[Tour] Een slagveld

Er vielen gaten in de groep
En favorieten op hun reet
Maar sprinten konden ze nog wel
Gaviria won aan de meet

De eerste etappe. Een sprintersetappe. Dat klopte. De hele dag rustig. Dat klopte ook. Maar op tien kilometer van de streep sloeg de vlam in de pan. Er was een valpartij en later nog eentje. Froome ging graan oogsten in het veld. Porte was weer eens gevallen. Yates lag op zijn kont. Bernal weet nu ook wat ‘chute ’betekent en die arme Quintana kreeg alleen een lekke band, maar wel op 700 meter van de veilige 3 kilometer. Ik ben benieuwd of Sky alle advocaten gaat inzetten om de groepen die op achterstand lagen in dezelfde tijd als de winnaar te krijgen.

Gaviria won en achter hem kwamen nog meer sprinters, zoals verwacht. Het was dus inderdaad een sprintersetappe, maar geen gewone. Ondertussen zal Dumoulin wel in zijn vuistje lachen.
 
De uitzendingen van de Tour beginnen de eerste etappes vroeg vanwege het WK voetbal. Al om elf uur kwamen Dijkstra en Ducrot dus onze huiskamer binnen. Er waren drie koplopers en een rustig peloton, kortom, de Tour was begonnen.

Ik wist al meteen zeker dat we het vandaag zouden moeten doen met de mooie plaatjes van de Vendée, want toen de vluchter iets meer dan drie minuten hadden, kwamen de renners van de sprintersploegen al op kop van het peloton.

Dit jaar heeft de NOS iemand op een motor gezet die met de renners meerijdt. Sebastiaan Timmermans. Af en toe vertelt hij dan iets dat totaal niet relevant is, maar het is even  een afwisseling met het commentaar van D&D.

Het eerste uur werd afgelegd in 48 kilometer per uur. Herbert ging het nog even navragen bij Sebastiaan Timmermans, maar het was echt waar. En zo bleek maar weer dat Sebastiaan zijn nut had.

Toen Herbert over Tolhoek en het marathonschaatsen begon, wist ik zeker dat er vandaag weinig koers was. Het was dus lange tijd: strandje, stadje, kasteeltje, zeilbootje, en zeetje. Totdat de renners landinwaarts draaiden. In de voorbeschouwingen had men het erover dat daar de wind een rol zou kunnen spelen, maar er was niet veel wind.

De Tour was nog ver van de Katharen, maar Herbert had in de Vendée de Hugenoten gevonden. Nu ben ik toevallig een nazaat van de Hugenoten. Althans, het kan zijn dat mijn voorouders met Prins Willem van Oranje uit Duitsland zijn gekomen of ze zijn met de Hugenoten meegekomen uit Frakrijk. Ik kies dus maar voor het laatste.

Er kwam een tussensprint aan op 81 kilometer van de finish en vijf kilometer daarvoor had Matthews iets en moest worden teruggebracht naar het peloton en dan nog helemaal naar voren. Ik was benieuwd of het ging lukken.  Het bleek niet echt gelukt, want ik zag hem niet bij de eersten van het peloton. Gaviria en Kittel wel.

Even voor de tussensprint hadden we het eerste slachtoffer van een valpartij. Craddock. Hij had zijn rugnummers 13 ook niet allebei omgedraaid. Stom!

Er kwam ook nog een colletje van de vierde categorie. Er kwam dus een bergtrui.

Zo’n veertig kilometer van de streep kwamen de kopmannen van de ploegen voorin kijken. Zou er dan toch genoeg wind zijn voor waaiers? Ze gingen daar namelijk van de kust af. Het bleek loos alarm.

Bonje in de kopgroep even voor het klimmetje. Offredo ging weg en de andere twee waren het niet eens wie erachter zou rijden. Het duurde niet lang en toen was de vrede weer gesloten en waren ze samen. Het klimmetje zelf was maar een kutklimmetje. Ledanois mag vanavond de bolletjestrui aantrekken.

En toen kwam er op 10 kilometer van de streep een grotere valpartij met Démare en Froome, Porte, Yates en Bernal. Quinana kreeg een lekken band. Ineens gingen de favorieten naar de kloten. Dat is toch al een achterstand voor Froompie van bijna een minuut en de Tour moet eigenlijk nog beginnen. Dat wordt werk aan de winkel.

Tweet van de dag: Miriam: Ongelofelijk de hele kustlijn, het gehele strand in de Vendée is leeg?!?! Hier in NL kun je over de koppen lopen. Ik ga verhuizen.

Opmerking van de dag: Herbert: De hectiek in de finale die gaat ontsporen.

De rit van morgen

De startplaats van morgen stelt helemaal niets voor met z’n 1800 inwoners en de finishplaats is alleen bekend van de vijf aankomsten die er heel lang geleden zijn geweest. Maar niet ver van de finishplaats ligt een interessanter plaatsje, een vissersplaatsje: St Gilles-Croix-de Vie. Uit dat plaatsje komen de lekkerste sardines van de Vendée en waarschijnlijk ook van heel Frankrijk en misschien zelf wel van de hele wereld.

De Vendée is bekend om drie dingen: sardines, zeezout en Thalasso. Het zeezout komt uit een ander kustplaatsje van de Vendée: Noirmoutier. Thalassotherapie is een zeewater therapie. Je kunt rugmassage krijgen met Ayurvedische olie in combinatie met warm waterstralen. Iets anders dus dan tantramassage, maar ook heel lekker.

De lekkerste sardines komen dus uit St Gilles-Croix-de Vie. Die sardines noemt men de champagne in blik, want de meeste sardines worden ingeblikt. ‘La Perle des Dieux’ is een autoriteit op het gebied van sardines. Hun sardine-oogst wordt op de blikken aangeduid als Millésime en sardines met zo’n aanduiding zijn van superieure kwaliteit. Zo’n blik kun je rustig tien jaar bewaren, maar hij wordt er niet lekkerder door zoals bij oude wijn het geval is en ook bij oude columnisten.

Ik weet niet of de renners sardines uit dat vissersplaatsje bij hun pasta zullen eten als ze gefinisht zijn, maar zo’n heerlijke rugmassage is natuurlijk zeer welkom, al zullen hun masseurs zich wel voornamelijk met de benen bezig houden. Die moeten goed zijn, want de volgende dag wacht een ploegentijdrit.