Sam & Max ep 202: Moai Better Blues
Na enig speurwerk komen de twee op Rapa Nui terecht, beter bekend als Paaseiland. Dit eiland staat op het punt om, met de beroemde stenen hoofden en al, verwoest te worden door een vulkaanuitbarsting. Alleen Sam en Max kunnen de uitbarsting stoppen, door de voeten-aanbiddende zee-chimpansees ervan te overtuigen dat Max de uitverkorene van de goden is, en niet de voormalige kantoor-goudvis Mr. Spatula. Kortom, het spel biedt weer vele knotsgekke situaties, humoristische dialogen en maffe puzzels. Er zitten allerlei verwijzingen in naar conspiracy-theoriën rond buitenaardse wezens en verdwenen beroemdheden zoals Amelia Earhart en Jimmy Hoffa (als je ze niet kent heb je nog een hoop spannende verhalen bij te lezen!), mysteries zoals de Bermuda-driehoek en natuurlijk de oude cultuur van Paaseiland zelf. Zelfs een knipoog naar de televisie-serie Lost is terug te vinden.
De besturing is wederom simpel point-and-click, met uitzondering van een tweetal mini-games. De ene is de uit eerdere afleveringen bekende race-game waarin je bepaalde voorwerpen moet raken of juist ontwijken. Deze mini-game moet minimaal eenmaal succesvol gespeeld worden. Gelukkig is de moeilijkheidsgraad niet erg hoog, de doelgroep van de Sam en Max-games bestaat tenslotte vooral uit adventure-liefhebbers die niet van actie-elementen houden. Door hem nogmaals te spelen (op een iets moeilijker niveau) kun je een extraatje vrijspelen in de vorm van een versiering voor de DeSoto. De andere mini-game is een surfboard-game waarbij je door te balanceren dingen die naar je hoofd worden gesmeten moet zien te ontwijken terwijl je een dienblad draagt. Dit is nog aardig lastig.
De puzzels zijn vooral gebaseerd op het slim gebruik maken van diverse dimensionele portals en op gespreksonderwerpen. Dit is nergens echt moeilijk, maar vereist wel wat inventief denkwerk. Vaak weet je wel wat er van je verwacht wordt, maar hoe je dat voor elkaar krijgt met de mogelijkheden die je binnen het spel hebt, daar ligt de uitdaging. Als je even vast zit is het mogelijk om de moeilijkheidsgraad van het spel iets te verlagen door de hints in te schakelen. Hierin zijn diverse gradaties te onderscheiden van subtiel tot recht-voor-zijn-raap.
Een van de meest genoemde punten van kritiek op het eerste seizoen betrof het steeds maar weer herhalen van dezelfde lokaties en personages. De eerste twee episodes van het tweede seizoen maken dat ruimschoots goed; er zijn volop nieuwe personages terug te vinden en elke aflevering tot nu toe speelt zich grotendeels af in een volledig nieuw gebied. Ook de muziek is geheel in stijl, wat bijdraagt aan het gevoel dat de spellen echt afgebakende hoofdstukken zijn. Deze keer gelukkig ook geen irritante Soda Poppers. De lengte van het spel is voor de zes euro die het kost (bestel alle vijf de afleveringen van seizoen twee ineens en je betaalt 24 euro) prima in orde.
