[Special] Terugblik Sydney 2000

KDe Olympische Spelen in Peking zijn in volle gang. FOK!sport blikt terug op een aantal vorige edities van de Olympische Spelen. Nu kijken we terug naar de voor Nederland meest succesvolle Olympische Spelen ooit, die van 2000 in Sydney.

Algemeen
De Olympische Spelen van het jaar 2000 werden gehouden in Sydney. De Australische stad kreeg de voorkeur boven Peking, Berlijn en Istanbul. De Spelen van Sydney worden door veel mensen beschouwd als de beste ooit. Niet alleen vanwege de uitstekende organisatie, maar ook vooral vanwege de enthousiaste Australische bevolking.

Het Olympisch vuur werd ontstoken door Cathy Freeman. Ze was een atlete die wereldkampioen was op de 400 meter. Belangrijke bijkomstigheid was dat Freeman een Aboriginal was. De aboriginals zijn de oorspronkelijke bewoners van Australië, maar decennia lang slecht behandeld door de rest van de bevolking.

Het brons
Nederland won in Sydney vier bronzen medailles. Pieter van den Hoogenband won brons op 50 meter vrije slag. Hij won bovendien een bronzen medaille op de 4x200 meter vrije slag, samen met Johan Kenkhuis, Marcel Wouda en Martijn Zuijdweg.

De Nederlandse hockeysters waren één van de favorieten voor goud, maar het toernooi verliep zeer teleurstellend. Er werd onder meer met 5-0 verloren van Australië. De strijd om het brons was na een moeizaam toernooi het maximaal haalbare, daarin werd met 2-0 gewonnen van Spanje.

Voor het eerst sinds 1920 werd er een medaille gewonnen in het handboogschieten. Wietse van Alten verloor nipt de halve finale, maar won vervolgens wel de strijd om het brons.

Internationaal
De grote ster van de Olympische Spelen was Marion Jones. De Amerikaanse won goud op de 100 meter, de 200 meter en de 4x400 meter. Daarnaast won ze ook nog twee keer brons, op de 4x100 meter en het verspringen. Jaren later bleek dat Jones haar medailles te danken had aan dopinggebruik. In 2007 verloor ze haar medailles. De 100 meter bij de mannen werd gewonnen door de wereldkampioen van dat moment Maurice Greene. Het speerwerpen werd net als in 1992 en 1996 gewonnen door Jan Zelezny. Voor de Australiërs was het goud van Cathy Freeman het hoogtepunt.

Een unieke prestatie was er voor de Britse roeier Steve Redgrave. Hij won op zijn vijfde achtereenvolgende Spelen goud. Ditmaal in de vier-zonder. Redgrave is hiermee de succesvolste roeier ooit.

De grote man van het turntoernooi is de Rus Alexei Nemov. Hij won zes medailles. Goud in de meerkamp en op de rekstok, zilver op vloer en brons op de brug, voltige en de landenwedstrijd. Bij de dames werd de meerkamp aanvankelijk gewonnen door Andrea Raducan. Ze werd echter betrapt op het verboden middel pseudo-efidrine. Een middel om verkoudheid te onderdrukken dat was verstrekt door teamdoktor. Protesten hielpen echter niet en het goud ging naar haar landgenote Simone Amanar.

Het zilver
Nederland won in Sydney negen zilveren medailles. Gouddelvers Leontien van Moorsel en Inge de Bruin wonnen beide één zilveren medaille. Van Moorsel deed dit bij het wielrennen op de baan op het onderdeel puntenkoers. De Bruin won zilver op de 4x100 meter vrije slag estafette. Ze deed dit samen met haar teamgenoten Manon van Rooijen, Wilma van Rijn-Van Hofwegen en Thamar Henneken.

Margriet Matthijsse was bij het zeilen de grote favoriet in de Europe-klasse. Ze was hierop vier jaar lang ongeslagen, maar moest in Sydney genoegen nemen met 'slechts' zilver. In de paardensport werd tweemaal zilver gewonnen. In de dressuur werd Nederland tweede achter traditiegetrouw Duitsland. Verrassend was het zilver van Albert Voorn bij de springruiters.

Een andere verrassende zilveren medaille was er in het tennis. Het damesdubbelduo Miriam Oremans en Kristie Boogert haalde de finale. Daarin waren de zusjes Venus en Serena Williams een maatje te groot, 6-1 en 6-1.

Tot slot werden er ook in het roeien nog drie zilveren medailles gewonnen. In de dubbel twee was er zilver voor het duo Eeke van Nes en Pieta van Dishoeck. Ook de dames acht werd tweede, evenals heren in de dubbel vier.

De teleurstellingen
Ondanks dat de Spelen van Sydney voor Nederland de meest succesvolle ooit waren, stelden er ook een aantal sporters teleur. Bij het zwemmen werd 4x100 meter vrije slag beschouwd als een zekere medaille. Het ging echter al in de series mis toen Nederland gediskwalificeerd werd na een foutieve wissel. Op Mark Huizinga na stelden ook alle Judoka's teleur. Niemand haalde verder een medaille. De waterpolodames zagen zichzelf als titelkandidaat, maar werden teleurstellend vierde.

Marie-José Perec werd als grootste concurrente gezien voor Cathy Freeman. Ze verliet echter plotseling vlak voor de wedstrijden het olympisch dorp. Alexandr Karelin was de Olympisch kampioen Grieks-Romeins worstelen in het superzwaargewicht van 1988, 1992 en 1996. Hij was al dertien jaar lang ongeslagen en Sydney 2000 zou zijn laatste toernooi worden. Tijdens de finale, wat de laatste wedstrijd in zijn indrukwekkende carrière was, ging het echter mis. Hij verloor van de Amerikaan Rulon Gardner.

Het goud
Maar liefst twaalf gouden medailles won Nederland in Sydney. Drie personen zorgden voor een groot aandeel hierin. Inge de Bruin won drie keer goud. Op de 100 meter vlinderslag, de 100 meter vrije slag en de 50 meter vrije slag. Tevens zwom ze op alle drie de afstanden een wereldrecord.

Ook Leontien van Moorsel won drie keer goud. De eerste won ze op de baan op de individuele achtervolging. Ze klopte in de finale Marion Clignet. Vervolgens won ze in de wegwedstrijd de massasprint en was ze ook in de tijdrit de beste.

Pieter van den Hoogenband won in Sydney twee keer goud. Op de 200 meter vrije slag zorgde hij voor een stunt door de lokale favoriet Ian Thorpe te kloppen. Ook op de 100 meter vrije slag was was 'VDH' de sterkste. Zijn grote rivaal Alexander Popov werd tweede.

Verder was er ook nog goud voor Mark Huizinga. Hij won al zijn partijen op ippon. Anky van Grunsven won na vele zilveren medailles eindelijk goud, in wat de laatste wedstrijd van haar paard Bonfire was. Ook was er nog goud voor Jeroen Dubbeldam. Hij bleef op De Sjiem foutloos in de barrage en bleef zo zijn landgenoot Albert Voorn voor.

Tot slot was er nog goud voor de hockeyers. Het toernooi verliep zeer moeizaam en Nederland leek al na de poulefase uitgeschakeld. Duitsland hoefde immers alleen nog nog maar te winnen van Groot-Brittannië. De Duitsers gingen echter zeer verrassend onderuit, waardoor Nederland alsnog de halve finales haalde. Daarin werd na strafballen gewonnen van Australië, waarna in de finale Zuid-Korea de tegenstander was. Na de reguliere speeltijd was het 3-3, Stephan Veen maakte alle Nederlandse doelpunten. Het liep uit op strafballen en daarin bleek Nederland de sterkste. Veen scoorde de laatste strafbal en beëindigde zo op mooie wijze zijn carrière.