Para...plu! (de regenstrijd 1)
Nog vijf minuutjes en dan moet ik echt gaan. Het is al ruim een half uur aan het regenen, maar nu is het net weer even droog. Reden genoeg om te twijfelen waarmee ik me ga weren tegen de regen. Dit zijn namelijk van die dingen om je écht druk om te maken. Vergeet al die oorlogen, want ik moet over enkele ogenblikken strijden tegen de regen.. of niet.
De tijd tikt door en de regen stopt. Na een minuut regent het weer, gevolgd door de kortste droge periode uit de geschiedenis, want één seconde later regent het weer, nog even druppelt het een beetje en nu miezert het weer. Een Poncho, een plu of moet ik mijn regenpak aan?
Bij die laatste heb ik de garantie dat ik droog overkom, maar de tijd dat ik bezig ben met aan- en uittrekken is kostbaar, bovendien klopt mijn droog-overkom-garantie-theorie eigenlijk niet helemaal of beter gezegd; helemaal niet! Een regenpak heeft namelijk de leuke bijkomstigheid dat je intern behoorlijk nat wordt. Bij aankomst op de plaats van bestemming ben je vaak natter van binnen dan van buiten!
Ik kan het wel af met mijn paraplu deze keer, denk ik. Al fietsend zoek ik naar de perfecte non-wind hoek voor mijn plu op de fiets. Elke seconde draai ik mijn plu, para word ik er van. Shit! Een windvlaag! Altijd klapt die plu open en altijd probeer ik 'm dan weer tegen de wind in, terug te krijgen in model. Zo sterk is die wind niet, maar door mijn onbewust tot vlieger look-a-like gemaakte plu, schiet ik af en toe toch wel wat centimeters van mijn zadel. Het is keihard werken en met de meest onnatuurlijke armbewegingen lukt het me toch om 'slechts' driekwart van mijn lichaam nat te laten worden.
Acda en De Munnik beweren dat het zonnestralen regent, maar ik heb het nooit zo ervaren. Ik ben nog nooit kurkdroog op mijn bestemming aangekomen door de stortvloed aan zonnestralen. Wanneer ik op het eind van de dag mijn route weer naar huis fiets vergezeld met de nodige zonnestralen, zie ik overal geraamtes van plu’s liggen langs de weg. Ik pink een traantje weg. Zonder pardon worden ze zomaar overal langs de kant van de weg gedumpt.
Ik kijk nog even naar boven en beloof dat ik mijn aanstaande paraplu niet meer bloot zal stellen aan rukwinden op de fiets. Laat ik de poncho eens proberen... in deel 2.
