R.I.P.

misschien zegt de dokter: “Meneer nog twee maanden”
en word ik door een slepende ziekte gesloopt
men zegt dat het beter is voor nabestaanden
maar twee maanden pijn is toch niet wat je hoopt

Beste jongen, ik moest aan dit liedje van Youp van ‘t Hek denken toen ik het in- en intrieste nieuws vernam. Je gaat ons ontvallen en dat stemt mij, en velen met mij, erg verdrietig. Natuurlijk wist ik dat het een keer kon gebeuren, maar uiteindelijk valt het doek dan toch nog onverwacht. De laatste tijd leek je juist lekker in je vel te zitten, het leven lachte je sinds lange tijd weer eens toe. Er leek weer wat stabiliteit in je leven te komen. Maar uitgerekend nu komt er dan een einde aan.

Altijd kon ik op je bouwen. Het kon vriezen, dooien, regenen, waaien, sneeuwen, ijzelen, onweren of bloedheet zijn, jij was er al die jaren voor me. Tot en met vandaag. Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn, Maar waarschijnlijk dringt het morgen pas echt tot me door.

niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen
maar je weet net als ik, er gaat steeds zoveel mis
met auto's en veerboten, vliegtuigen, treinen
niemand weet hoe laat het is

Het is alweer zo’n 18 jaar geleden dat ik je leerde kennen. Je was gelukkig getrouwd en had één zoon. Het leek een modelgezin: hardwerkende vader, liefhebbende vrouw, intelligente zoon. Wat wil je nog meer? Alles ging van een leien dakje. Je wilde echter toch iets meer. Je had ook een ander gezicht. Dit bleef in het begin onopgemerkt, maar langzaam maar zeker sijpelde dit besef door tot de mensen om je heen. Achter de façade van pais en vree gingen vele intriges schuil. Toch heb ik je dat nooit kwalijk genomen. Ik begreep het wel. Het leven was ook niet makkelijk! De reclamewereld is natuurlijk erg gejaagd, je werkte je te pletter. En als dan ook plotseling je zoon overlijdt wordt het je even teveel. Begrijpelijk dat je dan naar de cocaïne grijpt. 

Gelukkig zette je verslaving niet door. Net op tijd besefte je dat drugs niet de oplossing vormden voor je problemen. Evenals de alcohol, waaraan je ook menig maal aan ten onder dreigde te gaan. Wellicht werd je gesterkt toen je erachter kwam dat een heel weeshuis jouw genen bezat. Helaas bleef het niet bij de eerder genoemde problemen. Niets werd je bespaard. Een vriendin aanrijden waardoor ze in een rolstoel belandde is al niet prettig, maar een tweede overleden kind is helemaal onmenselijk. En dan heb ik het niet eens over de ontelbare andere narigheden die je hebt moeten doorstaan. God leek het altijd op jou gemunt te hebben. Niet geheel verrassend dus dat je een hartaanval kreeg en een zelfmoordpoging deed. Dit alles was echter geen reden genoeg voor Hem om je naar boven te roepen. Eerst nog even pesten hoorde ik Hem denken. Ik leefde met je mee.

is ‘t vijf voor twaalf of net half zeven?
hoeveel uur heb ik nog of rest mij een kwartier?
hoe lang mag ik doorgaan, nog doorgaan met leven?
ik heb echt geen idee en ik grijp het plezier

Ik denk dat jij tijdens je leven ook vaak naar Youp hebt geluisterd. Elke dag kan je laatste zijn dus leef! Leef alsof het je laatste is. Deze boodschap was zeker niet tegen dovemansoren gezegd. Want ondanks alle tegenslagen heb je geleefd alsof elke dag je laatste was. Misschien veranderde je levensinstelling wel door al die ellende om je heen. Je besefte steeds meer dat het noodlot jou ook zou kunnen treffen, dus waarom zou je thuis weg blijven kwijnen en wachten tot magere Hein langskomt? Jij en ik wisten allebei dat hij constant op de loer lag. Zo gaat dat nou eenmaal. Zeker in jouw kleine wereldje.

dus moeten we dansen en moeten we vrijen
moeten we lachen en drinken vol vuur
lief hou me vast want nu ben ik nog bij je
tijd is toch geld dus het leven is duur
en ik merk elke dag dat ik me vergis
en dat er dan nog een uur over is

Het enige wat je verweten kan worden is dat je het misschien iets te letterlijk nam. Je danste, dronk en vrijde met iedereen. Niemand was bestand tegen jouw charmes. Partners van vrienden en familie, collega’s, veelal de helft van jouw leeftijd. Zelfs je schoondochter kon zich niet inhouden bij het zien van je prachtige witte haardos. Kortom, je hebt altijd het maximale uit het leven gehaald. Natuurlijk werd dit je niet altijd in dank afgenomen, maar ach, nu je er bijna niet meer bent wordt het je ongetwijfeld door iedereen vergeven.

maar altijd de bangste, altijd die angsten
maakte mijn leven tot een schitterend feest
want we hebben gedanst en we hebben gevreeën
we hebben gelachen en gespeeld met het vuur
God verbood wat we allemaal deden
leef toch je leven als je allerlaatste uur

Maar nu het dan uiteindelijk je laatste dag is, blijft er weinig over van het vuur. Het is een treurige dag. Ik zal menig traantje om je laten beste jongen en ik weet zeker dat anderen dat ook doen. Zelf heb je er misschien wel vrede mee. Ik heb je immers eens horen zeggen dat je alle mooie vrouwen van Nederland al gehad hebt. Je stapt er uit op je hoogtepunt. Groot gelijk.

Waarde vrind, het ga je goed! ik weet nog steeds niet hoe je aan je einde gaat komen. Dat heb je zelf natuurlijk ook niet in de hand. Misschien val je plots dood neer, misschien verdwijn je spoorloos, of ga je toch naar Tokio? Het kan allemaal. Over een paar uur zal ik het weten.

Heden is ons ontvallen onze liefhebbende ex–echtgenoot, bijna echtgenoot, ex ex-echtgenoot, biologische vader, adoptief vader, biologische adoptief vader, waarschijnlijke vader, vermoedelijke vader, opa, minnaar(32x), schoonvader/minnaar, collega/minnaar, vriend/minnaar, zwager/minnaar, ex-zwager/verloofde.

Lieve Robert, als je Meerdijk teveel mist, bel je dan de scriptschrijvers weer even?