'Geleerden ontdekken onzichtbaarheidsschild'
Wetenschappers van de University of Pennsylvania in Philadelphia hebben een interessante ontdekking gedaan op het gebied van de plasmonics. Zij hebben een soort oppervlak ontdekt dat zo goed als onzichtbaar maakt. De onderzoekers Andrea Alù en Nader Engheta hebben een voorstel weten op te stellen dat voldoet aan elke geldende Natuurkundewet. Anders dan in voorgaande onderzoeken maken zij geen gebruik van het kameleon-principe, waarbij een oppervlak gekleurd wordt om z'n achtergrond te verbergen. De nieuwe vondst doet meer denken aan de techniek die de Romulans in de Star Trek aflevering "Balance of Terror" in 1966 gebruikten. Zij konden hun ruimteschepen met een druk op de knop laten verdwijnen.
Het principe gaat er vanuit om verspreiding van het inkomende licht zoveel mogelijk te reduceren. Oppervlakken worden immers waargenomen dankzij het teruggekaatste licht. Met een plasmonen-oppervlak wordt de frequentie van de inkomende lichtstraling dichtbij die van een resonerend plasmoon gebracht. Als gevolg hiervan wordt de terugkerende lichtbundel zo klein dat het object amper meer waarneembaar is. Het concept kan in principe licht vanuit alle hoeken verbergen.
Wie nu denkt eindelijk eens ongehinderd naakt over straat te kunnen gaan, komt bedrogen uit. Mensen zijn te groot om te verbergen. De huidige vinding kan microscopisch kleine objecten verbergen, en grotere enkel voor langgolvige straling, zoals bijvoorbeeld microstraling. Een handige toepassing is die van het verbergen van hinderlijke straling. Zo kan met microscopen toekomstig met een hogere resolutie worden gekeken.
Het wetenschapsveld van de plasmonics bestrijkt het onderzoek aan lichtstralen van nanometergolflengte. Plasmonen zijn bijvoorbeeld gemengde materiaal-licht excitaties (zich voortzettende lichtpulsen) die zich voortplanten langs het grensvlak van een metaal en een diëlectricum - een stof met een hoge elektrische weerstand. Experimenten zijn gericht op onderzoek van de manier van breking en buiging van licht, hiermee wordt de interactie tussen licht en materie onderzocht. De toepasbaarheid is groot; manieren van optische data-opslag, betere detectiemethoden en efficiëntere lichtbronnen.
