Eindelijk aandacht voor mutilaties van vrouwen én mannen door Hamas op 7 oktober

Jippie

Alhoewel de internationale gemeenschap de mutilaties van vrouwen én mannen, barbaarse verkrachtingen en femicide door Hamas op 7 oktober onder het tapijt leek te vegen, komt er nu langzaam aandacht voor dit beestachtige gedrag. De BBC heeft na bewijzen te hebben gezien er aandacht aan besteed en de NOS kwam er dinsdagavond mee.

Hieronder een gedeeltelijke vertaling van ruim 1500 getuigenverslagen. Eind november behandelde een speciale vergadering (van de Knessetcommissie voor de verbetering van de positie van vrouwen en gendergelijkheid) de misdaden die Hamas heeft gepleegd tegen vrouwen tijdens het bloedbad van 7 oktober. Vanwege het stilzwijgen van internationale vrouwenorganisaties hebben ze besloten om dit bewijs te publiceren zoals het is voorgelezen door de politieagenten voor de leden van de commissie.

Het bewijs bestaat uit verzamelde getuigenissen van overlevenden, families van de vermoorde en ontvoerde mensen, personeel van de veiligheidsdiensten en het leger, ZAKA (de nationale eenheid voor identificatie van rampenlichamen), brandweerlieden, eerstehulpverleners en paramedici.

WAARSCHUWING: BEVAT EXTREEM GRAFISCHE BESCHRIJVINGEN VAN SEKSUEEL GEWELD EN VERKRACHTING

"De moorddadige terroristen waren niet tevreden met het vermoorden van onschuldigen, maar documenteerden de moord op hun slachtoffers terwijl ze probeerden te vluchten, ze hielden zich bezig met het ontheiligen en verminken van dode lichamen, waarbij in veel gevallen ledematen werden geamputeerd en lichamen werden verbrand. Ze werkten systematisch en met een plan om massamoord uit te voeren. Een massale uitroeiing van iedereen die hun pad kruiste."

"De omvang van deze terreurdaden is ondoorgrondelijk, zowel wat betreft het aantal slachtoffers en gewonden, als wat betreft de wreedheden, de corruptie, het kwaad en de wreedheid, die allemaal in detail beschreven zijn door getuigen. Een overlevende van het Novafestival beschrijft in zijn getuigenis Het was als een apocalyps van dode lichamen, meisjes zonder kleren, bovenste helften, onderste helften. Mensen doormidden gesneden, mensen afgeslacht, sommigen onthoofd. Er waren meisjes waarvan het bekken was gebroken door de omvang van de gewelddadige verkrachting; hun vagina was daardoor uitgescheurd."

"Een lid van het zoek- en reddingsteam dat werd ingezet op het Nova festival beschrijft: 'Overal lagen lichamen, gewond. Ik zag veel naakte lichamen van vrouwelijke slachtoffers; ik herinner me iemand die in haar borst was geschoten. Een vrouwelijk lid van het extractieteam herinnert zich: "een tent vol lichamen, lichamen met hun handen op hun rug gebonden. Ik herinner me een lichaam van een vrouw die uit haar genitaliën bloedde."

"Een andere getuige beschreef: 'tonnen lichamen verminkt in het hoofd en de nek, verpletterde hoofden, het lichaam van een vrouw met haar jeans rond haar knieën naar beneden getrokken. Hoofden zonder lichaam, meestal mannen. Een lichaam met een mes dat uit de kaak stak."

"Er waren veel schotwonden, geweervuur gericht op de genitaliën van mannen, schotwonden in de maagstreek, in de ledematen en in de billen", zei een andere getuige. Ze hadden een obsessie voor genitaliën, van zowel mannen als vrouwen. We zagen vrouwen van wie de borsten waren afgesneden. We zagen veel mannen van wie de genitaliën waren verwijderd."

Een vrouwelijke overlevende van het Nova festival beschreef: "Het begon met een meisje met kort haar, ik zag haar niet tijdens het feest. Ik zag een situatie waarin ze op haar knieën zat te bedelen. Een terrorist stond over haar heen en spuugde op haar gezicht. Hij filmde haar en schoot toen op haar hoofd. Het gebied waar we ons verstopten - daar brachten ze alle vrouwen heen, zelfs onthoofde hoofden van vrouwen."

"Er was een situatie waarbij ze iemand voorover bogen en toen verkrachtten ze haar en gaven haar door aan elkaar. Ze waren gekleed als soldaten, ik hoorde geschreeuw in het Arabisch. Het meisje dat ze verkrachtten leefde nog, ze stond op haar voeten en bloedde uit haar rug."

"Er was nog iemand waarvan ik me herinner dat de terrorist aan haar haar trok. Ze was niet gekleed, hij sneed een van haar borsten af, gooide die op de grond en begon ermee te spelen terwijl hij haar nog steeds rondtrok. Een van hen penetreerde haar en schoot haar toen in het hoofd. Hij keek niet eens op, hij schoot haar door het hoofd terwijl zijn broek nog op zijn knieën hing."

Aanvullende getuigenissen van de zoek- en reddingsteams verwijzen naar een woonhuis in een van de dorpen waar de terroristen het bloedbad aanrichtten: "In de douche lag het lichaam van een vrouw, vastgebonden. Ze was naakt van onderen. Haar lichaam lag in de hoek, haar handen vastgebonden."

Een andere getuige herinnert zich: "Ik zag een oudere vrouw, naakt zonder ondergoed." Een andere getuige beschrijft: "Tussen de huizen vonden we een lichaam, tussen het puin zagen we alleen het hoofd en de nek. Haar mond was vastgebonden met een soort stof, het lichaam was naakt."

Eerder beschreef Shlomit Landes haar ervaring op de Shura basis: "Vrouwen waren slachtoffer van seksueel geweld, vrouwen werden misbruikt simpelweg omdat ze vrouw zijn, inclusief zwangere vrouwen. Op de Shura-basis zagen we de verschrikkingen. Niets bereidde ons voor op wat we daar te zien kregen. We zagen op de lichamen van de slachtoffers de omvang van het geweld en het kwaad. Als iemand twijfelt aan de waarheid van deze verhalen, moet hij de beelden maar gaan kijken want deze zijn niet te weerleggen."

"We zagen de lichamen van vrouwen die waren neergeschoten, degenen die in het midden van hun gezicht waren geschoten, en niet toevallig. We zagen mensen die op gevoelige plekken van hun lichaam waren neergeschoten. We zagen lichamen die waren vastgebonden, lichamen die bepaalde ledematen en geslachtsorganen misten, omdat die door de moordenaars waren afgesneden. We zagen het bloed en het lijden."

"We zagen onder deze lichamen vrouwen en meisjes. We zagen de kleine lijkzakken met de lichamen van dode kinderen, meisjes en jongens, sommigen als hele families binnengebracht. En we zagen de lichamen van ouders naast hun kinderen, soms in een omhelzing. We konden het niet helpen ons de laatste momenten in te beelden die deze families beleefden met elkaar voordat ze afgeslacht werden."

"We zagen de jonge vrouwen in hun modieuze jeans of in comfortabele festivalkleding, de meisjes met tatoeages die uit waren gegaan om te feesten, we zagen lichamen met damesschoenen, we zagen hun lange haar bedekt met bloed, de gevreesde lokken, de kleding die de slachtoffers van plan waren te dragen om te gaan werken, of om feest te vieren, of gewoon om bij hun kinderen te zijn."

"We zagen hun glimmende, fonkelende nagellak. We leerden dat gelpolish bestand is tegen bloedbaden. Iets dat voor vrouwen een symbool van plezier en zelfzorg was, is voor ons een toonbeeld geworden van het gedood worden, het verlies van de vrouwelijkheid, en van het misbruik door Hamas."

"Als politie zijn we gewend getuigenverklaringen te verzamelen en hard te werken om criminelen voor het gerecht te brengen en slachtoffers te helpen. In dit geval hebben vrouwen niet alleen te maken gehad met misbruik en aanranding, maar de meesten van hen zijn vermoord. Ze zijn hier niet om hun verhaal te vertellen. We zullen in dit geval niet de kans krijgen om hun verhaal af te sluiten."

"Hetzelfde geldt voor de getuigen van de wreedheden, de meesten van hen zijn ook vermoord. Onder de overlevenden zijn veel kinderen en met hen hebben we nog niet gesproken. Het is onwaarschijnlijk dat we met hen kunnen spreken gezien de diepte van het trauma. We nemen aan dat de gijzelaars hier ook informatie over hebben. Het lijkt erop dat we nog steeds de omvang en de diepte van de wreedheden niet kennen."

"We blijven werken aan het verzamelen van de details van deze onvoorstelbare wreedheden. We moeten de misdaden die hier op 7 oktober hebben plaatsgevonden onder de aandacht brengen van de wereld, de wereld die vaak spreekt over het recht om in veiligheid te leven en de rechten van vrouwen."