Een wilde bijennest? KILL THEM WITH FIRE! Of toch maar anders?

We mogen er wel van uitgaan dat de meeste mensen nu zo onderhand wel weten dat bijen bijzonder belangrijk zijn voor de bestuiving van talloze planten, bloemen, struiken en bomen. Alles waar maar een nectarproducerende bloem aan zit, om insecten te lokken, is voor de vliesvleugelige nijvere zoemers een potentiële bron. Als ongewilde tegenprestatie komt er stuifmeel op het wollige lichaam van deze nuttige dieren. Dit verspreiden ze dan weer naar andere bloemen en, daar bijen vaak toch één bepaalde soort bloem prefereren, komt dit stuifmeel weer op een andere bloem van dezelfde soort terecht en doet daar dan zijn 'bloemetjes en bijtjes'. De bij neemt ondertussen de beloning, de nectar dus, mee en vervormt deze volgens een chemisch proces waardoor er de basis ontstaat voor die overheerlijke honing (zal maar niet zeggen dat dit in feite neerkomt op 'bijenkots', oeps nou deed ik dat dus toch).

In de moderne wereld heeft de mens de eigenschap van de bijen eerst op de 'ruwe wijze' weten te gebruiken. Door wilde bijennesten te plunderen, met de nodige steken als 'cadeau' toe, konden onze primitieve voorouders zichzelf verwennen met de zoete lekkernijen. Dit toch wat omslachtige en pijnlijke proces, waar het ook niet altijd zeker was of er wel een wilde bijenzwerm aanwezig was, diende toch gemakkelijker te kunnen? Zo ontstond de bijenhouderij. De mens maakte het voor bijen mogelijk om in nestkasten hun kolonie te stichten en gaf ze daarmee ook bescherming tegen eventuele rovers (er zijn meer als voldoende dieren die ook weten dat honing bijzonder jammie is). Regelmatig werden de nesten 'gemolken' van honing en kregen de bijen, die die honing tenslotte niet voor niets produceerden, er suikerwater voor terug om hun larven mee te voeden. Een beetje oneerlijke deal maar bijen zijn redelijk meegaand en hun vakbond is blijkbaar ook niet zo moeilijk dus lieten ze het verder maar zo. De bij werd een semi-gedomesticeerd dier en eigenlijk was dit ook wel tot beider voordeel: de bij had bescherming en zekerheid van bloemen (imkers verplaatsen hun kasten regelmatig van kweker naar kweker) en de mens had het product van hun nijverheid.

Probleem is echter dat er nog steeds wilde bijen zijn. Nog steeds zeer nuttig voor de bevruchting van talloze planten maar in de moderne maatschappij wil je toch liever niet geconfronteerd worden met deze, soms toch wel steekgrage, nijvere zoemers. Je kunt dan natuurlijk zelf de flitspuit met DDT pakken (dank je Dorus) maar da's toch allemaal wel erg confronterend. Een expert dan laten doen en genocide op een bijenvolk laten plegen? 'Kill Them with Fire' zeg maar? Het moet toch wat ecologisch verantwoord kunnen? Deze attractieve jongedame uit Texas lijkt gewoon met de zoemers te kunnen praten. Zonder dikke bescherming, bekende outillage bij imkers, biedt ze de bijen slechts zo nu en dan een rustgevende jonko aan en haalt het nest netjes uiteen om het daarna in een houten kast weer op te bouwen. Wanneer ze daarmee klaar is 'schept' ze de bijen met haar blote handen (!) netjes op en zet ze in hun nieuwe thuis. Even een nachtje laten staan totdat ook de laatkomers op de hoogte zijn van de adreswijziging en de overlast van de wilde bijen kan netjes worden weggebracht.

Overigens vermoed ik dat dit slechts met de bijzonder kalme 'Europese' bijen mogelijk is. Er is ooit een 'briljante geest' (ja, dat is sarcasme Sheldon) geweest die dacht dat het wel slim zo zijn om de agressieve Afrikaanse bijensoort naar de Amerika's te brengen. Sommige koninginnen van deze soort wisten al spoedig te ontsnappen en sindsdien is men ook in de Amerika's ongewild 'verblijd' met agressieve Afrikaanse importbijen. Er zijn gevallen bekend waar deze niet zo lieve zoemers mensen dood hebben gestoken (en dan heb ik het dus niet over iemand die alergisch was voor bijensteken maar over echt doodgestoken door teveel gestoken te zijn!).