De Meningokokkenprik
Een dikke enveloppe viel op de deurmat, er zat een stapel papieren in met als centrale onderwerp: Meningokokken. Ik viel in de prikdoelgroep en moest me dus richting de andere kant van de stad te begeven om in de schaatshal cq sporthal mij te laten prikken. Ondanks dat het niet verplicht was besloot ik toch te gaan, na een documentaire over een jongetje dat het gekregen had en een week later dood was leek het me wel zo veilig. Het zonnetje scheen, de lucht was blauw en ik stapte op de fiets. Een beetje klungelig zwalkte ik door de stad op zoek naar de juiste weg, want bordjes doen ze niet aan. Iedereen weet toch waar het zwembad en de ijsbaan zijn Gelukkig was ik niet de enige die geprikt moest worden en nadat ik de wijk uit was kon ik redelijk rustig achter een stroom jongeren aan fietsen. Die moeten vast ook geprikt, dacht ik. Twee bij twee werd de groep voor me kleiner, maar gelukkig bleven er twee over die mij er heen loodste.
Een enorme berg fietsen merkten de plaats waar de ingang zat, vele kindjes en jongeren liepen en hingen daar rond. Ouders die hun baby's susten met knuffels, ijsjes en ballonen. Nee, we gaan niet naar het zwembad. Je krijgt een prikje, waarop het kind vervolgens hard de andere kant op begon te trekken. De sporthal was zo slim geweest om hun ijstentje bij de ingang te zetten om zulke tegendraadse kinderen ook weer gerust te stellen.
In de ontvangst hal stonden drie muzikale clowns te doen alsof het een feestje was en een groepje kinderen dat net kon lopen stond er helemaal uit hun dak te gaan, de disco is er niks bij
Vervolgens in de rij waar de oproep kaart werd gecontroleerd, nog een rij waar de kaart werd omgeruild voor een briefje met je naam en toen in de rij voor de prik.Een hoop huilende kindertjes ging voor me aan en toen ik aan de beurt was, was het zo weer voorbij. De hele prik stelde eigenlijk niks voor, maar toch waren er velen die het niet met mij eens leken te zijn.
Bij het ijsco stalletje waren velen die vonden dat ze nu wel een ijsje verdiend hadden. En nu weer naar school hoor Marije, nee we gaan niet naar huis. Ik wel, ik ben gelukkig al vrij en duik weer lekker achter mn PCtje
