Wie van de vier?
Dick Advocaat misschien. De gewezen tweevoudig bondscoach van Nederland gaat naar Duitsland om zijn geschonden blazoen op te poetsen. Zijn twee ambtsperioden als keuzeheer van Oranje waren redelijk succesvol, maar werden altijd kritisch onder de loep genomen. In 1994 wist hij op het snikhete toernooi in de Verenigde Staten de kwartfinale te halen met een team dat deels op zijn laatste benen liep. Daarin was de latere wereldkampioen Brazilië te sterk. Op het EK van 2004 strandde hij in de halve finale tegen gastland Portugal. Puur gemeten naar het resultaat geen slechte prestaties, maar dit werd overschaduwd door affaires. In 1994 verliet de huidige hoofdredacteur van een eenmalig uitgegeven mannenblad over anale seks en andere zaken het trainingskamp. Zijn vertrek verliep niet in goede harmonie en had als gevolg dat de hiërarchie in de ploeg veranderde. Daarnaast was er nog een onverkwikkelijk kaartincident. In 2004 was er natuurlijk de veelbesproken wissel van Arjen Robben.
Advocaat wordt vaak getypeerd als een laffe coach. Dat mag misschien zo zijn, maar voor zijn laatste keuze heb ik respect. Advocaat gaat namelijk naar het WK met Zuid-Korea. Juist, datzelfde land dat vier jaar geleden samen met Japan organisator was en de wereld verbaasde. Onder leiding van de hoogste heilige van het voetbal, Guus Hiddink, werd de vierde plaats bereikt. Die prestatie gaat Advocaat natuurlijk nooit verbeteren, niet evenaren ook en vermoedelijk zelfs niet benaderen. De poule kent in Frankrijk en Zwitserland een sterke Europese afvaardiging en heeft met Togo een exotische onvoorspelbare deelnemer. Lastig zat om die door te komen dus, maar Advocaat is er niet voor weggelopen. Zijn paspoort doet de Zuid-Koreanen al mijmeren over 2002, dus ik wens Dick veel succes in zijn poging aan te sluiten bij Hiddink.
Waarmee we direct bij de onvermijdelijke Guus zijn beland. Natuurlijk is Guus van de partij. Zijn laatste twee WK-deelnames leverden Nederland en Zuid-Korea de vierde plaats op. Tevens ontvingen beide landen veel complimenten voor de manier waarop die bereikt werd. Guus deed sinds vorig jaar Australië, zoals hij dat noemt. Af en toe vloog hij even over vanuit Eindhoven, waar hij PSV gewoon maar weer kampioen maakte en Europees liet overwinteren. Zijn toverkunsten deden de Australiërs voor het eerst sinds 1974 in de koker bij een WK-loting belanden. Na het WK gaat hij voetballers met zware wenkbrauwen en mistroostige blikken selecteren en wordt hij op de tribune gadegeslagen door spichtige blondines met hoge jukbeenderen in bontjassen. Nu eerst even de Aussies laten stunten. Voormalig wereldster Romário is er zelfs van overtuigd, las ik in een interview. Brazilië staat als gedoodverfde wereldkampioen boven alles, maar schrik niet als Guus een manier verzint om Kroatië en Japan in vertwijfeling achter te laten. De vierde plek zal hij niet bereiken, maar een tweede ronde zou al een stunt van formaat zijn.
De tweede ronde lijkt een utopie voor de laatste Nederlandse coach, Leo Beenhakker. Don Leo, de vleesgeworden zucht. Of frons, zo u wilt. Leo heeft zijn mirakel al geleverd, door Trinidad & Tobago vanuit geslagen positie naar de vierde plaats te leiden in de kwalificatie. Die gaf recht op barrageduels met Bahrein en daarin overwon Leo glansrijk. Met een verzameling spelers die in lagere Engelse en Schotse divisies spelen, voormalig topschutter Dwight Yorke en nog wat verdwaalde vrijbuiters bindt Beenhakker de strijd aan met Paraguay, Zweden en Engeland. Mission impossible, op papier, maar wellicht heeft de sluwe Leo nog iets leuks in petto. Lukt het niet, dan hebben hij en zijn jongens toch een leuke vakantiebesteding gehad en komt hij na het toernooi fijn weer thuis. Om maar te zwijgen van de fijne bijverdiensten die Leo weer heeft door zijn optredens in diverse reclamespotjes. Kwestie van het bier tappen wanneer het feest is, zullen we maar zeggen.
Wie van de vier zal het langst in Duitsland blijven? Het is een kleine strijd in een grote, maar daarom misschien wel extra leuk om te volgen.
