Marlou: soep met balletjes?

Veel mensen denken dat ik alleen van lekker eten, drank, muziek en naar mooie vrouwen kijken hou. En dat is ook zo. Maar eigenlijk ben ik nog veel meer een sportman. Als kind deed ik aan turnen en won in die sport wedstrijden. Voor gymnastiek had ik een negen op de lagere school en ook op de MULO. Op de MULO was het trouwens mijn enige voldoende, want ik vond alleen gymnastiek leuk. Daarom ben ik maar op mijn veertiende gaan werken. Later, veel later, heb ik de rest nog wel geleerd.
Ik heb voor mijn bedrijf getafeltennist in de overgangsklasse. Ik heb zelfs competitie midgetgolf gespeeld. Tegenwoordig tennis ik vaak, doe ik aan diepzeeduiken, loop ik regelmatig tien kilometers en halve marathons en heb ik vorig jaar voor het eerst een marathon gelopen. Die van Rotterdam. Ik train drie tot vier keer per week voor het hardlopen. Ik fiets iedere dag en als het goed weer is, fiets ik twee tot drie keer per week tussen de vijftig en tweehonderd kilometer. Vaak samen met mijn vrouw. We houden ieder jaar fietsvakanties. In de tropen of in Europa. We gaan ook nogal eens zwemmen en wandelen. We gaan tweemaal per jaar skiën en ik snooker iedere week.

Ik ga dus ook altijd op 1 januari naar Scheveningen voor de Nieuwjaarsduik. Om te kijken weliswaar. Ik ben dan wel een sportman, maar niet gek. Je gaat toch ook niet in je blote reet skiën in Oostenrijk? Je moet er ook nog twee euro voor betalen en ik betaal al nooit om een stijve lul te krijgen, dus zeker niet om hem maatje pink te laten worden. Er zijn echter een paar bikkels van onze hardloopgroep die wel altijd in de ijskoude zee duiken en ik moedig ze dan aan.
Dit jaar was het weer drukker dan de vorige jaren. Ongeveer zesentachtighonderd deelnemers. Een zee van oranje mutsjes. Het lijkt wel of het ieder jaar drukker wordt. Maar niet met echte duikers, hoor. De duik is gepland van twaalf uur tot half twee, maar de meeste duikers komen na een minuutje alweer het water uit en hebben alleen natte voeten. Ik denk dat het hen gewoon om de erwtensoep en het Unox-mutsje gaat. Het kan ook zijn, dat ze ergens anders op uit zijn. De meisjes vooral. Sinds vorig jaar kunnen meisjes namelijk worden uitgekozen door de Telegraaf als Unox-meisje en dat is erg aantrekkelijk natuurlijk.
Behulpzaam als ik ben, heb ik alvast voor de Telegraaf gekeken wie ik zou kiezen, maar er waren zoveel leuke meisjes die voor een worst in aanmerking kwamen, dat het moeilijk was om een keuze te maken. Ik heb er genoeg gezien, maar die zijn niet door de Telegraaf gekozen.

Het nieuwe worstenmeisje heet Bakker en niet Slager.
De meningen over Marlou zijn verdeeld. Als we een vergelijking met vorig jaar mogen maken, dan hadden we toen een Unox-soepje met ballen en nu eentje met balletjes.
Maar Luca was vegetariër en Marlou houdt wel van worst. Dus we zullen haar binnenkort nog wel in allerlei reclames van de worstenfabrikant tegenkomen. En terecht. Ik vind Marlou eigenlijk leuker dan Luca. Bovendien is haar prestatie groter dan die van Luca, want die had minder moeite om te blijven drijven na de duik. Vanwege die luchtkussens op haar borst. Ik ben maar een klein mannetje met niet al te grote handen, dus het is logisch dat ik niet op vrouwen met grote tieten val. Toch is ook Marlou wel een meisje met inhoud. Je kunt haar niet oppervlakkig noemen.
Ik kijk eigenlijk nooit bewust reclame, maar als Marlou er in gaat meespelen, dan wil ik wel kijken. De vorige reclame van Unox met die kale Jan Vayne vond ik niet zo leuk, maar als Marlou nou laat zien dat ze kaal is, dan weet ik zeker dat er ineens veel meer worsten worden verkocht.

Maar waarom kiest de Telegraaf eigenlijk een meisje voor Unox? Het gaat toch om een worstenmaker? Waarom niet een lekkere boy met een echte Unox-worst. Niet die magere rookworst, die door te dikke mensen wordt gegeten omdat ze denken dat ze daar dan van afvallen, maar een echte, stevige halfponder. Niet dat ik daar een voorstander van ben, want ik zie nog liever Catherine Keyl naakt dan welke lekkere boy dan ook, maar het gaat om het idee. Wat heeft een meisje meer te maken met een rookworst dan een jongen? Dat een meisje reclame voor Zeeuws Meisje maakt, is normaal. Een lekker parfummetje? OK. Maar als een meisje van zeventien door de Telegraaf wordt uitgekozen als worstenmeisje van het jaar 2010 en ‘Branding-Babe’ wordt genoemd, dan krijg ik de indruk dat het niet om het oranje Unox-mutsje gaat, maar om een ander mutsje. Nou is Juul Paradijs wel een XXXL-lul, maar om daar nou een zeventienjarig mutsje voor te zoeken, vind ik wat te ver gaan. Wat voor criteria hanteert de Telegraaf trouwens? Stel, dat Marlou een oranje hoofddoekje had gedragen in plaats van een mutsje, zou ze dan ook zijn gekozen? Zou trouwens wel een leuk gezicht zijn geweest. Een oranje hoofddoekje met UNOX er op, maar dan moet het wel om een runderrookworst gaan natuurlijk. Er zijn volgens mij helemaal geen criteria gesteld door de Telegraaf. Daarom slaat die opmerking van Luca, dat Marlou voor een Branding-Babe te kleine borsten heeft, ook helemaal nergens op. Waar staat dat het Unox-meisje grote prammen moet hebben? Die worst moet in haar mond en niet tussen haar tieten. Daar zijn weer andere worsten voor.
Marlou hoort ook helemaal niet bij de krant van Wakker Nederland, want Marlou Bakker was niet wakker. Ze had maar drie kwartier geslapen na een heftige nacht. Er wordt gezegd, dat ze zo gek is als een deur. Dat denk ik ook wel, want wie gaat er nu nog slapen als je na drie kwartier alweer op moet?
Maar van mij mag ze de nieuwe Unox-muts zijn. Ik denk wel dat ik haar mag. Ze heeft een lief tongetje zag ik op een foto. Ik ben persoonlijk echter meer voor een ander soort oranje mutsje. En het merk wat daarop staat, is nog beter tegen de kou dan erwtensoep met worst. Het zit in een klein flesje en is alleen maar lekker als het ijs- en ijskoud is.