Schuilplaats Turkse vrouw via internet ontdekt
Via de website van de zorgverzekeraar van de vrouw wist de man het adres van het blijf-van-mijn-lijf huis te achterhalen, waar de Turkse was ondergedoken. De politie wilde geen mededelingen doen omtrent de wijze waarop de man de gegevens wist te achterhalen; of de man de benodigde toegangscodes tot haar persoonlijke gegevens had, of dat de beveiliging van de site onvoldoende was.
De moeder van drie kinderen verbleef nog geen week in het Zaanse Blijf-van-mijn-Lijfhuis. Daarvoor had ze met haar kroost een tocht langs diverse opvanghuizen achter de rug. Steeds werd ze achtervolgd door haar 37-jarige ex-man. "We bevestigen niet meer dan dat een internetservice mogelijk behulpzaam is geweest bij het traceren van de vrouw. In het belang van het onderzoek doen we verder geen mededelingen", zo liet een woordvoerder van de politie weten.
De moord op de Turkse vrouw schokte de vrouwenopvang in Nederland. Kort erna liet Burgemeester Vreeman van Zaantad weten de Turkse vrouwen te willen gaan helpen. Zo opperde hij de ideeën dat Turkse vrouwen, die in blijf-van-mijn-lijfhuizen zitten ondergedoken, geholpen moeten worden bij het verkijgen van een andere identiteit. Daarnaast is Vreeman een voorstander van het idee om extra beveiligde opvangtehuizen op te richten voor vrouwen die in direct levensgevaar verkeren, en voor hulp bij emigratie van de slachtoffers.
Moord uit eerwraak is een steeds vaker voorkomend delict in Nederland. Zo werd vorig jaar de 16-jarige Maja Bradaric uit Nijmegen vermoord uit eerwraak. Twee jaar geleden werd een Turks echtpaar uit Rotterdam neergeschoten wegens eerwraak.
Eerwraak komt voort uit een schaamtecultuur. Turkse organisaties hebben de eer- en schaamtecultuur recentelijk laten onderzoeken onder Turken in Duitsland, Nederland en Turkije. Uit dat onderzoek, uitgevoerd door Erdan Gezik onder supervisie van het Pompe Instituut, blijkt dat er weinig verschil in opvattingen is tussen de verschillende Turkse gemeenschappen. Bovendien hebben veel jongeren, ook tweede- en derde generatie, dezelfde opvattingen als hun ouders.
In het Noordhollands Dagblad zei een gescheiden Turkse vrouw die zelf in Zaanstad in de opvang zat, dat voor Turkse mannen met een traditionele opvoeding een echtscheiding niet te verkroppen is. Ze deed dat anoniem, omdat ze bang was dat haar ex-man haar zou vinden als hij las dat ze in Noord-Holland woont. ''Traditionele Turkse mannen zien een scheiding als een aantasting van hun eer. Voor hun is een scheiding een schande voor de familie. Als je eenmaal getrouwd bent, blijf je tot de dood bij elkaar, zegt de traditie. Vertrekt de vrouw, kan alleen de dood dat rechtvaardigen. Pas dan is de eer gered. En pas dan mag de man opnieuw trouwen. Een man van de oude cultuur ziet het ombrengen van een ex-vrouw daarom als een erezaak. Het is een daad om van binnen schoon te worden. Iets om te zuiveren wat vuil was.''
