Helemaal niets in San Marino

Robin van Persie, Wesley Sneijder, John Heitinga, Dirk Kuijt, Klaas-Jan Huntelaar en Georginio Wijnaldum hebben meerdere dingen gemeen. Sinds gisteren kan je er nog één bijschrijven. Ze deden gisteravond mee in het doelpuntenfestival tegen voetbaldwerg San Marino. Nederland verpulverde het landje met maar liefst 11-0, waarmee ons land meteen de grootste zege ooit boekte.

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen San Marino was het Nederlands elftal aan zijn stand verplicht om te winnen. Het kleine voetballand won in de EK-kwalificatie nog geen enkele wedstrijd en kreeg in zeven wedstrijden 33 doelpunten om de oren. Sinds gisteren is dit aantal dus explosief gestegen, waardoor ik mezelf af begon te vragen wat een land als San Marino nog in de kwalificatie zoekt.

Toch slaagde het Nederlands elftal er niet in om de grootste zege op het San Marinees elftal te boeken. Deze eer is nog altijd weggelegd voor Duitsland, dat in de kwalificatiereeks van het EK 2008 met 13-0 wist te winnen. De wedstrijd van gisteren had dus een paar minuten langer moeten duren, zodat Oranje dit mooie record kon evenaren. Al kan ik me voorstellen dat de voetballers van San Marino hier minder gelukkig mee zijn.

Voor een gemiddeld voetballand kan ik me nog wel voorstellen dat het leuk is om tegen een land als San Marino te spelen. Als international van de dwergstaat kan ik me voorstellen dat je er nog wel eens de ziekte van krijgt. Zo dateert de laatste zege van San Marino uit 2004. Op 28 april van dat jaar werd Liechtenstein met een minimale zege (1-0) geklopt. Daarnaast werd er al zeventien interlands niet meer gescoord. Dat betekent dat de fans al 26 uur lang niet van hun stoel op hebben kunnen springen. Dat lijkt me toch wel een kwelling, aangezien je je land ook aanmoedigt om doelpunten te zien.

Toch begin ik me af te vragen of de UEFA dergelijke landen nog toe moet laten voor een EK kwalificatie-reeks. Aan de ene kant is het natuurlijk geweldig voor die spelers. Ze spelen tegen grote landen en krijgen waarschijnlijk ook wel wat inkomsten met betrekking tot tv-rechten. In sportief opzicht is het gewoon waardeloos. De grote voetballanden, zoals Duitsland, Italië, Spanje en Nederland, leggen het dwergstaatje zo over de knie. De onderlinge verschillen tussen de selectie zijn zo levensgroot, dat de uitslagen negen van de tien keer te voorspellen zijn.

Misschien is dat ook wel de reden dat San Marino bijna geen variatie in tegenstanders voor oefeninterlands kent. Het land speelde sinds 1992 alleen tegen Italië, Moldavië, Estland, Liechtenstein en Albanië. De Italiaanse formatie ging in 1992 een oefenpotje aan en won eenvoudig met 4-0. Dat was ook het enige oefenduel van La Squadra Azzurra tegen de dwergstaat.

Ik denk echter dat het land ook in de kwalificatie voor het WK 2014 gewoon weer een poging gaat doen om zichzelf te kwalificeren. Waarschijnlijk is het tegen beter weten in, maar misschien denkt men ooit nog wel eens een wedstrijd te winnen van een land uit de categorie Andorra of Albanië. Als ik de bondscoach van San Marino was, dan zou ik het wel weten; ik zou er mee stoppen.