Vaderdag ...
Vaderdag … de dag waarvoor vaders dagen zo niet weken uit de schoolklas geweerd worden omdat ze niet mogen weten dat de kinderen bezig zijn om een knutsel te maken om hun vader te eren. Het is al net zo’n commerciële kutdag geworden als Valentijnsdag en moederdag.
In de weken voorafgaand aan dit soort commerciële dagen word je doodgegooid met reclames en advertenties met speciale aanbiedingen speciaal voor de *vul maar in* dag. Ook je mailbox wordt volledig vol gespamd met aanbiedingen en aanbevelingen.
Allemaal leuk en aardig voor de mensen die graag ‘koopjes’ scoren, maar voor mensen die hun vader, moeder of partner kort geleden zijn verloren, zijn dit soort dagen behoorlijk pijnlijk. Je wordt ongevraagd geconfronteerd met het gemis van een dierbare, zonder dat je er iets tegen kunt doen.
Ja, in de aanloop naar dit soort dagen zou je je volledig van de buitenwereld af kunnen sluiten, maar dat is meestal geen optie. Nee van mij mogen dit soort dagen linea recta worden afgeschaft. Je bent immers niet maar één dag in het jaar vader of moeder? Je houdt toch ook niet maar één dag in het jaar van je partner? Er is toch ook geen weduwen en wezendag? Nee hoor, opbokken met die commerciële bende.
