FOK!toen: De Rostov Ripper

Voor de FOK!toen van vandaag gaan we precies twintig jaar terug in de tijd. Het was namelijk op 14 februari 1994 dat een kogel achter het rechteroor van Andrei Chikatilo een einde aan het leven van de beruchte Russische seriemoordenaar, kannibaal en necrofiel maakte. Met minstens 52 slachtoffers op zijn naam was hij de meest actieve en beruchtste seriemoordenaar in de geschiedenis van Rusland. Wie was dit monster, dat ook bekend stond als Citizen X, de Russische Hannibal Lecter en de Slager van Rostov?

Let op: Het hieronderstaande verhaal bevat details die door sommigen als zeer schokkend kunnen worden ervaren.

Andrei Chikatilo - de Russische Hannibal Lecter

De jonge jaren
Op 16 oktober 1936 wordt Andrei Romanovich Chikatilo geboren in het plaatsje Jablotsjnaja in de Oekraïne, dat in die jaren nog deel uitmaakte van de Sovjet-Unie. Alle opbrengsten van de landbouw werden in beslag genomen door de troepen van kameraad Stalin, waardoor grote hongersnood in het land zou heersen. Mensen uit het dorp verdwenen op raadselachtige wijze en er werd gefluisterd dat ze werden opgegeten bij gebrek aan normaal voedsel.

Ook de kleine Andrei had geen gemakkelijke kindertijd en jeugd. Tot zijn 12e had de jonge Rus nog nooit een brood gezien en moest met de rest van het gezin gras en bladeren eten om aan de hongersdood te ontkomen. Gedurende zijn kinderjaren kreeg Andrei vaak van zijn moeder Anna het verhaal te horen dat hongerige mensen uit de omgeving zijn oudere broer Stepan hadden ontvoerd en opgegeten. Niemand heeft ooit kunnen bevestigen dat deze broer heeft bestaan maar het verhaal was zeker van invloed voor de latere daden van Chikatilo.

Andrei Chikatilo en zijn ouders

Toen de Sovjet-Unie betrokken raakte in de Tweede Wereldoorlog moest ook vader Roman Chikatilo in het Russische leger dienen. In 1941 zou hij gewond raken bij een aanval van de nazi's en werd in een Duits krijgsgevangenenkamp opgesloten. Tussen 1941 en 1944 was Andrei meerdere malen getuige van de enorme wreedheden die de Duitse soldaten in de Oekraïne begingen. Zo zag hij de gruwelijke gevolgen van bombardementen, branden en de constante beschietingen door de nazi's.

Terwijl vader aan het front was, sliepen moeder en zoon Chikatilo in één bed. Andrei was door de situatie een chronische bedplasser geworden en kreeg daar ook regelmatig een fiks pak slaag voor van moeder. In 1943 werd het gezin Chikatilo uitgebreid door de geboorte van het meisje Tatyana. Aangezien vader al van 1941 niet meer thuis was geweest denkt men dat de vrouw zwanger was geworden nadat ze was verkracht door een Duitse soldaat.

Nadat vader Chikatilo uit gevangenschap was vrijgelaten, werden alle leden van het gezin bekeken als landveraders en lafaards. Ook werd Andrei op school vaak uitgescholden door leeftijdsgenoten. De jongen begon zich steeds meer terug te trekken en vulde zijn dagen met het lezen van allerlei boeken. In zijn tienerjaren was Chikatilo een modelstudent en een fervent aanhanger van het communisme. Zo was hij op zijn 14e al eindredacteur van een schoolkrant en zou twee jaar later president van de studentenraad worden.

Chikatilo stond bekend als een lezer van communistische literatuur en zo duurde het ook niet lang voordat men hem ging vragen om optochten voor de grote leider te organiseren. Alhoewel hij later zou verklaren dat het harde leren hem moeilijk was afgegaan, wegens migraineaanvallen en een slecht geheugen, slaagde Andrei met indrukwekkende eindcijfers voor zijn studie in 1954.

Schoolfoto Andrei Chikatilo

Impotent
Als Andrei 17 jaar is ontmoet hij Lilya Barysheva. De jongen is tot over zijn oren verliefd op de knappe Russin, maar is doodnerveus zo gauw ze in zijn buurt is en durft haar zodoende ook niet te vragen voor een date. Andrei leed aan chronische impotentie, waardoor hij zichzelf steeds meer begon te haten. Datzelfde jaar bespringt de jongen een 11-jarig vriendinnetje van zijn jongere zusje en merkt dat zijn middelste vinger toch meer kon dan pissen alleen. Terwijl het meisje aan zijn grip probeerde te ontkomen merkte Andrei dat hij voor de allereerste keer klaarkomt.

Andrei wilde gaan studeren aan de universiteit van Moskou maar werd vanwege zijn cijfers afgewezen. Hij dacht dat dit te danken was aan het oorlogsverleden van zijn vader, uit later onderzoek bleken andere leerlingen uit zijn klas gewoon beter werk af te hebben geleverd. Andrei verhuist naar de stad Koersk waar hij enkele maanden werkt. In die tijd heeft hij ook voor het eerst een relatie. Het koppel probeerde in de daaropvolgende 18 maanden driemaal seks te hebben maar elke keer weigerde Andrei's viergranenknuppel om zijn werk te doen. Andrei was daarna snel weer vrijgezel.

Van 1957 tot 1960 zit Andrei bij een communicatie-eenheid van de KGB in Oost-Berlijn. Enkele maanden nadat de Rus uit militaire dienst is gekomen vindt hij een baan in de stad Rostov aan de Don. Datzelfde jaar studeert ook zijn jongere zusje Tatyana af en komt een half jaar bij Andrei in huis wonen. Tatyana merkt dat haar broer extreem verlegen is en zorgt ervoor dat hij toch een vriendin krijgt. In 1963 trouwt Andrei met Feodosia Odnacheva, een gescheiden vrouw die hij via zijn zus twee weken daarvoor heeft ontmoet.

Ondanks zijn seksuele impotentie slaagden Andrei en Feodosia erin om twee kinderen te krijgen. Hij trok zich terug met een pornoblaadje en werkte handmatig zijn sperma bij zijn vrouw naar binnen. In 1965 wordt dochtertje Lyudmila geboren gevolgd door haar broertje Yuri in 1969. Twee jaar daarna rond Andrei zijn opleiding Russische Literatuur af en gaat aan het werk als leraar.

In mei 1973 vergrijpt Chikatilo zich aan een 15-jarige leerling. Tijdens zwemles grijpt hij het pubermeisje bij haar borsten en in haar kruis, maar wordt hiervoor niet bestraft. Een paar maanden later probeert hij zich weer te vergrijpen aan een studente en krijgt van de directeur van de school te horen dat het beter is dat hij ergens anders een baan gaat zoeken. Chikatilo verhuist naar Novoshakhtinsk waar hij al snel een baan als leraar vindt. Na nog een aantal klachten over seksuele intimidatie verliest Andrei in 1978 zijn baan. Hij verkast naar de stad Sjachty, waar hij een kantoorbaan bij een grote fabriek vindt.

De eerste moord
Op 22 december 1978 lokt Chikatilo de 9-jarige Yelena Zakotnova naar een oud huis dat hij stiekem had gekocht. Chikatilo was van plan om het meisje te verkrachten, maar faalde omdat hij wederom geen erectie kon krijgen. Nadat Yelena een poging deed om te ontsnappen wurgde de opgewonden Rus het meisje en stak haar daarna ook nog driemaal met een mes. Daarna dumpte hij het dode lichaam in een lokale rivier waar ze twee dagen later terug werd gevonden.

Veel aanwijzingen linkten Chikatilo aan de gruwelijke moord op Yelena Zakotnova. Zo werden bij het huis van de man bloedsporen in de sneeuw aangetroffen; buren had bevestigd dat Chikatilo op de avond van 22 december thuis was geweest. Ook werd de schooltas van het meisje in de buurt van de dumpplek teruggevonden en was er een getuige die een gedetaileerde beschrijving wist te geven van Chikatilo, die hij bij een bushalte met het meisje had gezien. De politie richtte haar vizier echter op de 25-jarige Aleksandr Kravchenko, die als tiener eens was aangehouden voor vandalisme.

Kravchenko had een waterdicht alibi voor de middag en avond van 22 december. Samen met zijn vrouw en een vriendin van de vrouw was hij de hele dag thuis geweest. Dit werd ook bevestigd door meerdere buren van het stel. Na aandringen van de politie veranderden de vrouw en de vriendin hun verhaal en gaven aan dat Aleksandr pas laat op de avond thuis was gekomen. Nadat hij de nieuwe verklaringen had aangehoord bekende Kravchenko dat hij het meisje had vermoord en werd tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Nadat familieleden protesteerden tegen de strafmaat werd de zaak opnieuw bekeken en kreeg de jonge Rus alsnog de doodstraf en werd in juli 1983 geëxecuteerd voor een kindermoord die hij niet had gepleegd.

Het beest ontwaakt
Op 3 september 1981 komt Chikatilo bij een bushalte de 17-jarige studente Larisa Tkachenko tegen. Met een fles wodka lokt hij het meisje mee naar een bos bij de rivier de Don. Nadat het tweetal in een afgelegen gebied waren aangekomen, gooide Chikatilo het meisje tegen de grond, scheurde de kleren van haar lichaam en deed een poging om geslachtsgemeenschap te hebben met het meisje. Nadat Chikatilo ontdekte dat hij wederom geen stijve kon krijgen reageerde hij dit furieus af op het doodsbange meisje. Nadat hij eerst modder in de mond van het kind had gestopt, zodat ze niet meer kon gillen, beukte het monster niet zolang op het arme kind in tot ze niet meer bewoog. Bij latere autopsie bleek dat het lichaam na de dood nog met een stok was bewerkt en ook was een tepel van het slachtoffer afgebeten. Ook trof men meerdere bijtwonden op het lichaam aan, die niet waren toegebracht door dieren.

Negen maanden na de moord op Tkachenko reist Chikatilo naar Rostov om groenten te gaan kopen. Omdat hij in het dorpje Donskoi over moet stappen op een andere bus, besluit hij het laatste stukje te gaan lopen. Vlakbij het busstation komt hij het 13-jarige meisje Lyubov Biryuk tegen. Het lichaam van Biryuk wordt op 27 juni gevonden. Het meisje is in haar hoofd en over haar hele lichaam meer dan 20 keer met een mes gestoken. Ook ontbreken de ogen van het kind.

Na de moord op Biryuk was het hek van de dam. Chikatilo had bloed geproefd zou tussen juli en september nog vijfmaal toeslaan, met slachtoffers in de leeftijd van 9 tot 19 jaar oud. Chikatilo had een voorkeur voor jonge slachtoffers en joeg op zijn 'prooi' op het plaatselijke busstation in Rostov. Daar kwam hij regelmatig weggelopen kinderen tegen. Naast kinderen lokte Chikatilo ook vaak prostituees en dakloze vrouwen naar zijn huis, met de belofte van drank of geld. Het zou nog tot begin 1983 duren alvorens men in de gaten kreeg dat er een seriemoordenaar rondliep in de omgeving van Rostov.

Uit het Nieuwsblad van het Noorden van 23 april 1992

Het onderzoek begint
Begin 1983 wordt een politieteam uit Moskou naar Rostov gestuurd, nadat men bij een viertal moorden een patroon heeft ontdekt. Bij alle slachtoffers ontbraken de ogen en men begon te vermoeden dat er wel eens een seriemoordenaar actief kon zijn in de miljoenenstad. In april 1983 wordt het levenloze lichaam van de 10-jarige Olga Stalmachenok in de bossen bij Rostov aangetroffen. Het meisje is niet alleen meer dan vijftig keer met een mes gestoken, ook ontbreken de ogen en diverse organen uit het lichaam.

Vanwege het gruwelijke karakter van de moorden stond de politie voor een raadsel. Waren de moorden gepleegd door een satanische sekte, was het een bende die zich bezighield met illegale orgaanhandel of was er sprake van een psychopatische eenling? Bij het daaropvolgende onderzoek richtte de politie haar vizier vooral op geestelijk gestoorden, homofielen, pedofielen en personen die voorheen in een psychiatrische kliniek opgenomen waren geweest. Ook deed men onderzoek naar mensen die eerder voor seksmisdrijven waren opgepakt.

Uit de Leeuwarder Courant van 24 april 1992

Vanaf september 1983 werden meerdere mannen opgepakt die bekenden dat ze gemoord hadden. Veel van deze verklaringen werden letterlijk uit de verdachten geslagen, veelal mannen met een niet al te hoge intelligentie. Tijdens de verhoringen zouden drie homofielen en een eerder veroordeelde aanrander uit angst voor de politie zelfmoord plegen. Uiteindelijk zou men wel vruchten plukken van de hardhandige aanpak van deze zaak. Door de massaverhoringen zouden de daders van meer dan 1000 onopgeloste zaken, waaronder 95 moorden en 245 verkrachtingen, opgepakt worden.

Ondanks dat men meerdere keren het idee had dat men de seriemoordenaar te pakken had, bleven er lichamen van vermoorde kinderen en jongeren opduiken. Eind 1983 raakte de politie op een dwaalspoor, nadat Chikatilo zijn werkwijze had veranderd en niet langer de ogen van zijn slachtoffers uitstak.

Opgepakt en vrijgelaten
Op 13 september 1984, een paar weken nadat hij zijn vijftiende moord van dat jaar heeft gepleegd, wordt Chikatilo aangehouden door de politie, nadat hij is betrapt op het lastigvallen van jonge vrouwen op een busstation in Rostov. De sterke arm der wet was al op zijn spoor gekomen omdat een voormalige werkgever hem verdacht van diefstal uit zijn bedrijf. Nadat Chikatilo bloed had afgestaan ontdekte men dat zijn bloedtype afweek van sporen die bij een zestal gruwelijke moorden was aangetroffen. De Rus werd veroordeeld voor de diefstal en moest een jaar de gevangenis in. Drie maanden later werd Chikatilo wegens goed gedrag weer vrijgelaten.

Na de moord op 6 september op Irina Luchinskaya waren geen lichamen meer aangetroffen die de kenmerken van de nog onbekende Rostov Ripper droegen en de politie ging er van uit dat de seriemoordenaar verhuist was naar een ander deel van de Sovjet-Unie. Naar alle politieeenheden in de Sovjet-Unie werden telegrammen gestuurd met de vraag of er een specifiel soort misdrijven had plaatsgevonden in hun district, maar geen van de aangeschreven districten had een positief antwoord. De politie van Oezbekistan verkeek zich daarbij op een tweetal moorden in Tasjkent die Chikatilo wel degelijk had gepleegd. In het eerste geval was het lichaam namelijk onthoofd, in het tweede geval was het lichaam van het slachtoffer zo gruwelijk verminkt dat de politie dacht dat de jonge vrouw in een oogstmachine terecht was gekomen.

Begin augustus 1985 vindt de politie het levenloze lichaam van een jonge vrouw genaamd Natalia Pokhlistova bij het Domodedovo vliegveld in Moskou. De luchthavenpolitie was er van overtuigd dat de moordenaar per vliegtuig in Moskou moest zijn aangekomen en doet grondig onderzoek naar alle passagierslijsten van de Russische burgerluchtmacht Aeroflot, zonder enig resultaat. Later zou blijken dat Chikatilo zich in die tijd per trein verplaatste, omdat daar geen documentatie van bij werd gehouden.

Kat en muis
Chikatilo hield al het nieuws rondom het onderzoek naar de seriemoordenaar van Rostov goed in de gaten. Na de moord op Irina Gulyaeva in augustus 1985 werden er bijna een jaar geen lichamen meer gevonden die de kenmerken van de beruchte seriemoordenaar toonden. Op 18 augustus 1986 vindt de politie het lichaam van de 18-jarige Irina Pogoryelova. Het lichaam is opgesneden van de nek tot aan de genitaliën, één van de borsten is spoorloos en ook de ogen ontbreken. In 1987 zou de Rostov Ripper nog driemaal toeslaan. Omdat hij dit telkens tijdens zakenreizen deed, werden de moorden niet aan het conto van de beruchte seriemoordenaar toegeschreven.

Terwijl Chikatilo door bleef gaan met moorden werd de druk op de politie steeds groter. Politieofficier Viktor Burakov, die al vanaf januari 1983 op de moordenaar had gejaagd, ontdekte een nieuw patroon. Alle moorden die werden toegeschreven aan de seriemoordenaar van Rostov, vonden plaats in steden waar grotere bus- en treinstations aanwezig waren. Alle stations van het openbare vervoer in de omgeving van Rostov werden vanaf dat moment 23 uur per dag in de gaten gehouden door zo'n 360 poltieagenten en agenten in burger.

Op 30 oktober vindt de politie het lichaam van de 16-jarige Vadim Gromov in de omgeving van het station van Donleskhoz. De jongen was tien dagen eerder om het leven gebracht. Op dezelfde dag dat Gromov werd gevonden, lokte Chikatilo de eveneens 16-jarige Viktor Tishchenko uit een trein in Kirpichnaya en slachtte hem in een nabijgelegen bos af.

De laatste moord
Op 6 november 1990 vermoord Chikatilo de 22-jarige Svetlana Korostik in een stuk boerenland in de omgeving van het station van Donleskhoz. Toen Andrei de plaats van de moord verliet had hij niet in de gaten dat hij werd gespot door een agent in burger. De enige reden waarom mensen het boerenland ingingen was om wilde paddestoelen te plukken en Chikatilo was daar duidelijk niet op gekleed. Ook had hij modder en gras aan de ellebogen van zijn jas zitten en er zit een rode veeg op zijn wang. De agent noteerde de gegevens van Chikatilo maar zag verder geen reden om hem aan te houden.

Het zou nog een week duren voordat het lichaam van Korostik werd gevonden. Ze was op papier het 36e slachtoffer van de gevreesde seriemoordenaar. Er werd een onderzoek gedaan naar de mannen die in de voorgaande weken waren ondervraagd op het station van Donleskhoz en daarbij dook ook de naam van Chikatilo op. Ook ontdekte de politie dat deze man in 1984 ook al eens werd ondervraagd over deze zaak en ook in 1987 was Chikatilo op een lijst van verdachte mannen neergezet. Ook werden er connecties gevonden tussen moorden en zakenreizen die Chikatilo in diezelfde tijd had gemaakt en ook sprak de politie met oud-collega's die wisten te melden dat Chikatilo gedwongen ontslag had genomen na meldingen van seksuele intimidatie.

Vanaf 14 november 1990 hielden politieagenten in burger Chikatilo nauwlettend in het oog. Ze zagen hoe de man gesprekken probeerde aan te knopen met jonge vrouwen en kinderen. Na zes dagen surveillance had de politie genoeg bewijs verzameld en werd Chikatilo door een viertal agenten in burger aangehouden.

(Nieuwsblad van het Noorden van 16 oktober 1992)

De gruwelijke bekentenissen van Chikatilo
Bij zijn aanhouding zweerde Chikatilo dat de politie dezelfde vergissing beging als in 1984. Bij lichamelijk onderzoek van de man vond de politie echter al meteen bewijs. Chikatilo had een wond aan één van zijn vingers, welke veroorzaakt was door een beet van een mens. Bij één de laatste moorden was de Rus hard in zijn vingers gebeten, waarbij een vingernagel was afgebeten en ook een bot in de vinger was gebroken. Chikatilo had echter nagelaten om hiermee naar zijn arts te gaan.

Bij zijn aanhouding had de Rus een mes en twee stukken touw bij zich. Chikatilo werd samen met een informant van de politie opgesloten in een cel in het hoofdkwartier van de KGB. Op 21 november begon formeel gezien het verhoor van Chikatilo. De politie wist dat ze hard bewijs moesten leveren anders stond Chikatilo over tien dagen weer als een vrij man op straat. Op 21 november werd opnieuw een bloedproef gedaan en weer werd geconstateerd dat Chikatilo type A had. Nadat men ook zijn sperma had getest werd ontdekt dat deze met type AB afweek van zijn bloedtype. In 1988 hadden wetenschappers al ontdekt dat verschijnsel zeer zelden voorkwam.

(Nieuwsblad van het Noorden van 16 oktober 1992)

Op 29 november 1990 wist ook Chikatilo dat langer ontkennen geen nut meer had en bekende alle 35 moorden waarvoor hij was aangeklaagd. Daarnaast bekende de gestoorde Rus nog eens 22 moorden die nog niet eens bekend waren bij de politie. Nadat Chikatilo aanwijzingen had gegeven werden meerdere lichamen op de aangewezen plaatsen aangetroffen. Andrei verhaalde in geuren en kleuren hoe hij zijn slachtoffers mee had gelokt om ze daarna met bruut geweld af te slachten. Veel van de slachtoffers werden meer dan vijftig keer met een groot mes gestoken. Ook beet hij lippen, tongen en tepels van zijn slachtoffers af, alsof hij een wild beest was. Ook gaf Chikatilo toe meerdere keren bij zowel zijn mannelijke als vrouwelijke slachtoffers in hun geslachtsdelen te hebben gebeten.

Uit het Nieuwsblad van het Noorden van 16 oktober 1992

De veroordeling
Op 14 oktober 1992 werd Chikatilo schuldig verklaard aan 52 van de 53 moorden waarvoor hij was aangeklaagd. Ook werd hij veroordeeld voor een vijftal zaken van seksuele intimidatie. De zwaar gestoorde Rus werd veroordeeld tot de doodstraf. Op 4 januari 1994 deed Chikatilo nog een verzoek voor gratie, welke uiteraard werd afgewezen door de Russische president Jeltsin. Op 14 februari 1994 maakte een welgericht schot achter het rechteroor van Chikatilo een einde aan het leven van één van de meest gevreesde seriemoordenaars uit de geschiedenis van Rusland.

Uit de Leeuwarder Courant van 16 februari 1994

Alle slachtoffers in chronologische volgorde
Lenochka Zakotnova.
9 jaar oud.
Vermoord op 22 December 1978.
Gevonden op 24 December 1978.

Larisa Tkatsjenko.
17 jaar oud.
Vermoord op 3 September 1981.
Gevonden op 4 September 1981.

Ljoeba Birjoek.
13 jaar oud.
Vermoord op 12 Juni 1982.
Gevonden op 27 Juni 1983.

Ljoeba Voloboejeva.
14 jaar oud.
Vermoord op 25 Juli 1982.
Gevonden op 7 Augustus 1982.

Oleg Pozjidajev.
9 jaar oud.
Vermoord op 13 Augustus 1982.
Zijn lichaam is nooit gevonden.

Olga Koeprina.
16 jaar oud.
Vermoord op 16 Augustus 1982.
Gevonden op 27 Oktober 1982.

Ira Karabelnikova.
9 jaar oud.
Vermoord op 8 September 1982.
Gevonden op 20 September 1982.

Sergej Koezmin.
15 jaar oud.
Vermoord op 15 September 1982.
Gevonden op 12 Januari 1983.

Olga Stalmatsjenok.
10 jaar oud.
Vermoord op 11 December 1982.
Gevonden op 11 April 1983.

Laura Sarkisjan.
15 jaar oud.
Vermoord rond 18 Juni 1983.
Lichaam werd nooit gevonden.

Ira Doenenkova.
13 jaar oud.
Vermoord in Juli 1983.
Gevonden op 8 Augustus 1983.

Ljoeda Koetsjoeba.
24 jaar oud.
Vermoord in Juli 1983.
Gevonden op 12 Maart 1984.

Igor Goedkov.
7 jaar oud.
8 Augustus 1983.
Gevonden op 28 Augustus 1983.

Valja Tsjoetsjoelina.
22 jaar oud.
Vermoord rond 19 September 1983.
Gevonden op 27 November 1983.

Onbekend Slachtoffer.
Tussen de 18 en 25 jaar oud.
Vermoord in de zomer van 1983
Gevonden op 28 Oktober 1983.

Vera Sjevkoen.
19 jaar oud.
Vermoord op 27 Oktober 1983.
Gevonden op 30 Oktober 1983.

Sergej Markov.
14 jaar oud.
Vermoord op 27 December 1983.
Gevonden op 1 April 1984.

Natalja Sjalapinina.
17 jaar oud.
Vermoord op 9 Januari 1984.
Gevonden op 10 Januari 1984.

Marta Riabjenko.
44 jaar oud.
Vermoord op 21 Februari 1984.
Gevonden op 22 Februari 1984.

Dima Ptasjnikov.
10 jaar oud.
Vermoord op 24 Maart 1984.
Gevonden op 27 Maart 1984.

Dubbel moord in Mei 1984.
Tanja Petrosjan (moeder). 32 jaar oud.
Gevonden op 27 Juli 1984.
Sveta Petrosjan (dochter). 11 jaar oud.
Gevonden op 5 Juli 1984.

Jelena Bakoelina.
22 jaar oud.
Vermoord Juni 1984.
Gevonden op 27 Augustus 1984.

Dmitri Illarjonov.
13 jaar oud.
Vermoord op 10 Juli 1984.
Gevonden op 12 Augustus 1984.

Anna Lemesjeva.
19 jaar oud.
Vermoord op 19 Juli 1984.
Gevonden op 25 Juli 1984.

Sveta Tsana.
20 jaar oud.
Vermoord in Juli 1984.
Gevonden op 9 September 1984.

Natasja Golosovskaja.
16 jaar oud.
Vermoord op 2 Augustus 1984.
Lichaam nooit gevonden.

Ljoeda Aleksejeva.
17 jaar oud.
Vermoord op 7 Augustus 1984.
Gevonden op 10 Augustus 1984.

Akmaral Sejdaljeva.
12 jaar oud.
Vermoord op 13 Augustus 1984.
Lichaam nooit gevonden.

Alexander Tsjepel.
11 jaar oud.
Vermoord op 28 Augustus 1984.
Lichaam gevonden op 2 September 1984.

Irina Loetsjinskaja.
24 jaar oud.
Vermoord op 6 September 1984.
Lichaaam gevonden op 7 September 1984.

Natalja Pochlistova.
18 jaar oud.
Vermoord op 1 Augustus 1985.
Lichaam gevonden op 3 Augustus 1985.

Inessa Goeljajeva.
18 jaar oud.
Vermoord op 27 Augustus 1985.
Gevonden op 28 Augustus 1985.

Oleg Makarenkov.
13 jaar oud.
Vermoord op 16 mei 1987.
Gevonden nadat Chikatilo was gearresteerd.

Ivan Bilovetski.
12 jaar oud.
Vermoord op 29 Juli 1987.
Lichaam werd 2 dagen later gevonden.

Joera Teresjonok.
16 jaar oud.
Vermoord op 15 September 1987.
Lichaam werd nooit gevonden.

Slachtoffer Onbekend.
Vermoord in April 1988.
Gevonden op 6 April 1988.

Ljosja Voronko.
9 jaar oud.
Vermoord op 14 mei 1988.
Het lichaam werd diezelfde dag nog gevonden.

Zjenja Moeratov.
15 jaar oud.
Vermoord op 14 Juli 1988.
Gevonden op 11 April 1989.

Tatjana Rizjova.
16 jaar oud.
Vermoord in Maart 1989.
Gevonden op 9 Maart 1989.

Sasja Djakonov.
8 jaar oud.
Vermoord op 11 Mei 1989.
Gevonden op 14 Juli 1989.

Ljosja Mojsejjev.
10 jaar oud.
Vermoord op 20 Juni 1989.
Gevonden op 6 September 1989.

Jelena Varga.
19 jaar oud.
Vermoord op 19 Augustus 1989.
Gevonden op 1 September 1989.

Aljosja Chobotov.
10 jaar oud.
Vermoord op 28 Augustus 1989.
Gevonden op 12 December 1990.

Andrej Kravtsjenko.
11 jaar oud.
Vermoord op 14 Januari 1990.
Gevonden op 19 Februari 1990.

Jaroslav Markarov.
10 jaar oud.
Vermoord op 7 Maart 1990.
Gevonden op 8 Maart 1990.

Ljoebov Zoejeva.
30 jaar oud.
Vermoord in April 1990.
Gevonden op 24 Augustus 1990.

Vitja Petrov.
13 jaar oud.
Vermoord op 28 Juli 1990.
Lichaam werd 2 maanden later gevonden.

Ivan Fomin.
11 jaar oud.
Vermoord op 14 Augustus 1990.
Gevonden op 17 Augustus 1990.

Vadim Gromov.
16 jaar oud.
Vermoord op 17 Oktober 1990.
Gevonden op 21 Oktober 1990.

Viktor Tisjtsjenko.
16 jaar oud.
Vermoord op 30 Oktober 1990.
Lichaam werd 3 dagen later gevonden.

Svetlana Korostik.
22 jaar oud.
Vermoord op 6 November 1990.
Gevonden op 13 November 1990.