Okee, zoals mij vroeger altijd geleerd is; eerst jezelf voorstellen. Ik ben Keroppi, een 17 jarige scholiere. Ja, vrouw dus ja!De bedoeling is dat ik hier een soort van dagboek ga bijhouden.
Nouja dagboek 
, het is in ieder geval de bedoeling dat ik regelmatig iets neerzet.
Met het typen van verhaaltjes over wat ik zoal meemaak ben ik zo'n 2 jaar terug begonnen. Ik was 15 (ik liep niet, ik huppelde) en ik dwaalde wat over het forum rond. Op een gegeven moment begon ik met het neerzetten van verhaaltjes wat ik beleefd had. Varierend van zeilen tot concerten.
De titels van deze verhaaltjes begonnen altijd met: Het kikkertje gaat... (Voor de mensen die mijn nickname nu voor het eerst zien, Keroppi is de naam van het kikkerstripfiguurtje wat al sinds het begin mijn icon is).
De meeste mensen reageerden zeer positief op deze stukjes. En ja, als mensen vertellen dat je leuk schrijft dan ben je de volgende keer toch sneller geneigd het weer te doen .
Maar ik werd ook ouder en, vond ik zelf, ook volwassener. Daarom besloot ik "Het kikkertje gaat..." te vervangen door, het in mijn ogen minder kinderachtige, "Keroppi gaat..."
Omdat deze titels toch wel een zekere bekendheid hebben (tenminste dat mag ik aannemen als je altijd gezien wordt als: "dat meisje wat van die lange stukjes over haar belevenissen schrijft" ) heb ik besloten om hier hetzelfde door te gaan.
Maar goed... een dagboek bijhouden. Niet iets waar ik goed in ben. Om eerlijk te zijn, ik heb in mijn leven 2x eerder geprobeerd een dagboek bij te houden. Beide keren hield ik het nog geen 2 weken vol.
Mijn eerste poging was toen ik een jaar of 7 oud was.
Iemand (ik zou niet meer weten wie ) had mij een dagboek voor mijn verjaardag cadeau gegeven.
Je kent ze wel: van die zoete boekjes (het glazuur springt van je tanden door al dat roze) en met een slotje wat alleen een decoratieve functie heeft.
Vol goede moed begon ik:
Lief dagboek, ik heb jou gekregen voor mijn verjaardag. Ik heb ook heeeeeeeeele mooie oorbellen gekregen, zilver met blauwe diamantjes erin. En het was heel leuk! Nu weet ik niets meer!
De volgende dagen wist ik ook weinig te vertellen (ja dat het een leuke dag was geweest en dat ik had buiten gespeeld) en zo stierf het roze dagboekje een stille dood.
Poging 2 was toen ik een jaar of 15/16 was. Ik had tijdens 1 van mijn afschuwelijke vakantiebaantjes (misschien een andere keer meer hierover) het dagboek van een meisje gezien (nee alleen gezien, niet gelezen). Dit meisje had er een heel artistiek boekwerkje van gemaakt. Ze schreef er gedichtjes in, plakte er plaatjes in van dingen die ze mooi vond of die haar aanspraken.
Dit leek mij persoonlijk ook wel wat. Niks saai "lief dagboek" gedoe! Lekker fel, vrolijk en mooi!
Of het nou kwam doordat ik het nutteloos vond om mijn "geheimen" en gedachten op papier te zetten (hee! Ze zittten toch veilig in mijn hoofd) , of omdat ik in wat mindere mate artistiek begaaf ben, en ik er niet de tijd voor nam... Ook dit schriftje (een schrift met van dat groene nepgras op de kaft ) ging al gauw richting een la waar er nooit meer naar werd omgekeken.
Nu maar hopen dat ik dit langer dan 2 weken volhoud
Een middel tegen verveling en een middel om je wakker te houden; een online game "Kick-Ups"Hoe lang hou je de bal hoog?
Spiky Thing
Wat is er nou leuker dan je familie shockeren met een wazig t-shirt ? Je vriendje zal in ieder geval blij zijn met het in de letters van coca-cola geschreven t-shirt met de tekst 'CrackWhore'...http://www.t-shirtsthatsuck.com/
