Vuurwerk

“Met een Big Boy zou je een klein bruggetje kunnen opblazen.” Zomaar een zin uit een krant van vandaag. Je zou misschien hopen dat het hier een wapen betreft uit een of ander computerspel, maar nee hoor: dit is gewoon vuurwerk. Niet helemaal gewoon, want uiteraard is dergelijk vuurwerk illegaal. Dat neemt niet weg dat wel in verschillende schuurtjes en andere opslagplaatsen in Nederland ligt. Klaar om verkocht te worden aan ieder die maar wil, die er mee kan doen wat hij maar wil. Ik kijk met oud en nieuw wel op een veilige plek naar het vuurwerk.

Nu moet ik toegeven dat ik nooit echt een vuurwerkliefhebber ben geweest. Mijn vader kocht vroeger wel eens kleine sierpakketten en rond mijn zestiende en achttiende vond ik het ook wel leuk om wat te kopen. Vooral siervuurwerk, met daarbij dan een paar simpele knaller. Astronauten waren het, geloof ik. Veel meer of zwaarder hoefde van mij niet. Ten eerste vond ik een paar tientjes uitgeven wel genoeg en ten tweede vond ik het al spannend genoeg om een onschuldige vuurpijl af te steken. Ik ben ook nooit fan van onweer geweest, dus hardere knallen, die trokken mij ook niet.

Een paar jaar geleden vierde ik oud en nieuw een aantal jaar lang met een grote groep vrienden. Enkelen daarvan kochten voor honderden euro’s aan vuurwerk, van de grootste sierpotten tot de hardste knallen. Daar kwamen dan tientallen mensen op, waarvan negentig procent gewoon lekker met een biertje in de hand stond te kijken naar het schouwspel. Die andere paar waagden zich aan het afsteken. Dat ging gelukkig altijd goed, het afsteken. Het ontploffen ging één keer fout en dat leverde iemand een ziekenhuisbezoek op, gelukkig zonder verdere gevolgen.

Toen vond ik het vuurwerk echt wel mooi. Dat de grond onder je voeten trilde na een harde knal, of dat je met tientallen tegelijk naar boven keek naar de meest schitterende ontploffingen en bijbehorende kleuren. Maar het risico was er dus wel degelijk. Dat het bij één ziekenhuisbezoek is gebleven is misschien wel een wonder, met zo veel mensen, zulk zwaar vuurwerk, en uiteraard de drankconsumptie. Toen was het leuk, maar nu hou ik het wel bij enkel het laatstgenoemde.

Ik ga dit jaar gewoon lekker buiten voor het ouderlijk huis staan, met een biertje in de hand kijken naar het gelukkig legale vuurwerk van de buurt. Dan kan me niks gebeuren. Daarnaast weet je maar nooit op wat voor ideeën de vuurwerkgekken zijn gebracht door de zin “Met een Big Boy zou je een klein bruggetje kunnen opblazen.” Ik blijf dus ook maar uit de buurt van bruggetjes.