Concert: The Magic Numbers in Tivoli
Onlangs bracht de Londense band het nieuwe album 'Those The Brokes' uit. Een album in het verlengde van hun zelfgetitelde major-debuut, met hier en daar een uitstapje naar soulmuziek. Een plaat met meer diepgang tekstueel gezien, maar muzikaal niet nieuws liet horen. Heftige vernieuwingen hoefden we dan ook niet te verwachten tijdens het optreden.
Opener was de Nederlandse band Moss. Een alleraardigst bandje met veel charisma, maar met nog te weinig muzikale diepgang. Ze bleven binnen elke mogelijke grens spelen, en lieten weinig tot geen vorm van improvisatie zien. De band wilde vooral netjes spelen, en een goede indruk achter laten zo leek het. Op zich een waardig streven natuurlijk. Maar Moss leek muzikaal nog zoekende te zijn naar 'hun' geluid. The Magic Numbers, logischerwijs, een vleugje Radiohead, en ook U2 kwamen in gedachten voorbij. Met een beetje meer structuur en eenduidigheid zou deze band het prima doen in het rijtje van a balladeer en Johan.
Romeo Stodart en co. startte meteen goed. Het publiek was dolenthousiast. Halverwege het tweede nummer presteerde Angela een bassnaar te laten knappen. Mevrouw had er duidelijk zin in. Net als de zaal: vanaf de eerste aanzet werd er uitbundig gedanst, massaal bier gedronken en gezellig geneuzeld dan wel geschreeuwd. We hoorden alle grote hits van het zelfgetitelde album; 'Love Me Like You', 'Mornings Eleven', 'I See You, You See Me', 'Love Is A Game' en 'Forever Lost'. Het was duidelijk dat de band de nummers al vaak heeft gespeeld. Misschien wel te vaak zelfs. Het tempo lag net wat hoger dan normaal bij deze nummers, en de band leek minder geïnteresseerd te zijn tijdens het spelen in de muziek. Ze speelden ze nog voor het publiek zo lijkt het, maar eigenlijk spelen ze veel liever de nummers van het nieuwe album. Zoals tijdens 'Slow Down (The Way It Goes)'. Al eerder hadden recensenten opgemerkt dat de live-versie van dit nummer met zes minuten wel erg lang is. Romeo gaf aan in een reactie hierop dat ze er voor de lol dan maar drie minuten aan vast zouden plakken. Ze vonden het zelf immers zo’n mooi en goed nummer. Grappige opmerking, maar live blijft het nummer moeilijk uit de verf komen. De echte fans vonden de ballad schitterend, maar de gemiddelde bezoeker leek het nummer niet te interesseren. De meeste belangstelling ging toch uit naar die oude bekende liedjes, en de nieuwe singles. Van 'Those The Brokes' kwamen al eerder 'Take A Chance' en 'This Is A Song' uit. Beide nummers staan in het verlengde van het vorige album, zijn makkelijk mee te zingen en bezitten een hoog dansgehalte, wat het publiek ook nu weer massaal doet. Andere wel aardige momenten waren toen twee vrienden op het podium uitgenodigd werden om een nummer mee spelen en toen Angela en Michele op hun tijd de leadzang van enkele songs doen. Het is jammer dat de setlist niet even gebalanceerd was. Na een uur waren alle hits erdoorheen, en bestond het encore grotendeels uit het onbekendere, nieuwe werk en oeroud materiaal. Het tekent dat het aantal mensen dat voortijdig de deur uitliep groter was dan normaal.
De band speelde verder sterk. Ritmisch was het goed, de samenzang was zuiver als altijd, en de bandleden voelden elkaar steengoed aan. Wat dat betreft is een dergelijke familieband wel handig op zo'n moment. The Magic Numbers lijken live vooral een gezellige band, die naast met hun ontzettend vrolijke liedjes ook met hun droevige liedjes indruk weten te maken. Feit blijft dat de muziek zo licht als een veertje is, waardoor dat droevige ergens wel lijkt mee te vallen. Maar wie wil er dan ook treurig zijn op een dergelijke avond. Een concert van The Magic Numbers blijft bovenal een gezellige bedoening.
Gezien: The Magic Numbers in Tivoli, Utrecht Datum: 13 Maart 2007
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!