Vijftig tinten grijs

Aloysius Kreukel is doodmoe. De hele dag was het een gekkenhuis in de winkel. Dat was al een tijdje zo. Het leek wel of de oude tijden weer aan het herleven waren en de vrouwen weer gewoon huisvrouwen waren geworden die bij de groenteboer hun inkopen voor de maaltijd deden. De komkommers, bananen, maïskolven, courgettes, aubergines, preien en winterpenen waren niet aan te slepen.

Aloysius zet zijn fiets in de schuur, loopt naar de tuindeur en even later staat hij in de kamer. Niemand aanwezig.
‘Teutje, ik ben er!’ roept hij. Teutje zal wel boven iets aan het doen zijn. Hij pakt de ochtendkrant, want hij had nog geen tijd gehad deze te lezen en gaat lekker onderuit op de bank zitten. Hij is echter nog niet verder gekomen dan de kop: Oma bevalt van eigen kleinzoon, of er komt geluid van boven.
‘Aloysius, kom eens even!’ roept Teutje met een licht opgewonden stem. Met tegenzin legt Aloysius de krant weg, want hij was wel nieuwsgierig naar dat wonder van die oma. Schoorvoetend loopt hij de trap op en gaat de slaapkamer binnen, want daar verwacht hij zijn vrouw. Ze is er inderdaad, maar zodra hij haar ziet zakt zijn mond open van verbazing.

Teutje ligt naakt op bed. Dat is op zich niet iets bijzonders, maar ze heeft haar enkels bij elkaar gebonden met een touw. Naast haar ziet Aloysius een plastic doos met een etiket waarop staat: Bondage Starters Kit. Er liggen een paar boeien en een blinddoek naast haar naakte lichaam. Aloysius is met stomheid geslagen, maar Teutje niet.
‘Ik dacht wel dat je verbaasd zou zijn, Aloysius, maar dit is echt wat ik voortaan wil. Weet je nog dat je me voor mijn verjaardag dat boek hebt gegeven? Vijftig tinten grijs heet het. Je had het gekocht voor me omdat Karin en Anna hadden gezegd dat het een fantastisch boek was. Nou, het is inderdaad een fantastisch boek. Ik ben er vandaag eindelijk in begonnen en heb het eerste deel in één keer uitgelezen.’
Aloysius fronst zijn wenkbrauwen. ‘Maar wat heeft dat met dit alles te maken, schatje?’
‘Alles. Ik ben helemaal om nu. BDSM is geweldig. Ik heb zelf mijn enkels alvast gebonden. Maak jij nu met die andere boeien mijn polsen maar ergens aan vast.’ Aloysius is perplex, maar durft Teutje niet tegen te spreken en pakt de boeien. Zoekend kijkt hij in het rond.
‘Waaraan dan schatje?’ Aloysius en Teutje hebben een Auping en daaraan zitten geen spijlen.
‘Shit,’ zegt Teutje, ‘dat is waar ook. Geen spijlen. Bind dan mijn polsen maar aan mijn voeten, meester.’ Aloysius kijkt verbaasd op.
‘Meester? Moeten we net doen of we op school zitten? Ik hou niet zo van rollenspelen, Teutje.’ Teutje zucht even.
‘Nee, Aloysius. Jij bent voortaan mijn meester. Je moet streng voor me zijn en me straffen als ik iets doe wat je niet wilt. Ik ga volgende week een zweepje kopen voor je en daarmee kun je me dan op mijn billen slaan als ik straf verdien.’
‘Maar Teutje, daar heb ik helemaal geen zin in, hoor. Ik wil je niet straffen en ook niet slaan. Ik ben toch helemaal niet je meester?’ Aloysius kijkt zijn vrouw ongerust aan, maar deze wordt ongeduldig.
‘Als ik godverdomme zeg dat je mijn meester bent, dan ben je dat, begrepen?’
‘Ja, Teutje,’ zegt Aloysius met een benepen stemmetje en gaat aan het werk met het touw. Even later zit Teutje voorovergebogen met haar hoofd tussen haar knieën en haar polsen vastgebonden aan haar enkels.
‘En nu, Teutje? Vraagt Aloysius nieuwsgierig.
‘Nu mag je lekker je gang gaan, meester. Doe maar alles wat je wilt met me. Beveel me om dat te doen wat jij wilt.’ Aloysius snapt er niets van.
‘Maar Teutje, je kunt zo toch helemaal niets? Je zit zo vast als een huis. Je kunt je niet eens bewegen. Probeer maar eens.’ Teutje kan zich inderdaad niet bewegen. Ze probeert zich om te draaien, maar daarbij draait ze te ver naar de rand van het bed en valt op de grond. Ze slaakt een kreet van pijn, want ze valt voorover en belandt op haar neus en knieën en dat doet pijn op een kokosmat.
‘Doet het pijn, schat?’ vraagt Aloysius ongerust.
‘Dat zeg je niet, lul. Je bent mijn meester en moet zeggen dat je hoopt dat ik me pijn heb gedaan omdat ik een stoute meid ben. Daarna moet je me op mijn billen slaan. Maar maak me nu maar los, want ik stik zowat.’ Teutjes stem klinkt wat benauwd, maar Aloysius kan haar wel verstaan. Hij loopt snel naar het touw waarmee haar polsen aan haar voeten zijn gebonden en begint eraan te peuteren. Het lukt hem echter niet om het touw los te krijgen.
‘Uhm, Teutje, ik krijg de knoopjes niet los. Ik ben bang dat ik ze wat te strak heb aangetrokken, schatje.’ Teutje begint een beetje te rochelen. Met veel moeite zegt ze: ‘Pak dan een schaar, lul. En je moet me voortaan slaaf noemen, meester. Begrepen?’ Aloysius begrijpt het allemaal, maar heeft het helemaal gehad met zijn vrouw. Hij loopt naar de deur van de slaapkamer en zegt: ‘Niks schaar, slaaf. Blijf maar lekker zo een tijdje liggen. De meester gaat effe een rood wijntje drinken beneden.’

Wat is dat toch met heel veel vrouwen? Waarom is Vijftig tinten grijs een wereldwijde hype geworden? Volgens kenners is het ook nog eens een slecht geschreven boek. Gewoon een pornoboekje uit de Bouquetreeks dus? Nou, nee. Er zijn al miljoenen exemplaren van verkocht in de wereld. Getrouwde vrouwen staan er voor in de rij. Willen die zich voortaan allemaal laten domineren door hun mannen? Daar gaat vijftig jaar feminisme. Is de huisvrouw eindelijk verleden tijd, willen ze seksslaafje worden. Dat kan nog problemen geven met hun mannen, want veel van die mannen hebben net als Aloysius helemaal geen zin om meester te worden. En we weten nog hoe het met die varkentjes, die allemaal werden aangeschaft vanwege de film Babe, is afgelopen. Die gingen ook vervelen. Of heeft het soms met het Aquariustijdperk te maken? Worden de mensen steeds excentrieker door dat tijdperk? Kijk waar die piercings allemaal zitten. Is pijn soms lekker? Of vervelen we ons gewoon te veel in onze decadente westerse wereld en hebben we weer eens een lekkere oorlog nodig? Je moet er niet aan denken, maar je zou het haast geloven.