Gullit is een waardeloze trainer
Niemand plaatste op dat moment vraagtekens bij de geschiktheid van Ruud Gullit. Dat had ongetwijfeld te maken met zijn enorme charisma. Als voetballer dreef Gullit hier reeds grotendeels op. Ik zal hier niet beweren dat Gullit geen goede voetballer was, integendeel. Maar toch had je bij hem altijd het idee dat zijn uitstraling hem net tien procent beter maakte dan hij daadwerkelijk was.
Juist dat charisma verhinderde de mensen ervan eens kritisch naar de trainer Gullit te kijken. In Engeland werd hij ontslagen, tweemaal zelfs. De eerste keer omdat hij naar verluidt meer tijd op de golfbaan en in winkelstraten doorbracht dan op het trainingsveld. De FA Cup die Gullit met Chelsea won, als eerste buitenlandse manager ooit, was voor de clubleiding geen aanleiding hem meer krediet te geven. Terecht ook, die hadden u en ik met die spelers misschien ook nog wel gewonnen. In Newcastle was het zijn persoonlijke strijd met vedette Alan Shearer, die het doek voor Gullit deed vallen. Ondanks een plek in de finale van de FA Cup. Vervolgens werd Gullit coach van Oranje onder 19, waar hij verklaarde dat winnen het doel moest zijn. Een loffelijk streven, aangezien winnen al jaren niet samengaat met Nederlandse jeugdteams. Op het moment dat hij moest oogsten, ging het echter mis. Gullit schoof de schuld af door openlijk de houding van de jongelingen Owusu en Babel te bekritiseren, terwijl bij Ajax nog nooit iemand over die laatste had geklaagd. Maar niemand die Gullits kwaliteiten in twijfel trok bij zijn aanstelling.
Zo kon hij zelfs Zeljko Petrovic aantrekken als assistent. De aimabele Serviër, die meer vrienden heeft dan prins Bernhard ooit had, mist elke ervaring. De grootste zichtbare bijdrage die hij tot nu toe leverde was het roepen dat de Coolsingel in zicht was, in augustus al. Positiviteitsgoeroe Ratelband zou er jaloers op worden. Gullit kwam er mee weg en werd zelfs bejubeld na een sterke start. Die start kwam vooral door de verrassing. Castelen begon sterk, Kalou en Kuijt vormden een onverwacht en zeer productief superduo en de nieuwe verdediger Saïdi bleek een topper. Lange tijd verbloemden deze spelers de zwakte van de overige verdedigers en het gebrek aan balans op het Rotterdamse middenveld.
En wat deed Gullit toen het ineens even minder liep? Hij speelde eerst de miskende profeet, die voor de wedstrijd tegen Groningen zijn spelers al had gewaarschuwd, maar ja, ze luisterden niet. Hij gaf zelfs af op hun schoeiselkeuze, terwijl dat later onzin bleek te zijn. Gullit verweet zijn spelers fouten te maken en klaagde steen en been over zijn defensie. De standaardsituaties werden ineens een heet hangijzer en keeper Babos werd na een paar mindere duels wel erg snel gepasseerd. De coach die zei beslissingen te nemen op gevoel, nadat hij zijn spelers diep in de ogen had gekeken, leek ineens wel erg vaak door zijn gevoel in de steek gelaten te worden. Dieptepunt was de nederlaag in Den Haag, tegen ADO. Die ploeg mocht op basis van de ranglijst zelfs een degradatiekandidaat genoemd worden, maar was gewoon beter dan Feyenoord. Over de Coolsingel heeft niemand het meer. Gullit besloot toen zijn vakantie af te zeggen en is nu bezig om verdedigers te halen. Deze zoektocht begint iets tragisch te krijgen. Als een geslagen hond wandelt Gullit door voetballand, waar hij hoopt dat trainers met medelijden hem een afdankertje aanbieden.
Daarom heb ik nu ernstige twijfels aan de kwaliteiten van Gullit. De man wist al vanaf januari dat hij de nieuwe trainer van Feyenoord was en had dus een halfjaar de tijd om te constateren dat Patrick Paauwe week is in de duels en denkt als een middenvelder, dat Gyan slechts een nuttige invaller is, dat Mtiliga een linksbuiten was bij Excelsior die als linksback nooit het Feyenoord-niveau kan halen en dat Song ook een notoire twijfelaar is. Maar nee, niets van dit alles. Natuurlijk is het budget beperkt, maar dit is geen geldkwestie. Dit is een foutieve inschatting. Dit, gecombineerd met het feit dat hij zijn spelers wel erg vaak de schuld geeft van tegenvallende resultaten, geeft mij het gevoel dat Ruud Gullit eigenlijk gewoon een waardeloze trainer is en dat hij de Feyenoord-supporters met zijn uitspraken blij heeft gemaakt met een dode mus. Zouden ze al heimwee hebben naar Van Marwijk?
