[Column] De pracht van een kampioenschap

Iedere week geven onze columnisten Bjoro en Da_Sandman om en om hun kijk op de voetbalwereld. Deze week is het woord aan Da_Sandman, die de tweede van een serie columns voor zijn rekening neemt waarin beide schrijvers elkaar zullen vragen en antwoorden over diverse gebeurtenissen die zowel binnen als buiten de lijnen van het voetbalveld plaatsvinden. Aan Da_Sandman stelde Bjoro de vraag: wat is de mooiste wedstrijd die jij hebt gezien?

Als wordt gevraagd naar de mooiste voetbalwedstrijden, duiken vaak dezelfde lijstjes op. Internationale topwedstrijden van lang geleden, of van iets korter bij. Nederland – Brazilië in 1974, Argentinië – Roemenië in 1994, Real Madrid – Ajax in 1995 en Nederland – Argentinië in 1998 prijken vaak bovenaan deze lijstjes. Wedstrijden van inderdaad een hoog niveau, al moet ik dat van eerstgenoemde wedstrijd maar aannemen van de vorige generatie. Van deze wedstrijden zou ik kiezen voor Real Madrid – Ajax in Bernabeu. Ik kan me geen andere ploeg herinneren die zo haar wil kon opleggen aan de tegenstander. En dat tegen de Koninklijke, in dat stadion. Fabelachtig. Toch is dat niet de mooiste wedstrijd die ik heb gezien. Die ging namelijk tussen Spui en GPC Vlissingen.

Als de spelers het veld betreden, is binnen een paar seconden het kleine complex overvallen door rook. Wie verkeerd staat opgesteld, kan de kantine en de gelegenheidstent niet meer zien. Zelfs het doel aan de overkant van het enige veld is moeilijk te ontwaren. Er staat wat te gebeuren vanmiddag, dat is duidelijk. Het dorp Spui kent niet veel inwoners. Met de drie bussen die uit Vlissingen zijn meegekomen wordt dat aantal deze middag misschien wel met de helft vergroot. GPC Vlissingen kan kampioen worden van het seizoen 2004/2005 en heeft daar op een mooie voorjaarszaterdag Spui voor uitgekozen, een plaatsje onder de rook van Terneuzen.

Wanneer de rook is opgetrokken, kan er worden afgetrapt. De gelegenheidstent blijkt geen overbodige luxe, Spui heeft begrepen wat er aan de hand is. De kratten Jupiler zijn bijna niet aan te slepen. Trommels zwepen het publiek op, gastoeters brullen op de eentonige dreun mee. Er wordt vuurwerk gereed gehouden voor het eerste doelpunt. Maar dat blijft uit. Spui vecht nog tegen degradatie en is allesbehalve van plan de overwinning en het daarbij behorende kampioenschap aan GPC Vlissingen te schenken. Spui krijgt zelfs de betere kansen, het lijkt of de Vlissingers de spanning niet onder controle hebben. Dat de adrenaline in de benen ervoor zorgt dat de bal niet goed beroerd kan worden. Toch blijkt dat GPC de terechte aanstaande kampioen is. Het speelt slecht, maar komt toch op voorsprong. Zoals het een kampioen betaamt. Weer vuurwerk. Het feest kan nu echt beginnen.

Het is inmiddels rust, maar de trommels blijven de maat voor het bestellen van drank aangeven. Er wordt gelachen, gezongen en gedanst. Het vuurwerk blijkt ver op te zijn, de tweede helft kan beginnen zonder enige dampen op het veld. Het tweede bedrijf voltrekt zich gezapig. De thuisploeg wil wel, maar kan niet. Dat het nog 0-3 wordt, is leuk voor de statistieken. GPC Vlissingen is kampioen. Hier is jaren naar toegewerkt, jaren op gewacht en vooral jaren naar gesmacht. De spelers vieren het met de supporters. Champagne, bloemen. De regionale omroep doet verslag voor televisie, GPC Vlissingen is de eerste kampioen bij de standaardelftallen in de provincie Zeeland. Dat zegt eigenlijk genoeg. Het feest zet zich voort rondom de gelegenheidstent. Als dreigt dat hier de biervoorraad het gaat begeven, wordt het tijd naar Vlissingen te vertrekken. Daar wacht de eerste selectie een warm onthaal. Het vuurwerk blijkt niet op te zijn, de chauffeur moet oppassen dat de boerenkar geen vlam vat. De omgeving schijnt te hebben geklaagd. Nou en. GPC Vlissingen is kampioen, en iedereen mag en zal het weten.

De wedstrijd zelf is misschien wel de slechtste wedstrijd die ik ooit heb gezien. Toch gaat deze wedstrijd mijn geheugen in als de mooiste. Iedereen die ooit een kampioensschap van zijn vereniging heeft meegemaakt zal dit kunnen beamen. Ik ben dan ook benieuwd wie dit jaar weer allemaal mogen gaan feesten. Het zal in vele kleine dorpjes in Nederland weer erg onrustig zijn. GPC Vlissingen zal dit jaar verstoken blijven van een dergelijk feest en dat is misschien maar goed ook. Dan kunnen wij nog nagenieten, een nieuw kampioenschap zo snel na het andere zou alleen maar afbreuk doen aan het eerste. Op landelijk niveau is het spannend dit jaar. Ik vraag me af waar er in Nederland een groots feest zal worden gevierd. In Eindhoven, Rotterdam of misschien dan toch Alkmaar? Bjoro, waar denk jij dat aan het einde van de rit de schaal terecht zal komen?