Wesp steekt Leeuw
Johan Museeuw in betere tijden
De reacties uit het kamp Museeuw waren héél pijnlijk de afgelopen week.
Vader Museeuw reageerde emotioneel voor de VRT camera: “De pers is vergeten wat Johan tien jaar heeft betekend voor de wielersport. Als je kan bewijzen dat hij echt doping heeft gebruikt, dan mag je mijn kop afsnijden.”
De messen mogen alvast geslepen worden en het vliegticketje richting Irak mag worden besteld want de onthullingen van de kwaliteitskrant “De Morgen” liegen er alvast niet om. Johan Museeuw heeft zich, zeker in het jaar 2003, gedopeerd met producten als EPO en ARANESP.
Het verhaal heeft eigenlijk alles van 1 grote slapstick waarin alles leek te draaien om het toch maar in stand houden van de “propere” reputatie van De Leeuw des Vlaanders.
Het verhaal begint een 2 tal jaar terug. Of nee, eigenlijk begint het al veel vroeger. Iedere wielerfan herinnert zich nog wel de beelden van Johan Museeuw die met een grijsachtig soort schuim op de lippen, alsof hij net 4 flessen "Dove met extra schuimkracht" anaal tot zich had genomen, zegevierend over de meet van Vlaanderens Mooiste of de Hel van het Noorden kwam. Iedereen herinnert zich nog wel de vreemde geruchten dat de Leeuw na zijn zware val in Parijs-Roubaix bijna overleden was omdat de artsen tijdens de operatie zijn bloedspiegel maar niet onder controle kregen. Maar bewijzen? Nee, die waren er nooit. Museeuw kon altijd zijn propere reputatie behouden.
Tot voor kort, tenminste. Naar het einde van 2003 toe sloeg er een kleine bom in bij het Belgische peleton. Het parket van Kortrijk hield een razzia bij ene “José Landuyt” , veearts van beroep. Meer bepaald gespecialiseerd in renpaarden. Officieel tenminste, want al snel bleek hij zich vooral in wielrennende paarden te specialiseren. Er volgden al snel enkele huiszoekingen bij een trosje Vlaamse wielrenners uit de streek met als meest bekende … Johan Museeuw. Die ontkende echter alles en het parket zweeg “in het kader van het onderzoek”. De riante villa van de familie Museeuw werd wereldbekend, maar de zaak verdween al snel uit ieders geheugen.
“De Musse” zelf, die begon enkele maanden later aan zijn laatste actieve wielerseizoen. En wat voor een ! Slechts een lekke band in de finale van Parijs-Roubaix kon de bijna 40 jarige veteraan ervan weerhouden om zijn 12de Wereldbekerwedstrijd te winnen.
Een week later nam hij definitief afscheid. Meer dan honderdduizend Vlamingen zwaaiden hun Leeuw uit toen hij in zijn woonplaats Gistel zijn fiets aan de haak hing.
Een afscheid in schoonheid van een van Vlaanders Grootste Wielerkampioenen.
Tenminste, zo leek het. De bom die in 2003 insloeg bleek slechts een klein rotje te zijn. Want opeens maakte het parket zijn dossier over aan de Wielerbond. Museeuw liet zich vertegenwoordigen door een dure advocaat, we hadden toen al een vermoeden, en kon bekomen dat de wielerbond geen details rond de zaak mocht vrijgeven. De bond schorste Museeuw echter prompt voor 2 jaar. Johan noemde de zaak “een aanfluiting van alle rechtsspraak” en dreigde ermee de wielerbond voor de rechter te slepen.
Het moet toen zowat geweest zijn dat men bij het Gerechtelijk Parket ook zo onderhand hun geduld begon te verliezen. Hoewel het onderzoek naar de veearts nog altijd lopende was, en daardoor er ook nog geen proces kwam, was men klaar met de bewijslast tegen Museeuw.
Het parket besloot een journalist van de krant “De Morgen” dezelfde inzage in het dossier te geven als de wielerbond had gekregen.
De bewijslast tegen Museeuw blijkt keihard te zijn. Uit een reeks telefoongesprekken, emails en SMS’jes blijken Landuyt en Museeuw voordurend gecommuniceerd te hebben in ‘code-taal’. Met berichten over aantallen Wespen , Kevers en Gesneden Brood. Niet meteen de dagdagelijkse telefoononderwerpen, nietwaar. Na het onderzoek blijkt het om respectievelijk dopingproducten als Testosteron (in de "museeuw-codetaal": kevers), Aranesp (wespen) en Groeihormonen (gesneden brood) te gaan. Het parket vond bij wijlen lachwekkend naïeve SMS berichtjes als "Nu zou ik 80 à 100 wespen nemen en bij vertrek op 9 juli minimaal 40 en maximaal 60, dan volledig clean vanaf 19 juli".
Maar het meest lachwekkende in dit volledige dossier is vooral Museeuw zélf, die zich compleet kopje onder heeft geduwd door halsstarrig zijn onschuld staande te blijven houden, niettegenstaande het web zich steeds nauwer rond hem sluit.
In een kranteninterview bewijst hij nog maar eens dat doping niet enkel schadelijk is voor de fysieke gezondheid maar ook sporen in de herseninhoud nalaat.
Hij dreigt ermee dat hij “een 2de Pantani kan worden”, dat ze hem “erger aanpakken dan Dutroux" en hij “meer media-aandacht krijgt dan de Tsunami-ramp”
Eerder dit jaar werd een ander Vlaams sportmonument betrapt op doping. Mountainbiker Filip Meirhaeghe, regerend wereldkampioen in zijn sport en topfavoriet voor Athene kwam op de persconferentie met de woorden: “Ik heb EPO gepakt want ik wilde winnen. Ik heb gegokt en verloren. Game Over.”
De publieke opinie zette een extra voetstuk onder Meirhaeghe zijn standbeeld. Geen mens die zijn wereldtitels, Olympische medailles en wereldbekers in vraag stelde. Meirhaeghe bleek misschien een gedopeerd renner, maar vooral een groot mens te zijn.
Museeuw daarentegen begint meer en meer op Bill “i did not have …” Clinton te gelijken. Maar dan wel een versie die met de vlekken op de broek de pers te woord staat.
3 keer de Ronde van Vlaanderen, 3x Parijs-Roubaix, 2x Zürich, Hamburg, de Amstel Gold Race, Parijs-Tours, Wereldkampioen, 2x Belgisch kampioen, 2x de Wereldbeker, Gele Trui gedragen in de Tour, Groene Trui gedragen in de Tour, ritten gewonnen in de Tour, ...
Wat zijn immense palmares ook mag opsommen,
De Leeuw van Vlaanderen blijkt een door wespen opgespoten Welp geweest te zijn. Arme Johan …
