Waar het om gaat is concrete communicatie!
Column door leemberdt
De man, ergens halverwege de veertig, stapte samen met zijn zoontje ‘Antiquariaat Hellenraet’ te Zutphen binnen. "Nergens aan zitten hoor", zei hij waarschuwend, terwijl hij de deur voorzichtig sloot en het koperen belletje dat de nieuwe bezoekers aankondigde weer rinkelde. Het rook er naar oude, uitgelezen, gebladerde boeken, naar jaren en lang geleden. Het was donker in de winkel en maar net iets warmer dan buiten.
"Ik heb deze deur dicht voor de warmte", had de eigenaar van de honderden boeken gezegd toen hij mij voorging naar de gang waar zich, op de een na onderste plank van de laatste kast, een kleine sectie 'sociologie' bevond. Ik deed de deur weer dicht. Voorovergebogen en mijn hoofd naar rechts gebogen, las ik de titels. Achter de gangdeur in de winkel hoorde ik de koperen deurbel.
"Nergens aan zitten hoor", zei een mannenstem. Een paar voetstappen later zei dezelfde man: "Uit de nalatenschap van mijn moeder heb ik dit boekje gekregen en uh, aangezien u de expert bent, wilde ik u vragen of ik er zuinig op moet zijn." Nieuwsgierig naar dit kunst&kitsch moment opende ik de gangdeur en ging de winkel weer binnen. De eigenaar van het Zutphense antiquariaat, een man rond pensioengerechtigde leeftijd met een geelgerookte snor die zijn bovenlip onzichtbaar maakte, bladerde door een klein, bruingekaft boekje. "Omdat het van uw moeder is?", zei hij zonder op te kijken en meer als een mededeling dan een vraag. "Ja", antwoordde de man toch maar en wachtte eerbiedig op het oordeel van de deskundige, zijn zoontje gehoorzaam aan zijn zijde.
Uitgebreid en aandachtig bekeek de eigenaar het boekje, bladerde heen en weer, voelde aan de kaft, las een paar zinnen, bladerde weer wat en sloot het boekje weer. "Nee, u hoeft er niet zuinig op te zijn." Hij gaf het boekje terug aan de man die het in zijn tas stopte en zei: "Goed, dan weet ik dat. Dank u wel". Hij pakte zijn zoontje bij de hand en beende de winkel uit.
Ik stond inmiddels achterin de winkel waar boven de gaskachel die het hele vertrek warm moest houden drie tegeltjeswijsheden hingen. De meest in het oog springende was een spreuk van de architect Piet Blom: 'Waar het om gaat is concrete communicatie; dat we elkaar door het leven helpen'. Zo is dat.
