All inclusive tokkies (gastcolumn sneakydesert)
Op het moment dat de chef-kok de restaurantdeur opende renden ze als dolle honden naar het buffet. Vrouwen met een kort pittig kapsel, een te strak shirt en crocs, mannen zonder bovenkleding en een net te dikke bierbuik en kinderen zonder manieren. Duwend en trekkend grijpen ze naar de stapels borden die klaar staan om het voedsel op te deponeren.
Vervolgens begint het hele ballet, iedereen (maar dan ook echt iedereen) rent als een kip zonder kop naar z’n favoriete gerecht. Vanaf de zijkant is het een indrukwekkend en tegelijkertijd hilarisch schouwspel. Iedereen loopt naadloos langs elkaar alsof het een geoefende voorstelling is. De rijen bij de schalen, gevuld met voor ieder wat wils, vormen zich al snel. Kinderen wurmen zich er letterlijk doorheen om voor te kunnen dringen.
En dan begint het, opscheppen. Alsof ze al maanden niet meer gegeten hebben. Hun opa’s en oma’s draaien zich om in hun graf als ze dit zien. Niet een, niet twee, zelfs geen vijf scheppen. Het is niet bij te houden. Kinderen die de friet letterlijk op hun bord stapelen, volwassenen die twee borden tegelijk vol scheppen. Vervolgens rennen ze als een malle naar de nog lege tafels en onbezette stoelen om daar alles in record tempo naar binnen te werken.
Genieten? Ho maar! Hap na hap gaat binnen. Een tafel met een gezin van vier personen staat vol met negen borden. Want je zou maar tekort komen op je all inclusive vakantie. Bij het buffet is het even rustig, de schoonmaker veegt de gevallen etensresten en kapotte borden bij elkaar. Schalen zien er leeg uit en een verdwaald kind zoekt zijn ouders die hij kwijt is geraakt in de chaos. Na ruim een uur is het veilig gebied voor iedereen die wel alle tijd heeft en ook daadwerkelijk eet in plaats van propt. Leuk, zo’n all inclusive vakantie.
