Persona Q

Persona Q is een spinoff van een spinoff. Dat klinkt misschien slecht, maar het kan ook gelabeld worden als een succesvol experiment. Deze gekke RPG hield me meer dan vijftig uur bezig. Tegen het einde wist ik dat dit een van de beste games van het jaar is.

Wat als Persona 3/4 en Etrian Odyssey een kindje hadden? Persona Q is het antwoord. Etrian Odyssey heeft een hardcore reputatie. Het is een dungeon crawler waarin je vanuit eerste persoonsperspectief kerkers moet verkennen. Het zijn vrij abstracte RPG’s waar de focus op de random battle-gevechten wordt gelegd. Naast dit alles moet je zelf de kaart van de dungeon tekenen op het onderste DS-screen. Jawel, dat betekent dus dat je muurtjes tekent met je stylus en deur-icoontjes plaatst. Het is misschien moeilijk te geloven, maar dit is erg leuk om te doen.

Persona Q neemt de gameplayelementen van Etrian Odyssey over, maar kleurt die abstractheid in met de populaire Persona-personages. Daar bovenop word het geliefde fusie-element uit de Persona-serie ook meegenomen. De games lijken eigenlijk helemaal niet zo veel op elkaar, maar toch blijkt dit een succesvol huwelijk.

Geen perfect huwelijk, want de game laat vooral aan de Persona-kant wat steekjes vallen. Zo zijn de personages - in dit spel weergeven in een schattige ‘chibi’-stijl - helemaal niet zo interessant als in de mainline games. De oppervlakkige interesses van de personages worden hier breed uitgemeten. Bijna alle nuance wordt helaas uit het raam gegooid. Chie praat alleen maar over vlees, Teddy over meisjes en Akihiko over proteïne. Hier en daar zie je flarden van de kwalitatieve dialogen die we van de serie gewend zijn, maar bij de meeste verhaalscènes kreeg ik sterk de drang om de skip-knop in te drukken.

Het verhaal is heel simpel: allereerst kies je met welke cast je wilt spelen: die uit Persona 3 of Persona 4. Al snel wordt de cast die je kiest op mysterieuze wijze vastgezet in een school in een alternatieve dimensie. Het doel is om de kerkers die op de een of andere manier binnen de school zitten te doorlopen om de waarheid te achterhalen. De keus voor de cast maakt overigens niet veel uit, want al snel kom je de andere cast tegen. Dit leidt tot geinige fanservice-scènes, maar zoals gezegd zijn de gesprekken niet al te diep.

De personages en het verhaal zijn dus niet zo sterk, maar de gameplay is juist beter dan we gewend zijn. De basis is nog steeds het papier/steen/schaar-achtige vechtsysteem waarin je met de juiste skills de zwakke punten van vijanden moet raken. Wanneer je dit doet, komt je personage in ‘boost mode’: je mag dan de volgende beurt als eerste slaan en je aanval kost geen HP of SP. De link-skills uit Etrian Odyssey zijn hier ook present. Deze laten je als het ware combo’s uitvoeren. Geloof me, het gaat diep.

Elk personage heeft een persona die gedurende de game levelt en nieuwe skills leert. Daarnaast kunnen alle personages een sub-persona equippen en hiermee kun je ook de skills van die subpersona gebruiken. Beter nog is dat je de HP en SP van die sub-persona krijgt, boven wat je al hebt. Deze HP en SP worden anders weergeven en zijn in zekere zin ‘gratis’, want na elk gevecht wordt dat gedeelte automatisch hersteld. Dit is een geweldig idee, want in de praktijk bespaart je dat meestal het saaie healen na gevechten. Nieuwe subpersona’s krijg je van vijanden in de kerkers of door ze met elkaar te fuseren. Net als altijd is dit een enorm verslavende aangelegenheid.

Ik wil wel nog een klein minpuntje noemen: de game is te lang. Kerkers hebben meerdere verdiepingen, en met elke verdieping ben je wel één à twee uur bezig. Op een gegeven moment zijn de kerkers zelfs vijf verdiepingen, waardoor je urenlang op dezelfde kerker zit. Dat is gewoon veel te lang. Een iets compactere game had de verveling die tegen het eind er in begon te sluipen tegengehouden.

Conclusie
Persona Q is Etrian Odyssey, maar dan met veel meer persoonlijkheid, het verslavende fusie-systeem en een beter (en dieper) vechtsysteem. Het is zonde dat andere aspecten van Persona - de sociale relaties en goed geschreven dialogen - hier de plank een beetje mis slaan. Nu maar hopen dat Shin Megami Tensei X Fire Emblem ook zo’n succes wordt.