Seks, drugs en internet

Peter keek vermoeid op van zijn beeldscherm. Hij was te lang achter elkaar bezig geweest met de balans en de resultatenrekening. De cijfertjes dansten op het laatst voor zijn ogen, maar het maandoverzicht moest af, want het hoofdkantoor had al een keer gebeld waar het bleef.
Peter keek op de klok die boven de deur van zijn kantoortje hing. Nog een half uurtje en dan begon het maandelijkse borreluur. Hij had er echt zin in. De laatste tijd was het behoorlijk hectisch op zijn werk. Het management wilde reorganiseren en in verband daarmee moest Peter steeds meer managementinformatie leveren en kostenanalyses van de afdelingen maken. Daarnaast waren de maandoverzichten voor het hoofdkantoor in Amsterdam al ingewikkeld genoeg en was het iedere keer weer vechten tegen de deadline. Maar nu was hij eindelijk klaar met het overzicht. Nog even verzenden en dan kon hij aan het bier.

De kantine van het bedrijf waar Peter werkte was op de bovenste verdieping. Een hoekje van de kantine was ingericht als café. Een paar visnetten aan het plafond, een paar tafeltjes en stoeltjes en een door groen neonlicht verlichte bar met barkrukken. De bediening werd verzorgd door mensen van de personeelsvereniging. Aan de tafeltjes zaten nauwelijks mensen; iedereen hing aan, of in de buurt van de bar.
Toen Peter binnenkwam was het al aardig druk. De meeste mensen begonnen ’s morgens vroeger dan Peter en konden dus eerder naar boven.
“Hier kreng, zuipen.” Peter kreeg een groot glas bier in zijn handen gedrukt. Bert van beroepszaken had hem al aan zien komen. Niet veel later had Peter drie van die gele jongens naar binnen gewerkt en begon de stress al wat te zakken.
“Heb jij die nieuwe glijgleuf van het callcenter gezien?” vroeg John van de postkamer opeens aan Peter. Deze schudde van nee.
“Jezus, man. Dat is me toch een lekkere callgirl. Als ze gewoon naar me kijkt, dan krijg ik al een stijve. Ik denk trouwens wel dat je drie kapotjes over elkaar aan moet als je met haar gaat fleppen, want er zijn vast hele volksstammen overheen geweest.”
Peter lachte. Het was weer zover. Het gesprek ging de gebruikelijke kant op. Hij kon trouwens wel weer eens een lekkere wip gebruiken, bedacht hij. Sinds de scheiding van Gerda acht maanden geleden stond hij al droog en dat is voor een man van vijfendertig niet plezierig. Hij had een paar keer gedate, maar dat was niks geworden. De eerste was een gescheiden vrouw die zeven jaar ouder bleek dan Peter en niets anders deed dan over haar ex lullen. Met de tweede had hij op MSN wel leuk contact gehad, maar toen ze ’s avonds ergens gingen eten en ze voor het eerst haar mond opendeed, was Peter meteen afgeknapt. Praten is toch heel anders dan chatten. Bovendien stonk ze uit haar mond en de natte plekken onder haar oksels kwamen beslist niet van de deodorant. De derde was waarschijnlijk op Peter afgeknapt. Ze hadden afgesproken om op een terrasje iets te gaan drinken. Peter zat al twintig minuten te wachten toen ze aan kwam lopen. Ze bleef aarzelend voor het tafeltje staan en keek Peter onderzoekend aan. Peter begroette haar en zette zijn vriendelijkste glimlach op, maar het hielp niet.
“Oh nee.” zei ze, en liep weer weg.
Daar had Peter het maar bij gelaten.

Peter had net een nieuw, vol glas bier in zijn handen gedrukt gekregen van Bert en wilde een slok nemen, toen hij een flinke por in zijn zij kreeg. Zijn bier golfde meteen over de rand van het glas en er viel een flinke klodder schuim op zijn broek, precies op de plek waar je liever geen witte vlekken hebt.
“Daar is ze! Godver wat is het toch een geil ding.” Het was John die zo enthousiast in de zij van Peter had gepord. John draaide zijn hoofd even naar Peter toe en zag het schuim op zijn gulp. Hij begon meteen hard te lachen.
“Oh, ik zie het al, je had haar al gezien,” bulderde hij.
Maar Peter stond als aan de grond genageld en lette niet eens op het schuim op zijn broek. De vrouw die John bedoelde was inderdaad beeldschoon, maar hij herkende haar ook meteen en zij had hem ook herkend en kwam al naar hem toe.
“Jezus, Peet, dat is lang geleden. Hoe is het met je? Ik hoorde dat je getrouwd was. Heb je al kinderen?”  Snel veegde Peter het schuim van zijn broek. Sylvia! Wie had dat kunnen denken. Hij herinnerde zich meteen alles weer. Het was het wildste halfjaar van zijn leven geweest. God, wat hadden ze gefeest! Zuipen, dansen en neuken. De ene houseparty na de andere. Wat een tijd was dat geweest! De relatie was ook razendsnel verbroken door Sylvia. Ze was gevallen voor een strakke student uit Leiden en ze hadden elkaar daarna uit het oog verloren. Tot nu dus. Even later stonden ze in een rustig hoekje van de bar met een pilsje en een wit wijntje herinneringen op te halen en elkaar bij te praten over de dingen die na hun relatie hadden plaatsgevonden.

Naarmate de tijd vorderde en de drankjes elkaar opvolgden werd er eigenlijk alleen nog maar over de hete herinneringen gesproken en schoven Peter en Sylvia wat meer in elkaar.
Op een geven moment keek Sylvia op haar horloge.
“Peet, het is al laat. Ik moet eigenlijk naar huis. Heb je zin om mee te gaan? Ik heb echt zin om samen weer eens lekker te gaan…..uhm….. eten.” Ze lachte er stout bij.
Natuurlijk had Peter zin. Dat liet hij al meteen in de lift blijken en daar werd ook duidelijk dat Sylvia echt honger had.
Dat Peter niet alleen dronken was van de liefde bleek echter in de parkeergarage. Hij miste de onderste paar treetjes van de trap naar de garage. Gelukkig viel het mee omdat Sylvia hem nog net kon opvangen. Het duurde ook even voordat Peter zijn autosleutels had gevonden. Sylvia was met de trein naar het werk gegaan dus Peter had aangeboden te rijden. Hij was niet echt dronken, vond hij, en Sylvia had ook al aardig wat witte wijn op, dus dat maakte toch niet uit.
“Kijk jij nou even op je iPhone, schat,” zei Peter met dubbele tong tegen Sylvia.
“Waarom?” vroeg deze verbaasd.
“Doe nou maar. Kijk maar op alcoholcontroles.net, want daar staan de politiecontroles. Die kunnen we dan ontwijken, want ik heb echt geen zin om te gaan blazen. Doe mij maar zuigen,” grapte Peter met een knipoog naar Sylvia.
Sylvia woonde in Vlaardingen. Van het kantoor in Den Haag was je zo op de A4 dus het zou niet lang meer duren, of Peter zou eindelijk weer eens aan zijn gerief komen. Maar er was volgens de site een controle ter hoogte van Delft op de A13.
“Kut,” zei Peter, “dan moeten we maar binnendoor.” Hij besloot om over Schipluiden te rijden. Hij was teleurgesteld, want nu zou het langer duren voor hij van het lekkers mocht snoepen. Dus begon hij onderweg al een beetje aan het voorspel met zijn rechterhand. Sylvia begon als een poesje te spinnen, ging er eens goed voor zitten en sloot haar ogen om beter te kunnen genieten. Het was al aardig donker op de weg tussen Schipluiden en Vlaardingen. Peter zag een beetje onscherp. Plotseling schrok hij hevig. Vlak voor hem waren twee kleine rode lichtjes. Fietsers, die naast elkaar reden. Peter was zo beneveld door de drank en Sylvia dat hij ze helemaal niet had opgemerkt tot het te laat was. Hij probeerde de meest linkse fietser nog te ontwijken door met kracht het stuur naar links te trekken en te remmen, maar het lukte niet meer. Een harde klap volgde. Sylvia, die net haar gordel had afgedaan om wat meer speelruimte te hebben voor het liefdesspel, vloog met haar hoofd tegen de voorruit en bleef liggen. Bloed kwam uit haar oren en neus. De fietser die geraakt was, werd weggeslingerd en kwam een paar meter verder met een harde klap op het wegdek. Hij bleef roerloos liggen en rond zijn hoofd werd een bloedvlek langzaam groter. De vrouw die naast hem aan de binnenkant had gefietst was ook nog half geraakt door Peter. Zij was in het gras naast de weg terecht gekomen en lag er enigszins versuft bij. Ze had haar sleutelbeen gebroken. Peter was eigenlijk de enige die niets lichamelijks had. Geestelijk zou het misschien nog wel even duren voor hij genezen was.

Alcoholcontroles.net. Voor als u geen risico wilt lopen om gepakt te worden met een slokje te veel op.