Op de koffie
"Die garnalensalade die ik hier vorige week vrijdag heb gekocht, smaakte de dag daarna niet echt lekker meer", beklaagt de dame zich die voor mij aan de beurt is. Samen met de visboer luister ik aandachtig naar haar vijf minuten lange betoog over vers verkochte salade die een dag later niet echt vers meer blijkt te zijn. Zodra hij er de kans voor krijgt, antwoordt de visboer resoluut: "Dat mag inderdaad niet gebeuren. Verse salade moet je minstens drie dagen gekoeld kunnen bewaren. U krijgt van mij een nieuwe mee." "Nou, daar zei ik het niet om, maar ik wilde wel dat u het wist." De visboer pakt een nieuw bakje salade en zet dat voor de dame op de toonbank.
Ruim twee jaar geleden heb ik een Nespresso-machine aangeschaft. Bij zulke machines ben ik van mening dat je het apparaat wel haast gratis mag krijgen, want Nespresso verdient goudgeld aan hun capsules. Maar dan heb je ook lekkere koffie. Gelukkig kreeg ik vijftig euro retour bij aanschaf. De keuze was snel gemaakt.
Tegen het einde van de garantieperiode van twee jaar moest ik steeds vaker het lekbakje leeggooien. Nu drink ik behoorlijk wat koffie, dus dacht ik eerst dat het aan mijzelf lag. Ik dronk gewoon te veel koffie en gooide dat bakje niet vaak genoeg leeg met als gevolg om de haverklap een aanrecht vol water. Aan het apparaat heb ik nooit getwijfeld. Wel heb ik een aantal keren de hoeveelheid water benodigd voor één kopje koffie naar boven toe bijgesteld.
Op een gegeven moment heb ik genoeg van de wateroverlast en bel ik met Nespresso. We doen aan de telefoon een aantal testjes en al gauw blijkt dat het water langs de capsule sijpelt in plaats van erdoorheen. Opeens begrijp ik waarom ik de laatste tijd steeds minder koffie in mijn kopje krijg. Volgens de dame aan de telefoon moet zo'n machine echt langer meegaan dan twee jaar. Dat ben ik uiteraard met haar eens.
Gelukkig komt ze met een oplossing. Nespresso komt het apparaat ophalen, kijkt hem na en repareert hem. "Kijk, dat is nog eens service", denk ik op dat moment. "Omdat het defect buiten de garantieperiode valt, moeten we echter een eigen bijdrage rekenen van honderdvijftien euro." Ja, ho eens even. Voor dat bedrag heb ik hem destijds nieuw gekocht! "Nee mevrouw, dat gaan we niet doen. Ik denk dat we hier afscheid nemen van elkaar." Het zijn twee heel mooie jaren geweest, maar voor mij geen Nespresso meer. Deze vis wordt anders wel érg duur betaald.
Een week later sta ik weer in de rij bij de visboer. Wanneer ik aan de beurt ben, moet ik toch eerst nog wat kwijt over die vis van vorige keer. Ik kijk de visboer streng aan en zeg: "De kibbeling die ik afgelopen vrijdag voor warm heb gekocht, was zaterdag niet warm meer." De visboer prikt meteen een vers stukje kibbeling aan een vorkje en geeft het met een knipoog aan mij. "Excuses meneer, het zal niet weer gebeuren."
Bij de visboer op de hoek krijg je nog echte service. Daar komt een 7sloten graag op de koffie.
