels waar ik niet kon vertellen wat ik nodig had, agentjes die mij met rare woordjes lastig vielen en de climax waren de Franse meisjes die, als ze knap waren (een zeldzaamheid), recht evenredig onverstaanbaar waren en onbekend waren met het 'Anglais'.
De 'band' die ik met Frankrijk had werd zo mogelijk nog slechter in mijn middelbare schoolcarriere. Daar waar ik mij het eerste jaar nog wel kon redden door redelijkerwijs tot tien te tellen, moest ik de daarop volgende jaren steeds meer tienden van mijn cijfer prijsgeven aan deze vervloekte taal. Slapeloze nachten als gevolg van slechte rapporten waar ik net een tiende miste waren het gevolg. De vocabulaire bleef hetzelfde, hoeveel woordjes er ook ingestampt werden, en de gramatica was meer dan een ramp. Als ondoorgrondelijke raadsels werden de tentamens voor mijn neus gelegd.

Kortom, mijn relatie met Frankrijk was niet formidabel te noemen, gevormd door school en hypocriete fransen die zich geen andere taal dan hun eigen meester wilden maken.
Maar sinds kort is mijn band met Frankrijk een stuk beter geworden, met dank aan 'mon ami', Jaques Chiraq. Daar waar menig land faalde staat hij nog fier overeind, zijn Franse puntneus recht tegen de Amerikaanse wind ingedraaid. Bush kan hoog en laag springen, maar het veto-land wil geen oorlog en geen tweede VN-resolutie en daar moet de 'machtigste man van de wereld' maar mee leven.

Terwijl Bush woedend zijn plastic legerspeeltjes weer in de kast moet stoppen spelen rare taferelen zich af in het Amerikaanse dagelijkse leven. De patatekes die al jaren als 'French Fries' over de toonbank vliegen zijn plots niet meer te verkopen en worden omgedoopt naar 'Liberty Fries'. Franse wijn wordt masaal aan de kant gezet door restauranteigenaren en ander hypocriet, patriotistisch, Amerikaans gespuis.

Is Amerika een slechte verliezer? Ja! Ga ik dit jaar weer naar Frankrijk op vakantie? Ja! Ga ik op bezoek bij 'mon ami'? JA! En dan drinken we samen een Frans wijntje, terwijl we onder het genot van een paar Franse frietjes uitroepen; Vive la France! Chapeau!