De megamoestuin van Jetta

Vrijdagavond kreeg ik ineens zin om de volgende dag een lange fietstocht met de racefiets te maken. Normaal gesproken heb ik op zaterdagmorgen een hardlooptraining met een groep, maar ik had een kuitblessure en dus kon ik niet hardlopen, maar wel fietsen. Mijn favoriete tocht vanuit mijn woonplaats, Rijswijk, naar Middelburg over de eilanden had ik dit jaar al gehad, dus moest ik wat anders verzinnen. Ik koos voor Breda. Heen met de racefiets en terug met de fiets in de trein. Dan kon ik meteen kijken hoe het met het voordeelkaartje zou gaan. Ik heb als ouwe lul met een kortingskaart zes treinkaartjes per jaar voor vier euro per stuk. Met zo'n kaartje kan ik eens per twee maanden heel Nederland door met de trein. Tot nu toe waren dat gewone treinkaartjes die werden toegestuurd, maar dit jaar kreeg ik die voor het eerst op de kortingskaart. Gezien eerdere ervaringen met de NS en korting wilde ik het eerst zien en dan geloven. Het bleek zowaar uitstekend te functioneren. Pluspuntje voor de NS dit keer.

Waarom Breda? Ik heb in mijn jeugd verschillende keren in de Sportstraat in Breda gelogeerd. Ik had er vriendjes destijds en vooral ook vriendinnetjes. Dus ik ga af en toe eens kijken of alles daar nog hetzelfde is als vroeger.
Nu ligt momenteel Breda, net als veel grote steden, volledig in puin, maar die wijk is nog precies zoals het vroeger was. Ook de tank in het Wilhelminapark staat er nog. Geheel tevreden maakte ik dus een foto van het huis waar ik had gelogeerd om op Facebook te zetten en ik wilde net weer wegfietsen in de richting van het station, toen ik op de schouder werd getikt. Het bleek een man van mijn leeftijd. Hij vroeg me waarom ik het huis had gefotografeerd. Ik vertelde dat ik daar vroeger vaak had gelogeerd en meteen verscheen er een brede lach op zijn gezicht.
'Dan moeten we elkaar kennen, want ik woonde schuin aan de overkant in die tijd.' zei hij. 'Ik heet Ludo.' Nu was het mijn beurt om te lachen. Ludo. Natuurlijk kende ik hem. Ik heb hem in die tijd verschillende keren gepoort tijdens het voetballen in de straat. We trokken vaak met elkaar op destijds. Niet veel later zaten we dus in een café niet ver daar vandaan.

'Jij bent zeker ook al een tijdje gepensioneerd. Of werk je nog?' vroeg ik hem toen onze biertjes waren gebracht.
'Nee, ik ben inderdaad gepensioneerd, maar ik doe af en toe nog wel wat vrijwilligerswerk voor een voetbalclub hier in de buurt en ik heb nu net een project bedacht waar ik veel tijd in wil steken. Ik denk dat ik met dat project heel veel geld kan verdienen.' Ik was meteen nieuwsgierig.
'Een project? Mag ik weten wat voor project?'
'Ja, hoor. Je weet misschien dat Jetta Klijnsma wil dat ouderen in de toekomst in plaats van voor hun pensioen te sparen een moestuintje nemen of een huis kopen en helemaal afbetalen? Daar zie ik een gat in de markt, man.' Ludo keek me triomfantelijk aan. Ik was verbaasd.
'Ja, ik heb erover gelezen. Ik vond het zo'n belachelijk plan dat ik dacht dat het weer zo'n hoax was. Net als die homowijk in Tilburg.' Nu fronste Ludo zijn wenkbrauwen.
'Oh, was dat een hoax? Ik wilde in die wijken al moestuintjes aanleggen voor oudere homo's.' Het bier spoot bijna mijn mond uit. Ik kon het nog net binnen houden, maar verslikte ik me wel en kreeg een verschrikkelijke hoestbui.
'Dus je wilt geld verdienen met het aanleggen van moestuintjes?' vroeg ik met een rood hoofd toen de hoestbui over was.
'Ja, man. Megamoestuinen. Ik vond het eerst ook een idioot plan van Jetta, zoals ze er wel meer heeft. Ik reed echter langs een Cruijff Court en meteen kreeg ik een aha-erlebnis.' Ludo pauzeerde even om een slok van zijn Hertog Jan te nemen. Ik vond het nog niet duidelijk wat Ludo van plan was. Ik vond het meer een joho-erlebnis. Om te lachen dus. Een malloot plan van een staatssecretaris die de weg kwijt is, of vlak voor haar uitspraak te diep in het glaasje had gekeken.

'Wat heeft een Cruijff Court dan met een moestuin te maken, Ludo?' vroeg ik nieuwsgierig. Ik wilde toch wel eens weten wat hij dan voor ogen had.
'Een Cruijff Court is een stukje grond waar jongetjes de gelegenheid krijgen om te voetballen. Vroeger kon dat op straat, maar met het verkeer van tegenwoordig gaat dat niet meer en op die manier kunnen die jongens toch gewoon in hun wijk voetballen. Als ik nu als projectontwikkelaar in de wijken grote stukken grond ga opkopen en daar moestuinen aan laat leggen, dan kan ik heel veel geld verdienen door die grond te verhuren aan de oudjes in de wijk. Ik zie het al helemaal voor me. Bij de ingang zetten we een zooitje rollatortjes met extra grote mandjes. Daar kunnen dan heel veel groenten in. Op die manier is iedereen blij.' Ludo nam weer een paar slokjes. Ik begreep het nog steeds niet.
'Waarom is dan iedereen blij, Ludo? Die ouderen krijgen in het plan van Jetta geen pensioen meer. Dus ze moeten dan van hun AOW'tje jouw moestuintje betalen. Dan zijn toch alleen Jetta, de Pensioenfondsen en jij blij?'
'Welnee, man. Een megamoestuin bestaat uit veel kleine moestuintjes. Die kunnen ze dan voor weinig geld huren en als er veel oudjes veel tuintjes voor weinig geld huren, is dat voor mij toch nog veel geld. Die oudjes kunnen dat wel van hun AOW betalen en bovendien hebben ze voor niets verse groenten.'
'Maar Ludo. Ouderen die rollators nodig hebben, kunnen toch niet een hele tijd op hun knieën in hun moestuin aan het werk?' Er schoot me ineens iets te binnen. 'Misschien kun je dan ook multifunctionele rollators laten fabriceren. Rollators waarmee je kunt schoffelen, harken en onkruid kunt uittrekken met wortel en al.' Ik moest er zelf om lachen, maar Ludo vond het eigenlijk wel een goed idee. Ik was echter nog totaal niet overtuigd dat het een goed plan was.
'Wat moet je dan met ouderen die in een rolstoel zitten? Of in een verzorgingstehuis? Je weet namelijk niet of je daarin terecht komt als je jong bent. Wil die Klijnsma soms de pensioensopbouw helemaal stopzetten? Dan kan 50+ wel uit de Tweede Kamer, want dan hebben die ouwe graaiers hun zin. Al het geld dat er dan nog in de fondsen zit, kunnen zij lekker opmaken. Ineens is er dan weer een inflatiecorrectie voor ze. En natuurlijk met terugwerkende kracht. Jongeren moeten zelf sparen en als het allemaal niet lukt omdat ze er te weinig voor verdienen, mogen ze in jouw megamoestuinen gaan wroeten met multifunctionele rollators. Ouderen die voldoende geld hebben, kunnen best zonder die tuintjes, maar ouderen die niet naar zo'n tuintje kunnen, hebben geen pensioen en ook geen moestuintje. Wat ga je daar dan voor verzinnen, Ludo?' Ludo dacht even na. Daar had hij nog geen rekening mee gehouden blijkbaar. Maar op het moment dat ik het tegen hem zei, kreeg ikzelf een aha-erlebnis.
'Wacht eens.' zei ik, 'Ik heb het. Wat dacht je van een grote gemeenschappelijke ruimte in een verzorgingstehuis die kan worden gebruikt voor wietteelt? Maak de wietteelt legaal en laat de tehuizen de teelt verzorgen. Het kost wat meer geld aan stroom, maar het levert veel meer op. De tehuizen blij, want ze kunnen meer zorg inkopen. Jetta blij want ze kan de pensioenopbouw binnenkort stoppen en de ouderen blij, want ze mogen delen in de winst van de tehuizen. Je zult ze in de toekomst wel achterin hun Rolls-Royce Phantoms zien zitten. Een eigen chauffeur aan het stuur en naast zich persoonlijke verzorgster of verzorger.'
Tja, als we toch bezig zijn met krankzinnige plannen in dit land, dan kan ik ook nog wel iets geks verzinnen.