Pannenkoekenhuis De Waterpoort

Als democraat heb ik ditmaal mijn fans de keuze laten maken tussen een pizzeria en een pannenkoekenrestaurant. Eerlijk gezegd verbaasde het me niet dat de echte Bommelsche lekkerbekjes voor de pannenkoek kozen. Mede door de heerlijke lekkerbekjes en andere niet zelf te vangen vis, van onder andere vishandel Bronk. Daar genieten ze iedere week al van. Verandering van spijs heeft nu eenmaal andere eisen. Ik denk ook dat de enige niet echte Bommelse lekkerbek, in Bommel, Jaap de visboer is die voor de pizzeria heeft gekozen.

Stropen deed Piet de Kolf, m'n opa, al. Kaf van het koren. Bariton in het gezang. Zelf had ik weinig keus wat betreft het pannenkoekenrestaurant. Er is er een in Zaltbommel. Qua pannenkoekenmeneus. Ben vaak in die horecagelegenheid geweest. Toen heette het echter nog Café De Taveerne. Ik ben er regelmatig als een strooppannenkoek uitgerold. Me er thuis voelen mocht dus geen probleem zijn. De tap was altijd open. Wat hebben we er veel gezopen.
Het etablissement is trouwens schitterend gelegen, onder de Waterpoort met uitzicht op de Waal. Inmiddels schedel kaal. Mooi geschermd wordt er nog met zwaard en degen. Bij binnenkomst natuurlijk mijn traditionele grapje. Of de meeste gasten, net als ik, via zet-mail reserveren ? 'Meneer, u hoeft hier niet te reserveren.' IJs werd niet gebroken. Scheelde niet veel. De gastheer was verder erg hoffelijk en wees me een mooi tafeltje aan, met een mooi uitzicht op de Waterstraat. Rechts van me zag ik Cafetaria TIGO staan, links slijterij Luc van Boort. Bij beide veel tijd versleten. Dus een warm gevoel van binnen. Nu mijn maag nog een warm gevoel geven. Lekker schransen zoals het hoort. Geen man overboord. Kees is met z'n boot vlakbij gelegen.

Ik had begrepen dat zo'n pannenkoek nogal vult, dat je al snel het volume onderschat. Dus geen voorafje. Het was bij uitzondering eens een zonnige dag, dus keus viel op een lekker glas ice-tea. Ik koos verder voor de spekpannenkoek met ananas, kaas en stroop. De gastheer probeerde me nog over te halen er een salade bij te nemen. Goed bedoeld, maar ik vind dat als je eenmaal lekker vet gaat eten er geen semi-gezond konijnenvoer bij hoort. Als je aan de lijn bent en biologisch gekweekte zeewier eet, neem je als toetje ook geen HEMA-rookworst. Nagerecht kon ik nadien altijd nog tijdens het uitbuiken bestellen. Dorst lessen bovendien.
Het leuke van een pannenkoekenrestaurant is dat het ook naar pannenkoeken ruikt. Ik wilde bijna gaan vragen of ik de klopper mocht schoonlikken, zoals bij moeke vroeger. Maar dat doen ze tegenwoordig met een elektrische staafmixer. Voor je het weet zit je tong ertussen. Dan zou het Herman van Tongerloos zijn geworden.

Het was gezellig onrustig door de vele kinderen. Die mogen daar voor de halve prijs eten als ze hebben afgezwommen. Normaal stikt het van de Marokkanen in Bommel. Hier waren ze op de vingers van één hand te tellen. Toch een voordeel van het afschaffen van het schoolzwemmen.

De dampende pannenkoek werd voor me neergezet. Het aroma kwam me tegemoet. M'n neusharen begonnen te tintelen van opwinding. Ik moest niet in de zon kijken, anders zou de stroop vervangen worden door niespoeder. Je hebt de neiging hem door midden te snijden, maar dat is not done. Spaghetti kort je ook niet in met mes en vork. Nadat ik mijn handtekening op de pannenkoek had gestroopt, sneed ik er een mooi driehoekje uit. Zorgvuldig, zonder dat de stroop ervan afgleed, bracht ik hem naar mijn mond. Een hele kunst, maar jarenlange ervaring doet wonderen. Hij was perfect op temperatuur. De kaas was heerlijk versmolten met de pannenkoek. De ananas was lekker zoet zonder zoetsappig te zijn. Dit was echt een koekje van eigen deeg.
Na de laatste hap te hebben weggespoeld, kon ik niet anders dan concluderen dat Café De Taveerne een waardige opvolger had gekregen.

Ik rolde nu niet dronken de kroeg uit. Hoefde niet laveloos onder de waterpoort gebukt te gaan, omdat ik laveloos was geweest. Last van m'n schouder? Heel wat jaartjes ouder, maar wat een feest.
Ik liep de Waterstraat in, liep langs de TIGO. Moest Anton wel feliciteren, met het kampioenschap van zijn NEC. Het was een warme begroeting, afgerekend met het lekkerste koude ijs van Bommel.

Taveerne en TIGO beide een 8. Wat een mooi culinair stadje hebben we toch.