Snowboarden
Verder had ik het erg naar m'n zin hoor. Je moet het toch een keer leren, ik kon ook niet meteen fietsen toen ik op een fietsstapte en daar heb ik nog steeds plezier van dat ik het kan (niet dat ik nog zoveel fiets hier, maar t gaat om het idee he).
Ik was dus zaterdag aan het snowboarden in het plaatselijk ski-resort. Na een busreis van zo'n huur (plaatselijk is ook maar relatief) waren we dan toch eindelijk op bestemming en kon ik van meer dan twee personen de Engelse taal aanhoren (leuk zo'n bus vol chinezen).
Na een les van anderhalf uur en lunch in een 'gezellige' overvolle cafetaria waarin iedereen in dampende jassen met veel te grote en lompe schoenen aan zit te eten werd ik vrijgelaten en was het tijd om op mezelf verder te gaan. Het ging al wat beter, maar het blijft toch lastig hoor.
Na het snowboarden zowaar Nederlanders tegen gekomen. Ja echte, dus niet van die geimmigreerde halflingen, maar rasechte Nederlanders die ook Nederlands praten zonder Engels accent enzo en die Hoi zeggen als ze je begroeten. Geweldig 
En daarna mocht ik weer gezellig in de bus met chinezen om aan de terugtocht te beginnen. Die was nog erger dan de heenreis want nu had ik ook nog last van de blauwe plekken.
Achja, je moet er wat voor over hebben he. Ik had een leuke dag 
