CD Review: ID&T Trance 2003 Volume 2

Michel (TripleM)
De opzet van ID&T Trance 2003 Volume 2 is simpel. Twee CD's met op iedere CD vijftien nummers. Zo snel en simpel mogelijk aan elkaar gemixt, met als enige doel om tussen de nummers door geen stiltes te laten vallen. Dit album moet het dus duidelijk hebben van de kracht van de nummers zelf.

CD 1

Zo op het eerste gezicht staat deze CD vol met bekende nummers. Zo is Tiësto uiteraard aanwezig, Motorcycle, Paul van Dyk, Signum, G&M Project, RANK 1, Driftwood, noem ze maar op!

Traffic heb ik nu wel genoeg gehoord, maar wil je een goed verkopende trance CD dan is Tiësto haast verplicht. Na één van mijn favoriete nummers, 'As The Rush Comes In', vind ik de Marco V-mix van Paul van Dyk wat minder, wat te dromerig naar mijn zin. Ron van den Beukens 'Timeless' is iets steviger en vind ik al tijden een goed nummer, helaas is ook Signum wat mij betreft iets te dromerig. Leuk als achtergrondmuziekje maar hier word ik nu niet wild van. De heerlijke opbouw in G&M Project laat me deze 'Sunday Afternoon' het volume steeds hoger zetten.

RANK 1 is weer niet mijn stijl, 'Symsonic' is gewoon in geen enkel opzicht origineel (hoewel dit niet altijd vervelend hoeft te zijn) en verveelt me, de vocale partijen in 'Looking For Something' van ERA zorgen wel voor de nodige afwisseling, hoewel dit nummer verder ook nauwelijks uitblinkt. Wederom is het de opbouw die 'Perfect Blend' van Mac J een lekker nummer maakt. Driftwood volgt met 'Anything Goes'. Dat klopt wel, want dit nummer lijkt als twee druppels water op hun vorige. Als je je dan bedenkt dat dat nummer, 'Freeloader', toen het een hit werd al niet gloednieuw was, hoor ik liever geen Driftwood.

Spacediver levert met 'Unspoken' gewoon een oninteressant nummer af, waarin stukken van 'Flight 643' van Tiësto zitten. Afgekeurd. 'Tomahawk' van Silk is een nummer dat redelijk wat originaliteit biedt, maar kan me niet echt boeien. Ook de iets stevigere hekkensluiters van The Gift, Paul Mendez en M.I.K.E. brengen niet veel nieuws onder de zon. Met ongeveer 5 goede nummers van de vijftien is de eerste CD wat mij betreft niet bepaald een aanrader.