Frans Bauer biedt de helpende hand in 'Leven Zonder Letters'
In Nederland zijn 2,5 miljoen mensen laaggeletterd. Het moeite hebben met lezen en schrijven beperkt deze mensen enorm in hun dagelijks leven en in het vervullen van hun dromen. Vaak overheerst een gevoel van schaamte en durft er niet om hulp gevraagd te worden. In Leven Zonder Letters biedt Frans Bauer de helpende hand. Twaalf mensen die laaggeletterd zijn, daagt hij uit om hun grootste onzekerheid te lijf te gaan. Hun droom uit te laten komen. Maar vooral om te laten zien dat wanneer je om hulp vraagt er heel veel mogelijk is.
De informatieborden op het station niet goed kunnen lezen en daardoor niet met de trein reizen. Niet kunnen solliciteren, omdat het lastig is om een sollicitatiebrief te schrijven. Voor veel Nederlanders zijn dit soort voorbeelden geen enkel probleem. Maar 1 op de 6 mensen van 16 jaar en ouder kampt met dit soort moeilijkheden, omdat ze laaggeletterd zijn. Zo ook de twaalf mensen die Frans ontmoet in Leven Zonder Letters.
Ria had op school moeite om mee te komen, voelde zich vaak onbegrepen en boos. Dat resulteerde erin dat ze na haar schooltijd amper kon lezen en schrijven. Haar dochters hebben haar altijd geholpen maar nu is het tijd om het zelf te doen. Ria wil dolgraag in een klein 45 km autootje rijden, zodat haar wereld weer iets groter wordt en ze haar geliefde stad Amsterdam weer kan bezoeken. Maar hoe haal je het theoriecertificaat voor zo'n brommobiel als je moeite hebt met lezen? Ook Dirk-Jan heeft zijn droom opgegeven. Hij heeft een leuke baan in de groenvoorziening maar diep in zijn hart wil hij DJ worden. Dirk-Jan heeft moeite met het opzoeken van de naamtitels en krijgt hier veel stress van. Inmiddels zit hij weer in de schoolbanken. Nu zijn taalniveau zoveel verbeterd is, moedigt Frans hem aan toch te gaan afrekenen met die angsten uit het verleden.
Frans: "Soms is iets op je lijf geschreven. Niet letterlijk als een tatoeage, maar de impact van laaggeletterdheid draag ik permanent mee door het leven. Hoe vaak ik mijn ouders, die moeizaam konden lezen en schrijven, zag worstelen met gevoelens van schaamte en onvermogen zijn niet op een hand te tellen. Over het maken van een programma rond dit onderwerp, twijfelde ik geen moment en zei ja. Ik hoop dat Leven Zonder Letters een bijdrage levert om het taboe rond laaggeletterdheid te doorbreken en mensen te inspireren een eerste stap te zetten tot verbetering."
